ترافالگار میدان بزرگی است در مرکز لندن با ستون بلندی در میان حوضچه ها و چهار مجسمه بزرگ شیر، که بر بلندای پنجاه متری آن، مجسمه دریاسالار نلسون ایستاده است. کاپیتان نلسون فاتح نبرد ترافالگار در قرن نوزدهم است در مقابله با ناپلئون.
برای من این میدان یادآور نبرد دیگری است که چند هفته پیش در آن رویداد. نبردی نابرابر وقتی که چند هزار ایرانی در آن یکشنبه بارانی گرد آمده بودند. در این «نبرد ترافالگار» اتفاق ساده ای افتاد که من در راه بازگشت این سروده را سرانداختم.
پرچم من
هموطن! من برخلاف تو غم پرچم ندارم
بهر رنگش بهر طرحش هموطن جان غم ندارم
شیر و خورشیدی اگر باشد چه بهتر، گر نباشد
من در این مورد به جان دوست، چیزی کم ندارم
حذف آن خرچنگِ نحسِ زشتِ دین بنیاد، حتمأ
غیر دفع این کثافت غصه و ماتم ندارم
در خیالم پرچم دلخواه خود را دارم اما
چشم بالا بردنش از باقی عالم ندارم
پرچم من جامه اقوام گوناگون ایران
آرزوئی غیر جمع قوم ها باهم ندارم
قله کوه دماوند است نقش پرچم من
نقش دیگر اینچنین برجا و مستحکم ندارم
گر برای جنگ با هم-میهنان آید به میدان
هیچ احساس قشنگی من به آن پرچم ندارم
چوب پرچم بود و میدان ترافالگار* و «نادر»
خاطری خوش از نظر کردن به آن دیلم ندارم
پانسمان کردیم با یاران سر بشکسته اش را
من ولی بهر دل بشکسته اش مرهم ندارم
—————————–
۲ بهمن ۱۴۰۱
* ترافالگار – میدان بزرگ مرکز لندن، در چند ماه گذشته جای گرد آمدن ایرانیان مخالف حکومت اسلامی و جمعی از طالبان سلطنت.
از: گویا
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید