هیرش سعیدیان- در روز‌های اخیر تعدادی از فعالان موسوم به ارزشی یا آنگونه که منتقدانشان آن‌ها را خطاب می‌کنند؛ «سایبری»، در اقدامی که به نظر منسجم می‌رسد، پست‌های متعددی در تمجید از زندگی در کره شمالی در فضای مجازی، منتشر کرده‌اند.

این تمجید‌ها با تصاویری از ساختمان‌های لوکس و تفریحگاه‌های این کشور همراه است و از مخاطب می‌خواهد که تبلیغات به گفته آن‌ها «رسانه‌های استکباری» در مورد این کشور هسته‌ای را باور نکند.

با توجه به اینکه منتقدان برنامه هسته‌ای جمهوری اسلامی و به ویژه طیف اصلاح طلب، همواره نسبت به «کره شمالی شدن» هشدار داده اند، کمپین‌های رسانه‌ای نرمال نشان دادن شرایط در کره شمالی، پاسخی به این انتقاد‌ها تعبیر شده است.

کره شمالی یکی از بسته‌ترین کشور‌های جهان است. این حکومت در آمار سالیانه سازمان شفافیت بین‌المللی مستقر در برلین، همواره جزء ۱۰ حکومت بسیار فاسد جهان دسته‌بندی می‌شود.

خبرگزاری یونهاپ به نقل از وزارت اتحاد کره جنوبی، گزارشات مختلفی در مورد برنامه گردشگری حکومت کره شمالی منتشر کرده است. این کشور برنامه توریستی همسایه شمالی خود را تنها ویترینی برای گردشگران و مکان‌های برای تفریح نخبگان حاکم توصیف کرده است.

کیم جونگ اون در سوئیس تحصیل کرده است، او پس از آنکه در ۲۰۱۲ به قدرت رسید، آرزویش برای ایجاد پیست‌های اسکی لوکس مانند سوئیس را پنهان نکرد.

گردشگری از جمله محدود حوزه‌های است که توسط سازمان ملل و دیگر کشور‌ها مورد تحریم قرار نگرفته است.

پیست اسکی مجلل Masikryong در کره شمالی، که تصاویر آن توسط فعالان ارزشی ایرانی، بازنشر شد، دارای یک اقامتگاه لوکس شامل سونا، استخر و جکوزی است. در فروشگاه لوازم اسکی آن انواع شکلات‌ها و محصولات گران قیمت اروپایی نیز یافت می‌شود.

پس از شروع حکومت سومین رهبر از خاندان کیم، چندین پروژه توریستی پرهزینه در این کشور فقیر به بهره‌برداری رسید. یک پارک آبی، یک دلفیناریوم، باشگاه سوارکاری و یک میدان تیراندازی مملو از قرقاول‌های زنده از جمله این طرح‌ها است. سایت رسمی www.north-korea-travel.com پیوسته خارجی‌ها را تشویق می‌کند تا از این کشور دیدن کنند. این برنامه گردشگری در کمال تعجب ناظران بین المللی توانسته تا حدی موفق عمل نمایید.

روزنامه segye llbo در سئول نوشت که پیونگ یانگ پیش از کرونا توانست ۲۰۰ هزار گردشگر خارجی به این کشور جذب کند. یک تور لیدر از این تور‌های گردشگری با عنوان «توریسم وحشت» یاد کرد. برخی شهروندان کشور‌های غربی دوست دارند هیجان و آدرنالین، حضور در پلیسی‌ترین حکومت جهان را تجربه کنند. شرکت انگلیسی Young Pioneer Tours که تور‌های گردشگری به مقصد پیونگ یانگ ترتیب می‌دهد، دستورالعمل سختگیرانه‌ای به متقاضیان ارائه می‌کند. بازدید آزادانه از این کشور ممنوع است و مسافران خارجی تنها مجاز هستند که از مناطق از پیش‌تعیین‌شده در پایتخت و چند نقطه دیگر این کشور دیدن کنند. دو نفر از طرف حکومت، گروه‌های کوچک گردشگران را در تمامی لحظات این بازدید همراهی می‌کنند. مسافران خارجی که مانند “اتو وارمبیر”، دانشجوی آمریکایی از این قوانین تخطی کنند، به سختی مجازات می‌شوند.

فعالان شمالی پناهنده، فیلم‌های که به صورت مخفیانه از این کشور گرفته شده (از جمله در قالب مستند کره شمالی در حصر) را منتشر کرده‌اند که نشان می‌دهد اجناس لوکس موجود در فروشگاه‌های مخصوص توریست‌ها به مردم کره فروخته نمی‌شود و فقط مخصوص نمایش به گردشگران خارجی است. گردشگران به بازدید از مدارس نمونه، رستوران‌های شیک و متروی قدیمی، اما تمیز پیونگ یانگ که هدیه‌ای از سمت شوروی بود، برده می‌شوند. همه گردشگران به مجوز دولتی نیاز دارند. هر وعده غذایی، استراحت حمام و توقف برای خرید سوغاتی آن‌ها توسط ماموران همراه با دقت برنامه‌ریزی شده است.

توریست‌های خارجی می‌توانند در فرودگاه یک سیم‌کارت ۳g که توسط یک اپراتور مصری راه‌اندازی شده نیز خریداری کنند. این امکان برای شهروندان کره شمالی وجود ندارد. زندگی در پیونگ یانگ که مقصد گردشگران خارجی است، برای مردم کره شمالی یک امتیاز است و شهروندان این کشور، تنها با مجوز رسمی امکان سکونت در این شهر را دارند. این امتیاز به طرفداران وفادار حکومت هدیه می‌شود.

به گفته آندری لانکوف، استاد مطالعات کره‌ای در دانشگاه کوکمین سئول، پیونگ یانگ همیشه به دنبال راه‌هایی برای پر کردن خزانه دولت بوده و گردشگری یک فرصت عالی برای آن‌ها است. با توجه به هزینه سنگین برنامه موشکی و هسته‌ای این کشور و مشکلات عمده در صادرات ذغال سنگ به چین با توجه به تحریم‌ها، این کشور به روش‌های غیررسمی درآمدزایی دیگری نیز روی آورده است. گزارش نیوزویک که بر اساس یافته‌های شرکت نرم افزاری «چین آنالایزز» منتشر شده است، نشان می‌دهد که درآمد‌های کره شمالی از سرقت جهانی ارز‌های دیجیتال به ۴۰۰ میلیون دلار رسیده است. تولید مواد مخدر و جعل ارز از دیگر فعالیت‌های نسبت داده شده به این کشور فقیر است.

(سرویس مدرسه در حومه پایتخت)

“رودونگ سینمون” ارگان رسمی حزب حاکم بر کره شمالی، نوشته است که رهبر این کشور از نارحتی اوضاع اقتصادی این کشور گریسته و غذای او در دوره رکود اقتصادی تنها برنج بوده است. با این همه به دلیل زندگی شاهانه خاندان کیم، اقلام لوکسی مانند مشروب‌های گران‌قیمت کنیاک در لیست تحریم قرار دارد. آشپز ژاپنی سابق رهبر کره شمالی در مورد این زندگی افسانه‌ای و شکمبارگی خاندان کیم، یک کتاب منتشر کرده است.

(پلیس زن در حال سلام نظامی به خودرو یک عضو حزب حاکم، خودرو در این کشور بسیار نایاب است و تنها نخبگان امکان استفاده از آن را دارند)

پروژه بورگن اعلام کرد که، ۶۰ درصد از مردم کره شمالی در فقر (غذایی) زندگی می‌کنند. برخی فعالان فراری کره شمالی این گزارش را بیش از حد خوشبینانه ارزیابی کرده‌اند. به گفته Asia society؛ کره‌شمالی بدون کمک‌های غذایی خارجی قادر به ادامه حیات نیست، آمریکا، برنامه غذایی سازمان ملل، ژاپن و کره جنوبی از جمله اهداکنندگان غذا به این کشور هستند.

آمریکا همواره این کشور را متهم کرده است که سرقت بخشی از کمک‌های غذایی توسط اعضای حزب کمونیست را نادیده می‌گیرد.

دنیل گودکیند، لورین وست و پیتر جانسو در گزارشی با عنوان ارزیابی مجدد مرگ و میر در کره شمالی برآورد کردند که مابین سال‌های ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۸ تا سقف ۳.۵ میلیون نفر از مردم این کشور که در آن زمان ۲۰ میلیون نفر جمعیت داشت، بر اثر قحطی و گرسنگی از بین رفتند.

اندرو اس. ناتسیوس، مدیر USAID، می‌گوید: در سال ۱۹۹۵، رژیم کل منطقه شمال شرق کشور را “تریاژ” کرد تا غذا برای نخبگان ساکن در پایتخت به اندازه کافی موجود باشد، این برنامه به قتل و عام گسترده ساکنین شمال شرقی این کشور انجامید. ظاهراً این سیاست برای حفظ پرستیژ بین المللی و عدم ایجاد نارضایتی در طرفداران، اتخاذ شد.

پناهجویان کره شمالی در سئول مدعی شدند که زنان در کره شمالی به مردان چاق بیشتر جذب می‌شوند، چون شکم فربه و چاقی نشانه‌ای از برخورداری و عدم ابتلاء به فقر و گرسنگی است، این گفته در شبکه‌های اجتماعی بازتاب زیادی داشت.

هرگونه مخالفت با برنامه‌های دولتی در کره شمالی، مرگ، شکنجه و تبعید به گولاک‌های مشهور این کشور را در پی دارد.

یکی از محدود فراریان از این اردوگاه‌ها، نقل کرده است که نگهبانان بذر‌های مزارع را با کود انسانی مخلوط می‌کردند تا زندانیان گرسنه آن‌ها را نخورند، با این همه برخی این بذر‌ها را شسته و به صورت خام مصرف می‌کردند.

ایران و کره شمالی تنها کشور‌های هستند که در لیست سیاه FATF قرار دارند. انزوای شدید بین المللی این حکومت، با اتکاء به سلاح هسته‌ای ادامه حکومت خاندان کیم را ممکن ساخته است.