بعید می دانم کسی اخبار سیاسی ایران را تعقیب کند و در عین حال از آخرین افتضاح گماشتگان رهبر در مجلس بی اطلاع باشد.
قاعدتا ً راه یافتگان به مجلس از عنوانی که برای آنها انتخاب کرده ام – گماشتگان رهبر – ناراحت نمی شوند چون بسیاری از ایشان بارها بر این نکته تاکید کرده اند که سینه چاک ولایت هستند و وظیفه ای جز کسب رضایت رهبر برای خود قائل نیستند. البته اگر تا پیش از این هم نسبت به این ” گماشتگی ” تردید وجود داشت ، افتضاح اخیر مجلسی ها در تصویب اولیه طرح افزایش جمعیت همه تردید ها در خصوص گماشتگی بیش از دویست بی سر وپا را برطرف کرد. اعضای فعلی مجلس را از نظر نگاه به سیاست های جمعیتی می توان به دو دسته تقسیم کرد. عده ای از آنان در بیست وچند سال گذشته، در برابر سیاست های رسمی کنترل جمعیت سکوت پیشه کرده بودند، گروهی هم نه تنها با کنترل جمعیت، مخالف نبودند بلکه در طراحی و اجرای برنامه های کنترل جمعیت در کشور، نقش اساسی به عهده داشتند. در رأس این گروه ، علیرضا مرندی حضور دارد که در پنج سال گذشته ، بارها حیا را کنار گذاشته و تا توانسته نسبت به شخصیت های منتقد حکومت ، عقده گشایی کرده است.
این موجود منافق مسلک، در دولت هاشمی رفسنجانی، در مقام وزیر بهداشت، طراح و مجری سیاست های کنترل جمعیت بود و در دوسال اول دولت خاتمی هم علیرغم کنار گذاشته شدن از وزارت ، مسؤولیت برنامه کنترل جمعیت را حفظ کرد تا آنکه در سال ۱۳۷۸ دو جایزه جهانی دریافت کرد. نقش مرندی در کنترل جمعیت ، آنچنان برای سیاستمداران حامی نظام مهم بود که هشت سال بعد ازآن ، مهم ترین روزنامه وابسته به جناح راست حکومت ، گفتگوی تفصیلی با مرندی انجام داد تا او شاهکار خود را بار دیگر به رخ رقبا بکشد.. روزنامه رسالت در شماره ۶۳۸۶ که روز دوازدهم اسفند سال هشتادو شش منتشر شد به نقل از علیرضا مرندی نوشت : ” درآن زمان من به خاطر کارهای بلند مدت نه زود بازده که می کردم هر دوره رأی اعتمادی که از مجلس می گرفتم کاهش پیدا می کرد اما دلیل نمی شد که از برنامه ریزی بلند مدت دست دست برداریم . یکی از کارهای مهمی که در آن دوره انجام دادیم بحث کنترل جمعیت بود که خیلی چالش زا بود و ما را با مشکلات فراوانی روبرو می کرد. خیلی ها ما را متهم به « عمل خلاف شرع » می کردند. اگر قرار بود ما آن اتهامات را بپذیریم و شانه از زیر کار خالی کنیم امروز با یک بحران وحشتناک جمعیتی رو برو می شدیم .” همین فرد اکنون از اعضای مؤثر مجلس است اما در برابر تصویب طرح رسوای افزایش جمعیت ، سکوت پیشه می کند زیرا ” آقا ” خواستار افزایش جمعیت شده است.
اما واقعا ٌ اصل ماجرا چیست ؟ قطعا ٌ اغلب راه یافتگان به مجلس، از نظر ضریب هوشی در مراتبی بسیار پایین تر از متوسط جامعه ایرانی قرار دارند اما آنها هرچقدر کم هوش باشند می دانند که اکثر خانوارهای ایرانی تعداد فرزندان خود را نه بر اساس زیاده گویی های رهبر بلکه بر اساس امکانات و مقدورات خویش تعیین می کنند. ضمن آنکه بحران اقتصادی ناشی از مدیریت فاسد و پر خرج خامنه ای، بسیاری از دختران و پسران را از امکان ازدواج محروم کرده و بسیاری از جوانانی هم که تن به ازدواج می دهند حتی الامکان فرزند دار شدن را به عقب می اندازند. پس چرا راه یافتگان به مجلس ، چنین رسوایی بزرگی را به جان می خرند و برای کسانی که می خواهند با استفاده از روشهای علمی جلوی فرزند دار شدن خود را بگیرند تعیین تکلیف بیهوده می نمایند؟ پاسخ به این پرسش ، بسیار ساده است. آنها می دانند برای ادامه رانت خواری سیاسی و اقتصادی از طریق غصب جایگاه نمایندگی ، بیش و پیش از نیاز به ” رأی مردم ” به رضایت رهبر و تأییدیه شورای نگهبان نیاز دارند. ازسوی دیگر ، همه آنان به ” عقده اطاعت جویی ” رهبر که تدریجاً به ” شهوت اطاعت خواهی ” تبدیل شده ، آگاهی دارند. پس ناچارند چشم سر و چشم عقل خود را بر روی همه کس و همه چیز ببندند. این بیچاره ها ، حتی ملامت های اطرافیان را نشنیده می گیرند و همه همت خویش را مصروف کسب امتیاز بیشتز در مسایقه ” ولایت پذیری ” می نمایند. این ولایت پذیری ، یک روز در سکوت در برابر فسادهای اقتصادی احمدی نژاد ، متجلی می شود تا نشان دهند حرمت ” نزدیک ترین رئیس جمهور به رهبر” را پاس می دارند و روزدیگر در ” عربده کشی دسته جمعی در مجلس ” و در خواست اعدام برای موسوی و کروبی .
گماشتگان رهبر در مجلس، هیچ فرصتی را از دست نمی دهند تا نشان دهند ازسایر مجیزگویان ولی فقیه ، پیشی می گیرند وبرای تأمین رضایت ” رهبر پرعقده ” کارهایی می کنند که سایر ولایتمداران ، امکان انجام آن را ندارند. این ” ماکیاولیست های سینه چاک ولایت ” برای رسیدن به هدف ، هیچ فرصتی را از دست نمی دهند حتی ورود ابلهانه به خصوصی ترین شئون زندگی مردم . برای آنان هرچیزی می تواند می تواند” نماد ولایت پذیری ” باشد حتی آلت تناسلی مردان و تعیین تکلیف برای آن. تردید ندارم تک تک راه یافتگان به مجلس از آنچه این روزها در محافل عمومی و خصوصی در مورد حماقت اخیر مجلس گفته می شود آگاهی دارند اما از میان شرافت و ادامه رانت خواری ، دومی را برگزیده اند که رسیدن به آن ، تنها یک راه دارد :اجرای توصیه احمد علم الهدی امام جمعه مشهد و اثبات سینه چاکی برای رهبر.
تبدیل آلت تناسلی مردان به نماد ولایت پذیری مجلس ، قطعاً آخرین و حتی زشت ترین پدیده ای نیست که در حکومت خامنه ای شاهد آن خواهیم بود. در مسابقه ای که بی لیاقتان مسلط بر ایران به راه انداخته اند هر روز باید پدیده ای جدید را به انتظار بنشیینم . یقین دارم اگر در ابتدای رهبری خامنه ای ، کسی ادعا می کرد موجودی مانند احمدی نژاد به مدت هشت سال بر کشور مسلط خواهد شد هیچکسحرف او را جدی نمی گرفت همانطور که اگر به احمدی نژاد می گفتند در مجلس لاریجانی ، برای عمل وازکتومی ، مجازات حبس تعیین خواهند کرد پاسخ او، یکی از همان خنده های مسخره بود.
روی سخنم با افرادی مثل محمد خاتمی است که می گویند ” اگر جمهوری اسلامی برود همه ضرر خواهیم کرد”. آیا به راستی زیانی بالاتر از وجود حاکمانی بی اراده سراغ داریم که برای ادامه حکومت و رانت خواری، هر رسوایی را به جان می خرند ؟
برای این گروه فرقی نمی کند عامل رسوایی ساز ، زندان مخوف کهریزک و قتل جوانان مردم در زیر شکنجه باشد ، اجرای دستور رهبر در مورد ” کش ندادن فساد سه هزار میلیاردی اطرافیان احمدی نژاد” یا تبدیل آلت تناسلی مردان به نماد ولایت پذیری. بدون تعارف بگویم خامنه ای و اطرافیانش ، بی حیایی را از حد گذرانده اند. چاره کار در آنست که مدعیان مردم سالاری و اصلاح طلبی ، کمی ” حیا ” پیشه کنند و اگر قدرت مقابله با ” اطاعت خواهی بی حد رهبر” و” ولایت پذیری بی مرز عناصر حکومتی ” را ندارند حداقلل حمایت های فریب کارانه و غیر اشکار خویش که در حال حاضر مهم ترین عامل تثبیت حکومت است را متوقف نمایند.در غیر اینصورت در تاریخ ، نام آنان در کنار نام کسانی ثبت خواهد شد که ، ثروت و اعتبار ایران را قربانی “ولایت پذیری ” می کنند تا از تمتعات حکومتی ، بهره بیشتری ببرند.
از: روز نویس مجتبی واحدی
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید