نظری که همیشه بوده و هست اینست که نیّت آقای رضا پهلوی از فعالیت های سیاسیش شاه شدن و باز گرداندن دوباره سلسله پهلوی است. پیرس مورگان در مصاحبه هشتم نوامبر ۲۰۲۳ با آقای رضا پهلوی (۱) این سؤال را به نحوی مطرح کرد. او پرسید اگر نابودی حماس به تغییر رژیم در ایران بی انجامد آیا شما به ایران بر میگردید و پادشاهی را که در سال ۱۹۷۹ از پدر شما گرفته شد را بدست میگیرید؟ آقای رضا پهلوی با مقدمه دو دقیقه ای کلیشه ای همیشگیش در مقام بیکاره همه کاره که به آن میپردازم در اول به سؤال پیرس مورگان جواب مستقیم نداد.پیرس مورگان با مطرح کردن دوباره پرسش که خواستار جواب یک لغتی آری یا نه در مورد آن شد ادامه داد اگر این فرصت برای شما دمکراتیک باشد آیا شما قبول میکنید که شاه بشوید. اقای رضا پهلوی اینبار با مقدمه ای هفتاد و شش لغتی که به انتقاد نرم پیرس مورگان از او انجامید این شائبه را برای او ایجاد کرد که جواب آریست. بعد از آینکه پیرس مورگان گفت خوب من فرض میکنم جواب شما آریست، آقای رضا پهلوی گفت و بله اگر این فرصت به من داده شود حاضرم شاه بشوم.
مقدمه ای کلیشه ای که آقای رضا پهلوی همیشه در جواب این سؤال میگوید اینست. من به دنبال هیچ مقام و منسبی نیستم اما بعد از فروپاشی (۲) فقط در مقام بیکاره همه کاره در ضمن تشکیل دولت تا امور مملکت را اداره کند در پی ایجاد مجلس مؤسسانی منتخب مردم هستم تا نوع حکومت آینده ایران و قانون اساسی آنرا حال برگردیم به داستان خطاب شدن آقای رضا پهلوی بعنوان کِراون پِرَنس (۳) توسط بعضی از مصاحبه کنندگان که فکر میکنم تازگیها ابداع شده. این بر میگردد به سوگند او در تاجگذاری نهم آبان ۱۳۵۹ برابر با سی و یکم اکتبر ۱۹۸۰ که خود را پادشاه قانونی ایران شمرد. مثلاً پیرس مورگان در مصاحبه نوامبر ۲۰۲۳ (۱) او را اینگونه خطاب کرد اما در مصاحبه سال ۲۰۱۱ از لقب پِرَنس خالی استفاده کرد. فرانس۲۴ هم در مصاحبه یکماه پیشش او را رضا پهلوی خالی خطاب نمود.
سوگند آقای رضا پهلوی در تاجگذاری نهم آبان ۱۳۵۹ برابر با سی و یکم اکتبر ۱۹۸۰ در مصر.
بنام خدا و بر اساس قانون اساسی و متمم آن (منظور قانون اساسی استبدادی پدرش است) از امروز نهم أبان ۱۳۵۹ هجری شمسی در سن ۲۱ سالگی آمادگی قبول مسؤلیت ها و تعهدات خود بعنوان پادشاه قانونی ایران را اعلام میدارم.
حال فرض میکنیم فروپاشی انجام شده و آقای رضا پهلوی هم برگشته اند ایران. در ایران قرار است تا تعیین حکومت بعدی در پروسه یک رفراندم، دولتی بر اساس قوانینی موقت که با توجه به اعلامیه جهانی حقوق بشر است ایران را اداره کند. در این صورت سوگند و کِراون پِرَنس بودن آقای رضا پهلوی حداقل تا تعیین حکومت بعدی برای هیچ و پوچ است. انتخاب بعدی مردم هم میتواند دوباره پادشاهی شود اما لزوماً پهلوی نباشد. بهر حال تمام شور بختی هائی که گریبان ایران، ایرانی، خانواده خود آقای رضا پهلوی، و جهان را گرفته نحوه حکومت استبدادی پدر بزرگ و پدرش بوده که تنها و تنها عامل تعیین کننده در بر سرکار امدن حکومت جمهوری اسلامی شد. خود آقای رضا پهلوی از آنچه پدرانش کردند سلب مسؤلیت کرده و خواسته او را بر اساس آنچنان که آنها بودند و کردند قضاوت نکنند(۴). در اینصورت هر ایرانی ۲۱ ساله هم میتواند ادعای پادشاهیِ خانواده اش را کند. خود آقای رضا پهلوی هم نه تنها جمهوری را به پادشاهی ترجیح میدهد بلکه درب برای هر که شاه شد، شاه شد را هم باز گذاشته(۵). پس مشکلی نیست.