خبر دستگیری و بازداشت مهندس طبرزدی پس از اعلام “جرم” قوه قضائیه علیه اقای مطهری، نماینده مجلس فرمایشی اصولگرایان، خارج از تصور نبود است. حتی امکان “توبه” و “ندامت” افراد دیگر که خواهان اصلاحات و ایجاد “تحولات” در چهارچوب جمهوری اسلامی بودند، میتوان داشت. بازداشت مهندس طبرزدی گوش زد ان بود که استبداد دینی همچنان به یکه تازی خود حتی در دولت “اعتدال و عقلانیت” ادامه داده و امیدی به پایان ظلمش نیست. از سوی دیگر این خبر نشانگر حرکت استبداد دینی در تثبیت حاکمیت اش بعد از قیام مردم در سال ٨٨ نیز هست.
مردم ایران شاهد خزش این حرکت با عقب نشینی خاتمی، اصلاح طلبان و مراقبان سیمای جمهوری اسلامی بوده که در نهایت تلاشی است برای نابودی جنبش دموکراتیک و ازادیخواه مردم ایران.
مشکل اصلی حاکمیت در”شرعی و قانونی” نشان دادن خشونتش نیست, بلکه بند بازی و عبور از هرج و مرج, دزدیهای کلان و از هم گسیختگی درون نظامیاش است که ادامه حاکمتش را بخطر انداخته است. این بحرانهای درونی می تواند موجب فروپاشی نظام از درون و ناتوانی دولت تحت الحمایه رهبر، در مذاکرات با غرب برای برداشتن تحریمهای اقتصادی که موجب فروپاشی اقتصادیش شده، بشود.
فعالیتهای شجاعانه و دلسوزانه مهندس طبرزدی, در برزخ مرخصی از زندان, جای قدردانی و سپاس داشته و وجود افرادی بمانند اوست که فشار بسیاری را از دل مردم بر حاکمیت وارد کرده و زمینه ایجاد تشکیل جبهه مشترکی از تحول خواهان خارج از مذهب اصلاح طلبی و “حرکت در بن بست قانون اساسی” را بوجود اروده است. این شرایط و فشار نیروهای تحول خواه به حاکمیت از عوامل اصلی به تعویق انداختن ایجاد خلافت اسلامی و پایان “جمهوریت” و ادامه بازی “جمهوری و حکومت اسلامی” در نظام جمهوری اسلامی, توسط بیت رهبری, شده است. یکی از نتایج این فشارها تغییر روش حاکمیت و روی کار امدن دولت روحانی است که با سابقه امنیتی اش توان ایجاد پل عبوری از دوران “گورباچف” به “پوتین” را بدون فروپاشی نظام, برای رهبری و جانشین اینده او فراهم کند.
در اینچنین شرایطی لازم است نیروهای ملی و ازادی خواه با اعلام پشتیبانی و ایجاد کمپین های مختلف فضای بندبازی سیاه کاران جمهوری اسلامی، بعد از انتخابات ٩٢، را از بین برده و مانع ایجاد یاس و نا أمیدی در بین فرزندان شجاع و دلسوز مردم ایران شوند. اگر این سخن حجت الله اسلام روحانی، رئیس جمهور کنونی جمهوری اسلامی, که برای ازادی زندانیان و پایان حصر رضایت مقامات و افراد دیگری – مانند رهبری- را لازم دانسته, مورد توجه قرار دهیم, سکوت او اگر بمعنی تائید جنایتات نظام و قوه قضائیه نباشد، بی شک تشویق کننده جنایتکاران نظام است.
دفاع از ازادی های فردی و اجتماعی و رسیدن به عدالت اقتصادی و اجتماعی، وظیفه تمامی انسان دوستان و ازادیخواهان است، هر چند بخشی از مردم به قول و قرارهای روحانی اعتماد کرده و در انتخابات ریاست جمهوری ٩٢ شرکت کرده تا موجب آزادی زندانیان سیاسی, پایان حصر و فضای امنیتی در کشور شوند, متاسفانه تا حد زیادی موجب توهم در مشروعیت داشتن حاکمیت و تشدید سرکوبها, بازداشته ها و اعدام ها شدند.
تلاش ازادیخواهان و دلسوزان وطن در این شرایط حمایت از زندانیان سیاسی و افشا جنایتکاران و مزدوران جمهوری اسلامی در تمامی عرصه های جهانیست. باشد با تلاش همه آزادی خواهان و ایراندوستان ایرانمان آزاد و اباد گردد.
اکبر کریمیان
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید