کتاب با چند جمله شروع می‌شود: «به عنوان یک روزنامه‌نگار پیشرو در زمینه فناوری…» – عبارتی ناخوشانید که ممکن است از یک بیوگرافی آنلاین کپی شده باشد.

همچنین، توهمی تکرارشونده و عجیب در کتاب وجود دارد: حضور گربه‌ای که اصلاً وجود خارجی ندارد (چون من حیوان خانگی ندارم). استعاره‌های عجیب‌وغریب هم تقریباً در هر صفحه دیده می‌شوند—برخی از آن‌ها کاملاً تصادفی به‌نظر می‌رسند.

ده‌ها شرکت آنلاین وجود دارند که خدمات نوشتن کتاب با هوش مصنوعی را عرضه می‌کنند. کتاب من تولید شرکت بوک‌بای انی‌وان بود.

وقتی که با ادیر ماشیاک، مدیر اجرایی این شرکت در اسرائیل تماس گرفتم، او گفت که از زمان تغییر فعالیت شرکت از گردآوری کتاب‌های راهنمای سفر تولیدشده توسط هوش مصنوعی به سمت تولید کتاب‌های شخصی‌سازی‌شده در ژوئن ۲۰۲۴، تاکنون حدود ۱۵۰ هزار نسخه عمدتاً در ایالات متحده فروخته است.

یک نسخه با جلد شومیز از این کتاب ۲۴۰ صفحه‌ای ۲۶ پوند قیمت دارد. این شرکت از ابزارهای اختصاصی هوش مصنوعی خود استفاده می‌کند که مبتنی بر یک مدل زبانی متن‌باز هستند.

البته من از شما نمی‌خواهم کتابم را بخرید. در واقع شما نمی‌توانید آن را بخرید- فقط جانت، که آن را سفارش داده است می‌تواند نسخه دیگری را سفارش دهد.

در حال حاضر هیچ مانعی برای تولید کتاب به نام هر کس، از جمله افراد مشهور وجود ندارد – اگرچه آقای ماشیاک می‌گوید ملاحظاتی پیرامون محتوای توهین‌آمیز وجود دارد.

هر کتاب حاوی جمله‌ای در سلب مسئولیت است که تاکید دارد این کتاب تخیلی است و توسط هوش مصنوعی تولید و «صرفا برای طنز و سرگرمی» طراحی شده است.

از نظر قانونی، کپی رایت متعلق به شرکت است، اما آقای ماشیاک تاکید می‌کند که این محصول به عنوان یک «هدیه شخصی سازی شده» در نظر گرفته شده است و اکثر کتاب‌ها فروخته نمی‌شوند.

او امیدوار است که دامنه کار خود را گسترش دهد، ژانرهای مختلفی مانند علمی-تخیلی تولید کند، و شاید خدمات زندگینامه‌نویسی هم راه بیندازد. این پروژه به‌عنوان شکلی از «هوش مصنوعی مصرفی» طراحی شده است—یعنی فروش محصولات تولیدشده با هوش مصنوعی به مشتریان انسانی.

اما اگر شما هم مثل من از نوشتن امرار معاش می‌کنید، این خدمات کمی نگران‌کننده است، حداقل به این دلیل که تولید آن احتمالا کمتر از یک دقیقه طول می‌کشد و در برخی بخش‌ها، واقعاً سبک نوشتار من را به‌خوبی تقلید می‌کند.

موسیقی‌دانان، نویسندگان، هنرمندان و بازیگران در سراسر جهان نسبت به استفاده از کارشان برای آموزش ابزارهای هوش مصنوعی و سپس تولید محتوای مشابه بر اساس آن، ابراز نگرانی کرده‌اند.

اد نیوتن رکس، بنیانگذار «فرلی تریند» که برای وادار کردن شرکت‌های هوش مصنوعی به رعایت حقوق معنوی خالقان آثارهنری مبارزه می‌کند، می‌گوید: «باید صراحتا بگوییم، وقتی در اینجا درباره داده‌ها صحبت می‌کنیم، در واقع منظورمان حاصل زندگی پدیدآورندگان انسانی است. این یک کتاب است، این یک مقاله است، این یک عکس است. این اثر هنری است. هدف آموزش به هوش مصنوعی این است که یاد بگیرد چگونه کاری را انجام دهد و سپس کارهای دیگری مشابه آن صورت دهد.»

در سال ۲۰۲۳، آهنگی با صدای دریک و ویکند، خوانندگان کانادایی که توسط هوش مصنوعی تولید شده بود قبل از اینکه از پلتفرم‌های استریم حذف شود، در رسانه‌های اجتماعی فراگیر شد. علت حذف این بود که این اثر کار آنها نبود و آنها هم به ساختن آن رضایت نداده بودند. این موضوع از تلاش سازنده‌اش برای نامزدکردن آن برای جایزه گرمی ممانعت نکرد. و با وجود اینکه خوانندگان آن واقعی نبودند، همچنان محبوبیت زیادی یافت.

آقای نیوتن رکس می‌افزاید: «فکر نمی‌کنم استفاده از هوش مصنوعی برای اهداف خلاقانه باید ممنوع شود، اما فکر می‌کنم استفاده از محتوای افراد بدون اجازه برای آموزش مدل‌های هوش مصنوعی باید غیرقانونی اعلام شود.»

او می‌افزاید: «هوش مصنوعی می‌تواند بسیار قدرتمند باشد، اما بیایید آن را اخلاقی و منصفانه استفاده کنیم.»

در بریتانیا، برخی از سازمان‌ها – از جمله بی‌بی‌سی – تصمیم گرفته‌اند مانع پویش گسترده محتوای آنلاین خود توسط توسعه‌دهندگان هوش مصنوعی شوند. اما برخی دیگر، مانند فایننشال تایمز، تصمیم گرفته‌اند با شرکت‌هایی مانند اوپن‌ای‌آی همکاری کنند.

دولت بریتانیا در حال بررسی یک بازنگری اساسی در قوانین است به نحوی که به توسعه‌دهندگان هوش مصنوعی اجازه دهد از محتوای سازندگان در اینترنت برای کمک به توسعه مدل‌های خود استفاده کنند، مگر اینکه دارندگان حقوق معنوی آنها مایل به مشارکت در طرح نباشند.

اد نیوتن رکس این اقدام را «دیوانگی محض» می‌داند.

او خاطرنشان می‌کند که هوش مصنوعی می‌تواند بدون پویش گسترده یا ترال کردن آثار نویسندگان، روزنامه‌نگاران و هنرمندان، در زمینه‌هایی مانند امور دفاعی، مراقبت‌های بهداشتی و تدارکات پیشرفت کند.

او در توجیه نظر خود می‌گوید: «همه اینها بدون اقدام اضافی و تغییر قانون کپی‌رایت و آسیب به معیشت خلاقان کشور قابل انجام است.»

بارونس کیدرون، عضو مجلس لردها، به شدت مخالف حذف قانون کپی‌رایت در مورد استفاده هوش مصنوعی از آثار دیگران است.

بارونس که مشاور موسسه اخلاق در هوش مصنوعی در دانشگاه آکسفورد نیز هست، می‌گوید: «بخش تولیدات خلاقه مولد ثروت، ۲/۴ میلیون شغل و تفریح و شادی است اما دولت یکی از بهترین صنایع کشور را با وعده‌های مبهم رشد تضعیف می‌کند.»

سخنگوی دولت گفته است که «تا زمانی که کاملا مطمئن نباشیم که یک طرح عملی در دست داریم که یکایک اهدافمان را برآورده می‌کند، هیچ اقدامی صورت نخواهد گرفت، اهدافی شامل: افزایش نظارت دارندگان حقوق معنوی برای کمک به آنها برای تضمین اجازه استفاده از محتوایی که تولید کرده‌اند، دسترسی به مطالب با کیفیت بالا برای آموزش هوش مصنوعی پیشرو و شفافیت بیشتر از سوی توسعه‌دهندگان هوش مصنوعی در قبال صاحبان حقوق معنوی.»

بر اساس طرح جدید هوش مصنوعی دولت بریتانیا، یک کتابخانه ملی داده‌ها حاوی داده‌های عمومی متشکل از طیف وسیعی از منابع نیز در دسترس محققان هوش مصنوعی قرار خواهد گرفت.

در سال ۲۰۲۳ جو بایدن یک فرمان اجرایی امضا کرد که هدف از آن آن تقویت ایمنی هوش مصنوعی بود. از جمله اقدامات مورد نظر، الزام شرکت‌های این بخش در این مورد بود که باید قبل از انتشار مدل‌های خود، اطلاعات مربوط به آن را در اختیار دولت بگذارند.

اما اکنون این فرمان توسط ترامپ لغو شده و باید دید او به جای آن چه خواهد گذاشت. اما گفته می‌شود که ترامپ مایل است بخش هوش مصنوعی با مقررات کمتری مواجه باشد.

این در حالی است که در ایالات متحده، شکایت‌ علیه شرکت‌های هوش مصنوعی و به ویژه علیه اوپن‌ای‌آی ادامه دارد. شاکیان از طیف‌های گوناگون، از نشریه نیویورک تایمز گرفته تا نویسندگان، تولیدکنندگان موسیقی و حتی کمدین‌ها هستند.

آنها ادعا می‌کنند که شرکت‌های هوش مصنوعی محتوای کار آنها را بدون رضایت خودشان از اینترنت گرفته تا از آن برای آموزش سیستم‌های خود استفاده کنند و به این ترتیب قانون را زیر پا گذاشته‌اند.

در مقابل، شرکت‌های هوش مصنوعی استدلال می‌کنند که اقدامات آنها مشمول قاعده «استفاده منصفانه» از کارهای خلاقه است و بنابراین از مسئولیت مادی در برابر استفاده از این آثار معاف هستند.

مفهوم استفاده منصفانه شامل عوامل مختلف است و یک تعریف مشخص و قطعی از آن وجود ندارد. اما بخش هوش مصنوعی در مورد نحوه جمع‌آوری داده‌های آموزشی و اینکه آیا باید برای آن هزینه پرداخت کند، تحت فشار فزاینده‌ای قرار دارد.

گویی همه این مسایل به اندازه کافی نگران‌کننده نبود که تولید یک شرکت چینی تولید هوش مصنوعی به نام دیپ‌سیک هم این صنعت را تکان داد. در ایالات متحده، این برنامه به پراستفاده‌ترین برنامه رایگان در اپ‌استور اپل تبدیل شد.

دیپ‌سیک مدعی است که فناوری خود را با هزینه‌ای بسیار کمتر از هزینه اوپن‌ای‌آی توسعه داده است. در عین حال، موفقیت آن باعث تشدید نگرانی‌های امنیتی در ایالات متحده شده و تسلط فعلی آمریکا بر این بخش را در معرض تهدید قرار داده است.

در مورد من و حرفه من به عنوان نویسنده، فکر می‌کنم در حال حاضر، اگر واقعا یک اثر «پرفروش» بخواهم، هنوز باید خودم آن را بنویسم. اما کتاب «توضیح فناوری برای کم‌هوشان» ضعف فعلی ابزارهای هوش مصنوعی مولد در اجرای پروژه‌های بزرگ را به نمایش می‌گذارد. این کتاب پر از اشتباه و مطالب موهوم است، و به دلیل اطاله کلام خواندن آن می‌تواند بسیار دشوار باشد.

اما با توجه به سرعت پیشرفت این فناوری، نمی‌توانم مطمئن باشم که مهارت‌های انسانی من در نوشتن و ویرایش، برای مدت زیادی بتواند برتری خود را بر توانایی هوش مصنوعی حفظ کند.