شهاب الدین حائری شیرازی

مردم مشکلات را لمس می کنند و مسئولان مشکلات را می بینند اما چرا حل نمی شود چرا کمبود برق و گاز و چرا مشکل عدم سرمایه گذاری خارجی برای حل بحران گاز به سمت بهبود نمی رود بلکه هر سال تشدید می شود.
مشکل رشدنقدینگی و بی بها شدن پول ملی و مبدل شدن ریال ایران به کم ارزش ترین پول دنیا چرا حل نمی شود.

مگر دولت این همه کارمند و حقوق بگیر برای حل امثال همین مشکلات به کار نگرفته پس چرا حل نمی شود.

علت این است که عده ای حقوق می گیرند اما چون با توجه به تحریمها امکان کاری ندارند کاری نمی توانند بکنند و حقوق این وسط اتلاف می شود.

عده ای دیگر حقوق می گیرند که از سیاستهای غلط نظیر ستیزه با امریکا تعریف و تمجید کنند، کارشان را انجام می دهند و حقوقشان را می گیرند و عده ای دیگر حقوق می گیرند تا اگر کسی راست گفت وصداقت به خرج داد و سیاستها را نقد کرد، دهانش را ببندند حالا به هر وسیله یا با راه انداختن اخبار دروغ و خلاف واقع یا با بیکار کردن آن شخص یا اگر باز حرف خلاف واقع نزد وصداقت به خرج داد، با زندانی کردنش.

این دو دسته اخیر از نظر عقل و شرع، حقوقی که دریافت می کنند چون در قبال تضییع حق مردم است، چون در ازاء ظلم است، این حقوق حرام است و مصرف حقوق و مزایا موجبات نکبت شدن زندگی دو دنیایشان می گردد.

القصه اگر کار پیش نمی رود نتیجه حق گویی امثال من نیست که طی یکسال دوبار و جمعا به سه سال و سه ماه زندان محکومم می کنید.
اشکال کار در سیاستهای غلط است.

شوروی سابق منتقدین را به اردوگاه کار اجباری می فرستاد تا مخالفی حرفی جرات نکند بزند اما ایا این سیاست تنبیهی و این بستن دهان خیرخواهان مانع فروپاشی شوروی شد؟!