روزجهانی حقوق بشر
هموطنان گرامی
در حالیکه دهم دسامبر، روزجهانی حقوق بشر از طرف کلیه ازدیخواهان وسازمانهای حقوق بشری جشن گرفته میشود، هنوز زندان ها در ایران میهن عزیز ما مملو از انسانهای ازاداندیش وفرهیخته ای است که به خاطر دفاع از حقوق بشر وحقوق شهر وندان در سخت ترین شرایط شب و روز خود را طی میکنند.با این که اقای روحانی, رئیس جمهور، در مبارزات انتخاباتی خود نوید اینده بهتری را می داد, معهذا فشار و خفقان، تهدید وارعاب، حبس وشکنجه ازادیخواهان وازاداندیشان همچنان ادامه دارد و شهروندان ما به دلایل گوناگون تک تک ویا بطور دسته جمعی به حلقه های دار اویزان میگردند. جهت اثبات این واقعیت تلخ نظر شما را به قسمتی ازتوضیحات دو زندانی یکی زندانی سابق زندان کهریزک ودیگری زندانی که اکنون در زندان اوین بسر می برد جلب میکنیم.
مسعود علیزاده زندانی سابق کهریزک که شاهد قتل چهار هم بند خود محسن روح الامینی-امیر جوادیفر-محمد کامرانی ورامین اقازاده در زیر شکنجه بوده است ضمن توضیحات مفصل پیرامون چگونگی شکنجه از جمله می نویسد: محسن روح الامینی که بر اثر ضربات زیاد زخم های کمرش عفونت کرده بود وبه همین خاطر در بازداشتگاه که بودیم ایستاده می خوابید,حالش بد شد ودر گوشه ای از حیاط دراز کشید. استوار گنج بخش که مسئول انتقال ما از کهریزک به اوین بود شروع کرد با کمر بند به پشت محسن زدن …بر اثر همان ضربه ها از کمر محسن عفونت وچرک بیرون امد.او مجبور شدبا تنی بی جان از جای خود بلند شود, تعادلش را از دست داده بود ومرتب سرش گیج می رفت…حال جوادی فر هم از چند روز گذشته وخیم تر شده بود…در همان لحظه سرهنگ کمجانی رئیس بازداشتگاه کهریزک به سمت امیر رفت وشروع کرد با پوتین بر سروصورت ودنده های شکسته اش زدن
عبدالفتاح سلطانی , وکیل دادگستری واز پایه گذارن جامه دفاع از حقوق بشر در ایران که هنوز در زندان اوین بسر میبرد, به مناسبت دریافت جایزه حقوق بشر ۲۰۱۳کانادا ,به تاریخ ۱۳ اذر ماه ۱۳۹۲نامه تشکر امیزی نوشته است واینک قسمتهای مختصری از این نامه:
…افسوس که باید بگویم امروز ایران در مجامع بین المللی حقوق بشری نه به عنوان کشوری دموکرات وازاد بلکه به عنوان یکی از کشورهای ناقض حقوق بشر معرفی شده ودر صدر این لیست قرار گرفته است. چرا که در ایران امروز از دین واعتقادات مذهبی حاکم بر ایران به عنوان ابزاری برای نهادینه کردن انواع تبعیضات جنسیتی، قومیتی، مذهبی واعتقادی استفاده میشود
…وکلا ومدافعان حقوق بشر به ممنوعیت خروج از کشور,محرومیت ازعضویت در هیات مدیره کانونهای وکلای دادگستری, محرومیت از وکالت, ممنوعیت در اشتغال به تدریس در دانشگاهها,بازداشت غیر قانونی, تحمل انفرادی, حبس وزندان تا ۱۳سال وبه تبعید در مناطق بد اب هوا,به خروج وتبعید اجباری از کشور, مصادره اموال و…محکوم شده ومی شوند وحتی خانواده های انان نیز از فشار نهادهای امنیتی در امان نبوده اند…مشاهده درد ورنج زندانیان بیمار در شرایط نا مطلوب زندان ودیدن مرگ مظلومانه خاموش وتدریجی انان روح وجان انسان را می فرساید…برخی از این بیماران مبتلا به سرطان نیازمند مداوای سریع وجدی در خارج از زندان هستند.برخی دچار عفونت حاد در لگن واستخوان هستند که باید هر چه سریعتر مورد عمل جراحی قرار گیرند.تعداد زیادی نیز از بیماریهای قلبی,ریوی وگوارشی در رنجند که امکانات بهداری داخل زندان پاسخگوی مناسبی برای درمان انان نیست.
هموطنان گرامی
ایا ما میتوانیم این گزارش ها را بخوانیم واز انچه که در زندان های ایران بر سر ازادیخواهان وازاد اندیشان می اید با خبرباشیم و باز هم خاموش ,بی تحرک,بی تفاوت وبی توجه بوده وشب را براحتی بخوابیم.؟
ایا ما میتوانیم شاهد این همه فداکاری, از خود گذشتگی, پایداری واستقامت زنان ومردان از پیر وجوان در زندان بزرگی به نام ایران باشیم وباز خاموش مانده وبا فریاد اعتراض به این فجایع ونقض اشکار حقوق بشر به کمک این فرهیخته گان نشتابیم ؟
چه خوش گفته است سعدی ان شاعر وسخنور بزرگ:
توکز محنت دیگران بی غمی – نشاید که نامت نهند ادمی
بکوشیم تا با اموزش از پند سعدی, با همدلی وهمبستگی ,با کمی از خود گذشتگی وبا صدائی رسا علیه نقض خشن واشکار حقوق بشر در ایران اعتراض کنیم وبه کمک انسانهائی که در زندانهای ایران از همه چیز خود گذشته اندو برای تحقق خواستهای انسانی پایداری واستقامت می کنند بشتابیم.
موفق باد مبارزه همگانی علیه نقض حقوق بشر
ازطرف گروه پزشکان وکادر پزشکی مدافع حقوق بشر
علی گوشه – سیروس میرزائی
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید