شب ۸ مارس همچون سالهای پیش به زنان رنجدیده سرزمینم فکر می کنم. رنج هایی که اگر یک روی سکه اندوه است روی دیگرش افتخار و سربلندی است.
امسال مهوش و فریبا پنجمین سال زندان را پشت سر می گذارند.در حالی که حتی یک دقیقه هم از در زندان اوین به بیرون نرفته اند. نه مرخصی در کار بوده،نه شرکت در مراسمی خانوادگی یا اعزام پزشکی یا هر بهانه دیگری.
سال ۸۹ در بند ۲۰۹ وزارت اطلاعات با چشم بند برای بازجویی می رفتم. ناگهان در دستشویی باز شد و من ناخواگاه با شنیدن صدای پا از گوشه چشم بند نگاهش کردم. موهای سفیدش را دور سرش جمع کرده بود.از بلندی قدش و چهره ای که قبلا دیده بودم، شناختمش. فریبا کمال آبادی بود.از آخرین باری که بیرون دیده بودمش،خیلی تغییر کرده بود.می دانستم که فریبا و مهوش ثابتی در بند ۲۰۹ هستند.
شنیدم که فریبا و مهوش ۲ سال در سلول های بند ۲۰۹ وزارت اطلاعات بودند و پس از آن به بند عمومی اوین منتقل شدند. بهانه و توجیه چنین رفتاری با این ۲ زن، بهایی بودنشان بود. آنها را به عنوان رهبران بهاییان در ایران می شناسند.
این ۲ زن آنچنان صبور و آرام و مقاوم زندان می کشند و ان چنان شخصیت انسانی و محترمی دارند که کسی به اتهامشان کاری ندارد،بلکه واقعیت این است که فریبا و مهوش ۲ زنی هستند که ۲ سال در بندهای امنیتی و ۳ سال در بند عمومی روزگار سپری کرده اند و از هر امکانی و قانون و مقرراتی برای حتی یک روز در کنار خانواده بودن محروم اند و با مقاومت و آرامشی باور نکردنی زندان می کشند. فریبا و مهوش مادرند. هر یک،چند فرزند دارند. فرزندانی که پس از ۵ سال نبود مادرشان به این می اندیشند که ایا بوی مادرانشان تا ۱۵ سال دیگردر خانه هایشان نخواهد پیچید؟ آیا چنین سخت گیری نسبت به ۲ مادر در این کشور ناروا نیست؟ راستی اگر این مادران چند روزی مثلا به بهانه شب عید به خانه هایشان بازگردند، عدالت و امنیت به خطر خواهد افتاد؟
امشب شب ۸ مارس است وامسال فریبا و مهوش پنجمین ۸ مارس را در زندان پاس می دارند و در حالی که زنان در کنار هم این روز را جشن می گیرند سهم آنها از این جشن مروری فردی یا جمعی بر تاریخچه ۸ مارس و مبارزات زنان در طول تاریخ خواهد بود، اما می توان یقین داشت که روزی از آنچه برزنان ایران و این ۲ زن مظلوم و بی صدا رفت نیز تاریخچه ای خواهد بود و کسانی آن را مرور خواهند کرد.
امروز اگر فریبا و مهوش به دلیل اعتقادات و ایمانشان برای جامعه بهاییان رهبر هستند، براساس رفتار ومنش انسانی وعشق مادرانه و صبوری زنانه شان برگزیدگان و نشان داران زنان آزادیخواه جامعه و جهان اند. پس اگر آن روی سکه رنج و درد جانکاه است که ظاهرچهره را دگرگون می کند این روی سکه مقاومت، صبوری و عشق است که ارزش و اخلاق و افتخار می افریند.
از: روزآنلاین
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید