آقای ظریف که در نشریه فارین افرز به عنوان «استاد دانشگاه تهران»، معاون امور راهبردی رئیس‌جمهور و وزیر خارجه سابق معرفی شده، کسی است که در پایان دوران حضورش در وزارت خارجه در مصاحبه‌ای که قرار نبود منتشر شود، دوگانه دیپلماسی در برابر «میدان» را تشریح کرد.

در این دوگانه، عبارت «میدان» به معنای اقدامات نیروی قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی است که خارج از کشور فعالیت می‌کند و در نتیجه اقداماتش «محور مقاومت» شکل گرفته است؛ ائتلافی غیرمتمرکز از گروه‌های شبه‌نظامی اسلامگرا در خاورمیانه که همگی از حمایت ایران برخوردارند و از دست زدن به حملات نظامی به نیابت از ایران، ابایی ندارند.

طبیعتا هرگونه فعالیت این نیروی نظامی که در داخل ایران نیز با انتقادهای گسترده‌ای روبه‌روست، بخشی از سیاست خارجی ایران محسوب می‌شود. اما آقای ظریف در آن مصاحبه جنجالی گفت که در این دوگانه، «میدان» همواره دست بالا را دارد و «دیپلماسی» در خدمت نیازها، خواسته‌‌ها، منافع و استراتژی مورد نظر نیروی قدس سپاه است.

فعالیت‌های سپاه پاسداران در خاورمیانه، ریشه یکی از مهم‌ترین دلخوری‌های کشورهای منطقه است. آن‌ها می‌گویند که حمایت نیروی قدس از گروه‌های سیاسی مسلح در یمن، عراق یا لبنان، به تضعیف حکومت مرکزی در این کشورها منجر شده و موجب شده تا ناامنی در خاورمیانه گسترش یابد.

در یک سال اخیر که بعد از حمله حماس به اسرائیل، دورانی تازه از تنش‌های نظامی و سیاسی آغاز شد، آن‌چه که آقای ظریف «میدان» توصیف کرد، نقشی بسیار پررنگ در پیشبرد سیاست خارجی تهاجمی جمهوری اسلامی ایران علیه منافع کشورهای غربی و اسرائیل، بازی کرد و حملات بسیاری از سوی گروه‌های «محور مقاومت» تنها در جانبداری از یکی از اعضا (گروه حماس) انجام شد؛ از حمله به کشتی‌های باربری توسط شبه‌نظامیان حوثی‌ در دریای سرخ گرفته تا موشک‌های حزب‌الله لبنان و حملات شبه‌نظامیان عراقی به اهداف آمریکایی.

اما آقای ظریف، در مقاله جدید خود، هیچ پاسخ روشنی برای پرسش‌ها در ارتباط با فعالیت‌های نیروی قدس و مساله «محور مقاومت» ارائه نکرده است. چه مسعود پزشکیان در مقام رئیس‌جمهور و چه مجلس شورای اسلامی، ابزارهایی بسیار محدود و کم‌رمق برای کنترل نیروی قدس در دست دارند و این نیرو، خود را تنها به رهبر جمهوری اسلامی ایران پاسخگو می‌‌‌داند.

از: گویا