دوم- خداوند چه تصویری از پیامبرش در قرآن ارائه کرده است؟

🔹️ «وَمَا أَرْسَلْنَاکَ إِلَّا رَحْمَهً لِلْعَالَمِین: و ما تورا جز جز مایه رحمت برای جهانیان نفرستادیم.» (انبیاء، ۱۰۷).

🔹️ «انک لعلی خلق عظیم: و تو دارای اخلاق بسیار بزرگوارانه ای هستی.»(قلم، ۴).

🔹️ «لَقَدْ جَاءَکُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِکُمْ عَزِیزٌ عَلَیْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِیصٌ عَلَیْکُمْ بِالْمُؤْمِنِینَ رَءُوفٌ رَحِیمٌ: به راستی که پیامبری از میان خودتان به سوی شما آمده است که هر رنج که شما می برید، برای او گران می آید؛ سخت هوا خواه شماست [و] به مومنان رئوف و مهربان است.» (توبه، ۱۲۸).

🔹️ «وَاخْفِضْ جَنَاحَکَ لِمَنِ اتَّبَعَکَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ: و در برابر مومنانی که از تو پیروی می کنند مهربان و فروتن باش.» (شعراء ۲۱۵).

🔹️ «فَبِمَا رَحْمَهٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ ۖ وَلَوْ کُنْتَ فَظًّا غَلِیظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِکَ ۖ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِی الْأَمْرِ ۖ فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُتَوَکِّلِینَ: به لطف رحمت الهی با آنان نرمخویی کردی؛ و اگر درشتخوی سخت دل بودی بیشک از پیرامون تو پراکنده می شدند؛ پس از ایشان درگذر و برایشان آمرزش بخواه و در کارها با آنان مشورت کن؛ و چون عزمت را جزم کردی بر خداوند توکل کن، که خدا اهل توکل را دوست دارد.» (آل عمران، ۱۵۹).

🔹️ «خُذِ الْعَفْوَ وَأْمُرْ بِالْعُرْفِ وَأَعْرِضْ عَنِ الْجَاهِلِینَ: عفو پیشه کن و به نیکی فرمان ده و از نادانان روی بگردان.» (اعراف؛ ۱۹۹).

سوم- پیامبری با این ویژگی ها الگوی همگان است:

🔹️ «لَقَدْ کَانَ لَکُمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَهٌ حَسَنَهٌ لِمَنْ کَانَ یَرْجُو اللَّهَ وَالْیَوْمَ الْآخِرَ وَذَکَرَ اللَّهَ کَثِیرًا: به راستی که برای شما و برای کسی که به خداوند و روز بازپسین امید [و ایمان] دارد و خداوند را بسیار یاد می کند، در پیامبر خدا سرمشق نیکویی هست»(احزاب، ۲۱). «وَکَذَٰلِکَ جَعَلْنَاکُمْ أُمَّهً وَسَطًا لِتَکُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ وَیَکُونَ الرَّسُولُ عَلَیْکُمْ شَهِیدا: و بدینسان شما را گروهی بهینه گرداندیم تا گواهان مردم باشید و پیامبر بر شما گواه باشد.»(بقره، ۱۴۳).

چهارم- در آیات ابتدایی سوره حجرات نحوه سخن گفتن با چنین پیامبری ترسیم شده است.

استفاده از تعبیر «گوشت تلخ» حتی اگر در صدها حدیث آمده بود، به دلیل تعارض با قرآن، باید به دیوار کوبیده می شد. وقتی چنین تعبیری در سنت مسلمین هم وجود ندارد، آیا موجه است که برای توجیه حکومت مطابق با میل خودسرانه خامنه ای، پیامبر رحمت و امام پارسایان و عارفان(که مولانا جلال الدین تجربه های ناب عرفانی اش را تابش تجربه های عرفانی و علم علی به شمار می آورد) را قربانی سازید؟

پنجم- خامنه ای برخلاف پیامبر و علی، در بیت المال اصلاً سخت گیر نیست و با فساد «خودی» ها کاری ندارد. نمونه های روشن اش، فاسدانی چون صادق محصولی رانت خوار تیلیاردر (دبیر کل جبهه پایداری و کسی که در انتخابات ۱۳۸۸ با تقلب احمدی نژاد را رئیس جمهور کرد)، جواد لاریجانی زمین خوار، محمد باقر قالیباف، کاظم صدیقی، و…است. خامنه ای شعار سر می دهد و می گوید در مبارزه با فساد نظام هیچ خط قرمزی ندارد، اما پس از افشای اسناد زمین خواری صدیقی و برخلاف نظر جامعه، همچنان او را نگاه داشته و برای لج بازی با جامعه در دیدارهای عمومی خود تصویر او را هم سیمای جمهوری اسلامی پخش می کند. قالیباف، به غیر از فسادهای بزرگ گسترده دوران شهرداری اش، از طریق همسرش پولشویی هم می کرده است و داستان پسرانش هم که روشن است.

ششم- جمهوری اسلامی در طول ۴۵ سال گذشته نقش بسیار مهمی در اسلام هراسی، اسلام گریزی و اسلام ستیزی بخش هایی از ایرانیان داشته است. این نوع گرایش ها در دیگر کشورهای مسلمان دستکم یک بیستم ایران هم وجود ندارد. اسلام گریزان و اسلام هراسان دقیقاً به علت جمهوری اسلامی با اسلام و پیامبر و علی مخالفت می ورزند.

برای احقاقِ حقِ اساسیِ مردم، و نجات اسلام، حکومت را به مردم واگذار کنید و به حوزه های علمیه باز گردید. در آنجا برای همدیگر این نوع روضه ها را بخوانید. بگذارید مردم یک جمهوری دموکراتیک سکولار ملتزم به عدالت تشکیل دهند که در آن هر کس حق نامزدی دارد و هر کس رأی اکثریت مردم را به دست آورد، برای مدت کوتاه ۴ یا ۸ ساله رئیس جمهور شود. حکومتی در چارچوب یک قانون اساسی دموکراتیک و ملتزم به حقوق بشر. و عادلانه به معنای رفع کلیه اشکال تبعیض های قومی و مذهبی و جنستی و طبقاتی.

حکومت نه حق ویژه ی یک صنف(فقیهان) است، نه حق ویژه ی یک دودمان (وراثت خونی). در هر دوی اینها تبعیضی وجود دارد که یک صنف یا یک خاندان را برتر از مردم می نشاند و مردم را فروتر از آن صنف و خاندان قلمداد می کند.