جمال مینا شیرى، هادى تنومند، قاسم مصطفى پور، ابراهیم مصطفى پور و محمد کریمى، پنج عضو کمیته هماهنگى براى کمک به ایجاد تشکلهاى کارگرى”، مجموعا به ۱۳ سال حبس تعزیرى محکوم شدند.
بنا بر اطلاع “کمپین صلح فعالان در تبعید”، این پنج عضو کمیته هماهنگى شهرستان بوکان که پس از دستگیرى در مجمع عمومى این کمیته در کرج، در تاریخ ۲۹ آذر ۱۳۹۱ در شهر بوکان بازداشت و روانه زندان شده و پس از حدود دو ماه بازداشت در تاریخ ۲۳/۱۱/ ۱۳۹۱ با قرار وثیقه آزاد شده بودند، روز سه شنبه ۱۷ فروردین ۱۳۹۳، توسط وکیل پرونده از احکام زیر مطلع شدند.
بر اساس اعلام وکیل پرونده، جمال مینا شیرى و هادى تنومند هر کدام به سه سال و نیم حکم تعزیرى و همچنین قاسم مصطفى پور، ابراهیم مصطفى پور ومحمد کریمى هر یک به ۲ سال حکم تعزیرى محکوم شدند.
“کمیته هماهنگى براى کمک به ایجاد تشکلهاى مستقل کارگرى”، از جمله تشکلهاى است که از بدو تاسیس با سرکوب شدید و احکام حبس اعضایش مواجه بوده است.
اساسنامه “کمیته هماهنگى براى کمک به ایجاد تشکلهاى کارگرى” که در هشت فصل، ۳۰ ماده، ۱۷ تبصره و ۴۲ بند در تاریخ ۱۳ /۶ /۸۸ به تصویب مجمع عمومى این کمیته رسیده است با مقدمه اى انتقادى نسبت به عدم آزادى براى ایجاد تشکل هاى مستقل کارگرى در جمهورى اسلامى ایران، علیرغم عضویت در سازمان جهانى کار و تعهد به مقاوله نامه هاى آن سازمان، شروع میشود و در ادامه ماموریت خود را تلاش براى ایجاد تشکلهاى مستقل کارگرى، حفظ حقوق و منافع کارگران و مزدبگیران تحت ستم، بهبود وضعیت زندگى و معیشت آنان، کسب آزادى هاى دمکراتیک، برابرى حقوق زنان و مردان، لغو کار کودکان و به رسمیت شناختن حقوق انسانى آنان و… تعریف مى کند.
به دنبال استقبال عمومى و جدیت در فعالیت اعضا، روز ۲۶ خرداد ۱۳۹۱، نیروهاى امنیتى با هجوم مسلحانه به خانه اى در کرج، حدود ۶۰ عضو این کمیته را در حین جلسه مجمع عمومى بازداشت کردند. این اولین واکنش جدى جمهورى اسلامى به این تشکل مستقل و نوپا بود ولى نه آخرین.
محمد عبدى پور یکى از حاضران در آن جلسه در گفتگویى با تارنماى “کمیته هماهنگى” به آقاى جهانگیر محمود ویسى گفته است که هیئت اجرائى در تاریخ ۱۵/۱۲/۱۳۹۰ براى برگزارى مجمع عمومى به وزارت کار و رفاه اجتماعى مراجعه و حتى درخواست مکانى جهت برگزارى جلسه مجمع عمومى ارائه داده بود که این درخواست در تاریخ ۱۷/۱۲/۱۳۹۰ به ثبت رسیده بود اما پس از صد روز از مراجعه و ثبت آن، هیچگونه پاسخى به این کمیته داده نشد.۱۷
آقاى عبدى پور در توصیف این یورش مى گوید: “پس از بى اعتنایى غیر قانونى وزارت کار، هیئت اجرایى تصمیم به برگزارى مجمع عمومى گرفت که این جلسه در شهر کرج برگزار شد. در جریان اولین لحظات قرائت راى هاى انتخابات هیئت رئیسه قرار داشتیم که ناگهان فضا به شکل بسیار عجیب و غریبى در هم ریخته شد. در یک چشم به هم زدن صداى شلیک گلوله ها، ما و همه همسایه هاى آن آپارتمان و بچه هاى کوچک را وحشت زده و نگران و به شدت مضطرب نمود. درب منزل با لگدى محکم در هم کوبید شده و همزمان با شلیک گلوله، ده ها اسلحه را در مقابل گوش و دهن و بینى خویش یافتیم. این عجیب ترین رویدادى بود که دیده بودیم به سرعت همه ما را در آن اتاق کوچک بر روى کف اتاق خوابانده و با سرعت و رفت و آمد عجیبى از روى پشت و استخوان هاى خسته مان مى گذشتند و با دستبندهاى بست پلاستیکى که کاربرد صنعتى دارند، دست هایمان را مى بستند. با هر اندک نفس و حرکتى از هر کسى مورد اصابت مشت و لگد و توهین و فحاشى هاى رکیک قرار مى گرفتیم. دست هایمان از بست هاى پلاستیکى به شدت آسیب دیده بودند و پیرمردها بیش از جوان ها در فشار و تنگنا قرار داشتند.”
پس از آن یورش تا به امروز، عضویت در “کمیته هماهنگى”، دستاویز جدیدى براى سرکوب فعالان کارگرى در جمهورى اسلامى ایران بوده است و به دفعات شاهد احضار و آزار و بازداشت اعضاى این کمیته بوده ایم.
گفتنى است اعضاى کمیته هماهنگى در واکنش به احکام اخیر، طى بیانیه اى احضار، بازداشت و تهدید کارگران و فعالان کارگرى که جرمى جز دفاع از حقوق حقه کارگران ندارند را محکوم کرده و خواهان آزادى بدون قید و شرط همه کارگران و فعالان کارگرى در بند شدند.
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید