بر اساس گزارش کانال تلگرامی خبرنامه دانشگاه امیرکبیر، یوسف سویزی، دانشجوی کارشناسی ارشد رشته مهندسی معدن این دانشگاه، روز چهارشنبه ۱۷ خرداد در خوابگاه شیخ‌الاسلامی دچار ایست قلبی شد و به دلیل «اهمال‌کاری» مسوولان دانشگاه درگذشت.

شامگاه چهارشنبه هفته گذشته هم یک دانشجوی دیگر این دانشگاه به نام بصیر ابراهیم‌پور در ساختمان ابوریحان دانشگاه امیرکبیر دچار ایست قلبی شد و جان خود را از دست داد.

به گزارش این کانال تلگرامی، اورژانس دانشگاه با «عدم اعزام کادر درمانی و رسیدگی به موقع» باعث مرگ این دو دانشجو در مدت یک هفته شده است: «چیزی که باعث شده است فرضیه کشته‌سازی با استفاده از غذای مسموم سلف سرویس دانشگاه نیز مطرح شود.»

محمد شهریاری، سرپرست دادسرای امور جنایی تهران از انتقال جسد سویزی به پزشکی قانونی خبر داد و گفت که دلیل فوت این دانشجو بعد از انجام «آزمایش‌های سم شناسی و آسیب‌شناسی» اعلام می‌شود.

به گفته او، پس از گزارش کلانتری درباره مرگ این دانشجو، بازپرس ویژه قتل به همراه پزشکی قانونی و کارشناسان تشخیص هویت در محل حاضر شده‌اند اما در بررسی ظاهری جسد در محل فوت، «هیچ‌گونه آثار ضرب و جرح یا آثاری که نشان‌دهنده وقوع جنایت باشد» به دست نیامده است.

مرگ یوسف سویزی در حالی رخ داد که یک هفته قبل و در روز ۱۰ خرداد، بصیر ابراهیم‌پور، دانشجوی ورودی ۹۸ مکانیک، در دانشگاه دچار حمله قلبی شد اما به گفته شوراهای صنفی دانشجویان کشور، با اینکه دوستانش موضوع را به اورژانس دانشگاه خبر دادند، «در کمال ناباوری اقدامی از سمت اورژانس صورت نمی‌گیرد».

به گفته دانشجویان، پس از سپری شدن حدود ۴۵ دقیقه یک آمبولانس از خارج دانشگاه برای رسیدگی به حال او وارد دانشگاه شده است؛ در حالی که مرکز فوریت‌های پزشکی در داخل دانشگاه مستقر است و در فاصله‌ای بسیار نزدیک به محل وقوع حادثه قرار دارد.

شوراهای صنفی دانشجویان کشور «تاخیر در رسیدگی به وضعیت این دانشجو» را «بازی با جان دانشجویان» خواند و تاکید کرد دانشجویان چندین‌ بار وضعیت نامطلوب اورژانس دانشگاه را به مسوولان گزارش داده‌‌اند اما «گویا هرگز سلامتی دانشجو اولویت این افراد نبوده است».

به گفته این تشکل صنفی، مشابه این اتفاق چندی پیش در دانشگاه زنجان هم رخ داد و «اهمال‌کاری» مسوولان دانشگاه منجر به مرگ یک دانشجو شد.

شوراهای صنفی دانشجویان کشور تاکید کرد: «با استقرار مدیران خودکامه در دانشگاه‌ها به مثابه بازوی سرکوب و از سمت دیگر تضعیف شوراهای صنفی به عنوان نهاد منسجم‌کننده و نظام‌بخش مطالبات دانشجویی، بیش از پیش شاهد این قبیل اتفاقات خواهیم بود.»

از: ایران اینترنشنال