فرمانده سپاه در صدر دستگاه امنیتی‌- تروریستی که جزیی‌ترین مسایل زندگی خصوصی شهروندان را کنترل می‌‌کند و با هر وسیله و ابزار و امکان، زندگی خصوصی کل جامعه را رصد و شنود می‌کند، می‌گوید: “هیچ‌کس حق ندارد به دنیای خصوصی انسان‌ها وارد شود و آن را به دیگران رونمایی کند”. دنیای خصوصی انسان‌های مد نظر او، البته همان “خلوتی” است که تشت رسوایی‌‌اش از بام افتاده است. از خبرنگارانی که زیر بزرگترین تیع امنیتی سانسور گرفتار شده‌اند وقیحانه می‌خواهد زندگی خصوصی و حقایق و رویدادهای کثیف و اسرار هم‌پالگی‌هایش را در دالان‌های تاریک حکومتی، تا فساد و اختلاس و دزدی‌های سران حکومتی را افشا نکنند.

سلامی درست در روزهایی این یاوه‌گویی‌های ابلهانه را به نام بزرگداشت روز خبرنگار سر می‌دهد که خبرنگاران شجاعی چون نیلوفر حامدی و الهه محمدی با شجاعت و جسارت تحسین‌برانگیزی دارند چشم در چشم جمهوری اسلامی، از شرافت و انسانیت خود و حرفه خبرنگاری‌شان دفاع می‌کنند. ده‌ها خبرنگار به جرم افشای اخبار مبارزات مردم و جنایات حکومتی در زندان‌اند یا اخراج و بیکار شده‌اند.

سلامی عاجزانه می‌خواهد حکومتی را که در مواجه با طوفان انقلاب، مدام کنترلش را از دست می‌دهد و همه کثافات درونش بیرون می‌ریزد را نجات دهد. می‌داند دیگر حریف مدیای اجتماعی و انتشار آزادانه اخبار نیست. می‌داند هر شهروندی امروز می‌تواند یک خبرنگار باشد و دامنه ثبت و انتشار خبر دیگر در کنترل رسانه‌ها نیست که بتواند درشان را ببندد و با زور چماق قلمشان را بشکند و ساکتشان کند. و البته می‌داند دیر زمانی است که تشت رسوایی او و اندرونی کثیف حکومت‌اش از بام افتاده است!

سیامک بهاری

از: گویا