مهرنگ دوستی رضایی، مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای استان آذربایجان غربی می‌گوید آب دریاچه ارومیه بیش از دو میلیارد متر مکعب کاهش یافته است.

به گزارش خبرگزاری ایسنا، دوستی رضایی میزان تراز کاهش یافته دریاچه ارومیه نسبت به زمان مشابه سال گذشته (۱۴۰۰) را هم  ۶۸ سانتی‌متر اعلام کرده است.

او همچنین از کاهش هزار و ۲۲۶ کیلومتر مربعی وسعت دریاچه ارومیه خبر داد و گفت میزان آب رها شده در این دریاچه از مهر تا اسفند سال ۱۳۹۹ حدود ۳۶۷ میلیون مترمکعب بوده که در مقایسه با سال قبل ۲۵ درصد کاهش را نشان می‌دهد.

رهاسازی آب از مخازن پشت سدها یکی از برنامه‌های ستاد احیای دریاچه ارومیه برای تامین حق آبه این دریاچه است.

سه هفته پیش نیز ایرج سلیمان‌زاده، نماینده استان آذربایجان غربی در شورای عالی استان‌ها از محقق نشدن برخی برنامه‌ها و وعده‌ها در احیای این دریاچه انتقاد و گفته بود که «دریاچه ارومیه نفس‌های آخرش را می‌کشد.»

دریاچه ارومیه بزرگ‌ترین دریاچه داخلی ایران است که سال‌هاست با مرگ و زندگی دست و پنجه نرم می‌کند.

کارشناسان محیط‌ زیست می‌گویند با مرگ این دریاچه، بادهای نمکی زیست‌بوم منطقه را تغییر و آلودگی‌های ناشی از آن سلامت مردم سه استان را به خطر خواهد انداخت.

نگرانی‌ها درباره خطر خشک شدن دریاچه ارومیه از دهه ۸۰ آغاز شد و طی ۲۰ سال گذشته مجموعه اقدامات صورت گرفته نتوانسته مانع از وخیم‌تر شدن حال و روز آن شود.

این دریاچه به عنوان یکی از زیستگاه‌های مهم طبیعی و جانوری ایران به شمار می‌رود که بیش از ۵۰۰ گونه گیاهی و جانوری در آن شناسایی شده است. 

اهمیت تنوع زیستی دریاچه ارومیه و پهنه جغرافیایی آن به عنوان بزرگ‌ترین آبگیر دائمی در آسیای غربی باعث شد این دریاچه در سال ۱۳۵۲ در فهرست پارک‌های ملی ایران به ثبت برسد. 

دریاچه ارومیه در سال ۱۳۵۴ به عنوان یکی از تالاب‌های مهم جهان به ثبت رسید و در سال ۱۳۵۶ نیز از سوی یونسکو در فهرست مناطق حفاظت شده یونسکو قرار گرفت. دریاچه‌ای که با پایان دهه هفته روند تخریب و خشک شدن آن آغاز شد و به آنجا رسید که تا سال ۱۳۹۴ حدود ۸۸ درصد مساحت خود را از دست بدهد.

کارشناسان استفاده غیر اصولی از منابع آبی، سد سازی، احداث بزرگراه، خشکسالی و مدیریت ناکارآمد را مهم‌ترین دلایل خشک شدن دریاچه ارومیه می‌دانند. 

یافته‌های پژوهشگران آمریکایی در سال ۲۰۱۵ نشان می‌دهد سهم خشکسالی و کم‌بارشی در تخریب دریاچه ارومیه فقط پنج درصد بوده و عوامل انسانی هم‌چون احداث بزرگراه ۱۵ کیلومتری بر روی دریاچه باعث مرگ تدریجی آن شده است.