بمباران اتمی تل اویو و حیفا هم از همان نوع تفکر مصباح و باقری نشات میگیرد که معتقدند برای حفظ اسلام و البته بقای ولایت فقیه می توان نیمی از جمعیت بشر را از دم تیغ گذراند. اتفاقا به همین دلیل است که همه ساختمان های حماس و حزب الله در مناطق پرجمعیت شهری ساخته شدند تا مومنان اگر فایده ای برای مملکت ندارند حداقل نقش سپر انسانی را در جنگ بازی کنند. مسئولان جمهوری اسلامی اگر فیلم های پس از بمباران های اتمی را دیده بودند هیچگاه شهری را به بمباران اتمی تهدید نمی کردند، زیرا حمله اتمی، پاسخ اتمی را در پی دارد.

یکی از سایت های نزدیک به سپاه ازهمسر مصطفی احمدی روشن نقل کرده است که شوهرش از آیت الله خوشوقت که فتوای قتل های زنجیره ای را صادر می کرده پرسیده است امام زمان چه زمانی ظهور می کند. خوشوقت پاسخ داده است که ظهور امام زمان بستگی دارد به اینکه شما در مراکز غنی سازی چه می کنید و با چه سرعتی غنی سازی صورت میگیرد. معنای این عبارت و پیام این است که هر چه بیشتر و در سطح بالاتر و نزدیک به ساخت سلاح هسته ای غنی سازی انجام شود زمینه ساز ظهور امام زمان شده اید.

هنگامی که این نقل قول و مصاحبه های اخیر سید محمد مهدی باقری و اشاره مکرر سران نظام را شاهد هستیم در مورد اینکه دکترین اتمی جمهوری اسلامی قابل تجدید نظر است آنگاه به این نتیجه میرسیم که اگر موجودیت نظام در معرض خطر قرار بگیرد سران نظام در استفاده از سلاح هسته ای تردید نحواهند کرد. اشکال این تصمیم در این است که آنها به بخش اول و اینکه احتمالا از سلاح هسته ای استفاده کنند فکر کرده اند، اما به این بخش از معادله فکر نکرده اند که وقتی شهرها یا مراکز مهم کشور با پاسخ اتمی رقیب یا دشمن مواجه شد تکلیف مردم ایران چیست!

از آنجا که می دانیم هیچ تسهیلات یا تدارکاتی برای مردم در شرایط فوق العاده و تهدید اتمی یا احیانا حمله اتمی اندیشیده نشده است فقط می توان این احتمال را مد نظر قرار داد که آقایان برای نابود کردن اسراییل آماده قربانی کردن چند میلیون از مردم ایران هستند. دراین صورت می شود فهمید که چرا رییس آکادمی علوم قم معتقد است حتی اگر نیمی از مردم ایران کشته شدند هم هیچ اشکالی ندارد، زیرا حکم اولیه اسلام در باره نابودی یهود محقق شده است. حال اگر مردم ایران قربانی این تفکر شدند همانطور که مصباح یزدی نقل کرده است مساله و مشکل خود خداست و به مسئولان و ولی فقیه ربطی ندارد.

آیا حمله به مدارس دخترانه با مواد شیمیایی را نباید در همین چهارچوب مورد ارزیابی قرار داد؟ آن هم با این منطق که نظام در پاسخ به بی حجابی زنان چاره ای ندارد جز اینکه با حملات شیمیایی به دبیرستان های دخترانه تلافی و زنان را تادیب کند.