مجتبا پورمحسن، ایران اینترنشنال

کمتر از دو روز پس از رجزخوانی محمدرضا نقدی معاون هماهنگ‌کننده سپاه پاسداران درباره قطعی بودن انتقام اسماعیل هنیه، اسرائیل به یک مرکز نظامی حساس در غرب استان حما حمله کرد که به گفته منابع دولتی سوریه، در نتیجه آن دستکم چهارده نفر کشته و ۴۳ نفر مجروح شدند.

در حالی که برخی منابع خبری از اصابت ۱۵ موشک به اهدافی در دمشق، حمص، حما و طرطوس خبر داده‌اند، خبرگزاری رویترز به نقل از دو مقام امنیتی فاش کرد که هدف اصلی حمله، یک مرکز تحقیقات برای تولید سلاح شیمیایی نظامی در منطقه مصیاف در نزدیکی حما بوده است.

تلویزیون رسمی سوریه گفته سامانه پدافند هوایی ارتش این کشور، چند موشک اسرائیلی را سرنگون کرده، اما دیده‌بان حقوق بشر سوریه می‌گوید این تصاویر از آتش‌سوزی از سقوط موشک‌های پدافند هوایی سوریه در مزارع روستاهای اطراف حکایت دارد.

به گزارش این مرکز، اسرائیل در عرض سه ساعت دستکم چهار بار به مصیاف حمله کرده است؛ مرکزی که تعداد زیادی از نیروهای متخصص سپاه پاسداران در آنجا حضور دارند.

سخنگوی وزارت خارجه ایران در واکنش، این حمله را محکوم کرد و منکر ارتباط هدف مورد نظر با سپاه شد

اما مصیاف کجاست، جمهوری اسلامی و سوریه در‌آنجا چه می‌کنند؟ اگر آنطور که تهران مدعی است این مرکز ارتباطی به سپاه ندارد، چرا وزارت خارجه جمهوری اسلامی اینقدر از این حمله عصبانی شده؟

همزمان با آغاز جنگ داخلی در سوریه، ارتش این کشور در فاصله سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۳، حداقل در ۸۵ حمله به مخالفان، از سلاح‌های شیمیایی استفاده کرد. یک سال بعد جامعه جهانی تصمیم گرفت سوریه را خلع سلاح شیمیایی کند. با این حال همچنان چند مرکز بزرگ در سوریه زیر نظر ارتش این کشور و نیروهای سپاه پاسداران مشغول ساخت سلاح‌های شیمیایی‌اند.

اصلی‌ترین مرکز السفیر در شمال سوریه، سه مرکز در نزدیکی دمشق و همینطور مرکزی در مصیاف که ساعت هشت و ۲۳ دقیقه یکشنبه به وقت محلی هدف قرار گرفت.

اما جدای از برنامه‌های مرکز تحقیقات تولید سلاح شیمیایی نظامی سوریه، سپاه پاسداران یک تاسیسات مهم موشکی در این منطقه دارد. جایی که در نزدیکی لاذقیه و طرطوس است، دو بندر مهم در چرخه قاچاق سلاح جمهوری اسلامی به منطقه.

در پایگاه موشکی سپاه در مصیاف، یک مرکز پردازش سوخت جامد تعبیه شده و چند سوله بزرگ میزبان خط تولید موشک‌های ایرانی است. موشک‌هایی که سرجنگی‌شان در جنوب غربی خط تولید ساخته می‌شود. سپاه در این تاسیسات دو انبار جداگانه برای مواد اولیه مورد نیاز و همین‌طور مواد منفجره دارد.

موسسه تحقیقاتی پژوهشی آلما فروردین ماه سال گذشته فاش کرد واحد ۴۰۰۰ سپاه، یا همان معاونت ویژه اطلاعات سپاه به فرماندهی جواد غفاری در سال‌های اخیر هم کنترل مرکز تحقیقات تولید سلاح شیمیایی سوریه را در اختیار گرفته و مشغول تولید موشک برای تقویت کریدور انتقال سلاح از ایران به سوریه و لبنان است.

سپاه پاسداران در این مرکز موشک ام ۶۰۰ نسخه سوریه موشک بالستیک فتاح ۱۱۰ و همینطور موشک‌های شهاب یک و دو، زلزال و فجر را می‌سازد.

سپاه همچنین در مرکز مصیاف پروژه لبیک را دنبال می‌کند، اضافه کردن حسگر و سیستم‌های هدایت‌شونده به موشک‌های قدیمی.

اما این اولین بار نیست که اسرائیل مصیاف را هدف قرار می‌دهد. تصاویر ماهواره‌ای نشان می‌دهد اولین بار اسرائیل در یک حمله هوایی در ۱۶ شهریور ماه سال ۹۶، خط تولید موشک سپاه پاسداران را بمباران کرد. کمتر از یک سال بعد، سپاه پاسداران مشغول بازسازی این تاسیسات موشکی شد و ۲۳ فروردین ۹۸، اسرائیل بار دیگر این مرکز را هدف قرار داد. چهارم دی‌ماه سال ۹۹ هم حمله چهارم انجام شد و حمله اردیبهشت ماه سال ۱۴۰۱ اسرائیل به تاسیسات زیرزمینی مصیاف، پنج کشته به جا گذاشت.

و حالا پنجمین حمله اسرائیل به این مرکز نظامی ضربه سختی به سپاه پاسداران وارد کرده است. به رغم گزارش‌های تایید شده درباره حضور نیروهای سپاه پاسداران، جمهوری اسلامی این خبر را تکذیب می‌کند. به نظر می‌رسد تهران به دو دلیل ترجیح می‌دهد مصیاف را گردن نگیرد.

از یک طرف به این دلیل که جامعه جهانی به شدت نسبت مرکز تحقیقات سوریه برای ساخت سلاح شیمیایی، حساسیت دارد و تایید حضور نیروهای سپاه پاسداران در مرکز شیمیایی مصیاف، تبعات بین‌المللی سنگینی می تواند برای جمهوری اسلامی داشته باشد.

از طرف دیگر تایید حمله به تاسیسات موشکی سپاه پاسداران، تهران را در معذوریت واکنش قرار می‌دهد و این در راستای سیاست جمهوری اسلامی نیست، در شرایطی که تهران از انتقام سخت و پشیمان‌کننده عدول کرده و وعده عملیات صادق دو به عملیات سابق و عقب‌نشینی تاکتیکی تبدیل شده

است.

از: ایران اینترنشنال