در زمان قاجاریه نیز، انگلیس‌ها در جنوب و روسها در شمال ایران، تصرف و دخالت داشتند. با خروج انگلستان از خلیج فارس در قرن گذشته، اکنون بعلت حاکمیت یک رژیم بی کفایت در ایران، اعراب منطقه در جنوب و روسیه در شمال، علیه تمامیت ارضی ایران، چشم دوخته‌اند. یک رقیب دیگر نیز به آن افزوده شده، که آن هم چین است. تا با تالیف قلوب اعراب، علیه منافع ملی و تمامیت ارضی ایران، از اعراب منطقه امتیاز بگیرد. قبلا بنا به خواسته ارباب پوتین، حق ایران از پنجاه درصد دریای خزر، به حدود سیزده در صد کاهش یافته، که این امر ناشی از سیاست یک جانبه رژیم و همه چیز را، در سبد چین و روسیه گذاشتن، بوده است.

در گستاخی چین به تمامیت ارضی ایران، وزارت خارجه رژیم، سفیر چین را احضار نه نمود. بلکه تنها اعلام شد. که سفیر چین در تهران، با دستیار وزیر خارجه دیدار داشته است. وزیر خارجه رژیم نیز، در توئیتر بدون اسم بردن از چین، جزایر سه گانه را متعلق به ایران نام برد. همین و بس. اکنون نیز تنها عکس العمل رژیم در مقابل این تحقیر و توهین به ملت و تمامیت ارضی ایران، از سوی وزیر خارجه پوتین، احضار سفیر روسیه، به وزارت خارجه بوده است. خامنه‌ای درسخنرانی روز چهارشنبه بیست و یکم تیرماه، به این گستاخی روس‌ها، کوچکترین اشاره‌ای ننمود. بالعکس در راستای تاکید در بندگی‌اش به پوتین، بعنوان تنها متحد روسیه در جنگ با اوکراین، کمپانی‌های اسلحه سازی آمریکا را، مسئول ادامه این جنگ نام برد.

اکنون با این توضیحات، باید پرسید، علت بندگی و گوش بفرمانی خامنه‌ای از دو ارباب چینی و روسی چیست؟ بنظر می‌رسد. سیاست کلان خامنه‌ای، همانطور که در عمل نیز بارها نشان داده، حفظ رژیم و تداوم سلسله خود در جمهوری اسلامی است و چون بیشترین ابزار سرکوب این بقا را، چین و روسیه در اختیار وی گذاشته‌اند. وی بخاطر این کلان سیاست، ایران را فدای امیال شخصی خود نموده است. غافل از این که، ایرانی جماعت، در طول تاریخ پر فراز و نشیب خود نشان داده‌اند. که حفظ تمامیت ارضی ایران، خط قرمز آنان بوده و هر رژیمی بر خلاف آن عمل نموده، همچون قاجاریه مضمحل شده و اینکه نوبت رژیم اسلامی نیز بزودی فرا می‌رسد.

علی اکبر امیدمهر