ار اف ای، فرزانه روستایی: هدف از حملات شیمیایی به دانش آموزان دختر از سوی محافل قدرت ارسال این پیام به مردم ایران است : “ما ادامۀ اعتراض‌ها و جنبش “زن، زندگی، آزادی” را تحمل نخواهیم کرد…” با این حملات، حکومت این پیام را می دهد که برای حفظ قدرت خود را برای یک جنگ داخلی علیه مردم آماده کرده است. این رفتارها ویژۀ تمام نظام های تمامیت‌خواهی است که خود را در خطر حتمی سقوط می بینند.
جمعه دوازدهم اسفند ماه ابراهیم رئیسی مسمومیت شیمیایی صدها دختر دانش آموز در کشور را طی ماه های گذشته به “دشمن” جهت، به گفتۀ او، ایجاد دلهره، ناامنی، ترس و آشوب در کشور نسبت داد.
این کل توضیحی است که مقامات جمهوری اسلامی پس از سه ماه سکوت و پراکنده گویی دربارۀ این اعمال جنایتکارانه به مردم و به ویژه خانواده‌های قربانیان داده اند. یعنی در حقیقت هیچ چیز.
اقدام مسموم کردن صدها دختر دانش آموز طی هفته ها که سازمان یافته و در نتیجه عمدی نیز به نظر می رسد همزمان است با جنبش “زن، زندگی، آزادی” در ایران. آیا آماج گرفتن دختران دانش آموز که بعضاً زیر ده سال سن دارند تصادفی است؟ انگیزه عاملان این اقدام چه می تواند باشد؟ آیا این اقدامی حکومتی است یا دست کم اقدام محافل حکومتی در ایران؟
فرزانه روستایی، روزنامه‌نگار و تحلیلگر مسائل ایران در پاسخ به این سئوال ها و سئوال های دیگر، از جمله گفته است :
“در مورد این مسمومیت شیمیایی علاوه بر قوۀ قضائیه، وزارت اطلاعات، سپاه پاسداران و سازمان اطلاعات سپاه پاسداران و شخص علی خامنه‌ای و بیت او ساکت هستند. این سکوت سنگین حکایت از نوعی توافق دارد و می بینیم که همزمان ابراهیم رئیسی را جلو انداخته‌اند تا بیاید و بگوید که این جنایات کار “دشمن” است، همانطور که افزایش قیمت ارز و وخامت اوضاع اقتصادی کشور به گفتۀ او کار “دشمن” است.
در حالت عادی محال است که در شهر شدیداً امنیتی قم دانش آموزی دچار مسمومیت شیمیایی بشود ولی مثلاً وزارت آموزش و پرورش ساکت بماند و از خود واکنشی نشان ندهد. البته دیگر نمی توان نظر به ابعاد جنایات صورت گرفته از لفظ “مسمومیت” صرف استفاده کرد. این دیگر نامش “مسمومیت” نیست، بلکه حملۀ شیمیایی است. تمام دستگاه های امنیتی و اطلاعاتی هماهنگ شده‌اند تا به مدارس دخترانه در شهرهای کشور حملۀ شیمیایی صورت بگیرد. هدف از این حمله ارسال این پیام به مردم ایران است : “ما ادامۀ اعتراض‌ها و جنبش “زن، زندگی، آزادی” را تحمل نخواهیم کرد. ما ادامۀ اعتراض های ایرانیان در خارج و حضور چهره های سرشناس اپوزیسیون در کنفرانس امنیتی مونیخ یا تلاش برای قرار دادن سپاه در فهرست گروه های تروریستی را تحمل نخواهیم کرد…”
در کشوری که دوربین‌های مدار بسته در هر کوی و برزن آن نصب است و با استفاده از آنها یک فرد معترض به یک بسیجی در هر نقطه از کشور فوراً شناسایی و دستگیر می‌شود، چطور می توان باور کرد که پس از حملۀ شیمیایی به بیست و شش مدرسه در سراسر کشور و مسموم شدن بیش از هزار دانش آموز هنوز مقامات امنیتی و اطلاعاتی دولت هیچ سرنخی پیدا نکرده‌اند.
این سکوت پرمعنا دستگاه های امنیتی و اطلاعاتی و بیت رهبری تنها یک معنا می تواند داشته باشد و آن این است که حملۀ شیمیایی به دانش آموزان دختر اقدام هماهنگ همین نهادها است که بر کلیه دوربین های مداربستۀ کشور کنترل و نظارت کامل دارند و هر کجا که لازم تشخیص بدهند آنها را قطع می‌کنند. این رفتارها ویژۀ تمام نظام های تمامیت‌خواهی است که خود را در خطر حتمی سقوط می بینند.
با این اقدام ها، کلیه این بخش های حکومتی این پیام را به مردم می دهند که کشور را به آنان تحویل نخواهند داد. این محافل مهم حکومتی با اتکاء به همکاری های گستردۀ خود با القاعده، طالبان و داعش و همچنین تجارب مشارکت در سرکوب مردم سوریه این پیام را به مردم ایران می دهند که خود را برای جنگ داخلی علیه آنان آماده می‌کنند.
حملات شیمیایی به مدارس دخترانه سیگنال جنگ داخلی حکومت به مردم است. البته، یک معنای دیگر این حملات این است که حکومت اسلامی کنترل خود را بر بخشی از قوای امنیتی و اطلاعاتی خود از دست داده است همانطور که کنترل خود را بر زندگی اقتصادی و ادارۀ پیش پاافتاده ترین امور جامعه از دست داده است. وقتی که اینها می توانند هزار دانش‌آموز را مسموم کنند، می توانند هزار دانش آموز را نیز با همین دست حملات بکشند و یا به بخش های وسیعتری از جامعه حملۀ مشابه بکنند. با این اقدام ها این محافل قدرت می خواهند مردم ایران را بترسانند تا در اعتراض به حکومت به خیابان‌ها سرازیر نشوند و نه تنها از جمهوری اسلامی وحشت بکنند، بلکه از ایرانیان خارج از کشور نیز فاصله بگیرند و بپذیرند که بهترین حکومت برای ایران همین جمهوری اسلامی است.”
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید