در تازه‌ترین گزارش صندوق بین‌المللی پول در مورد اقتصاد ایران آمده است که دولت روحانی با تجدید نظر در برنامه ریزی پرداخت یارانه‌ها و برداشته شدن برخی از تحریم‌های جهانی علیه برنامه هسته‌ای کشور موفق شده است اقتصاد ایران را به سوی ثبات نسبی و مهمتر از آن کاهش تورم لجام گسیخته سوق دهد. گزارش مزبور همچنین پیش‌بینی می‌کند که اقتصاد ۴۰۰ میلیارد دلاری ایران در سال آینده پس از سالها رکود مزمن یک و نیم درصد رشد خواهد داشت.
اگرچه مردم ایران به هر رونق اقتصادی که به بهبود وضعیت مالی و معیشتی و گذران عمر خودشان بیانجامد خوش آمد می‌گویند و به این حقیقت آگاه هستند که سیاست‌های ضد ملی و ویرانگر جمهوری اسلامی در سالهای گذشته میلیونها ایرانی را به روز سیاه نشانده است، اما آنها همچنین بر این عقیده‌اند که تا روزی که «سپاه پاسداران انقلاب اسلامی» چون تار عنکبوتی بر اجزای مهم روابط اقتصادی و زیر بنای اقتصاد ایران چنگ انداخته است هیچ امیدی به تغییرات اساسی در وضعیت زندگی و رفاهی آنها بوجود نخواهد آمد.
ابعاد کنترل و نفوذ سپاه بر بدنه اقتصاد ایران را تنها می‌توان با اجزای قدرت سیاسی آنها در تمام لایه‌های حکومتی رژیم ولایت فقیه مقایسه کرد. آنها با همدستی با دفتر رهبری و ارگانهای امنیتی و سرکوبگر رژیم بطور کامل اقتصاد ایران را در قبضه خود گرفته‌اند و مستمسک و بهانه این چپاول و دزدی سرمایه‌ها و ثروت ملت ایران را «دفاع از آرمانهای انقلاب اسلامی» می‌خوانند!
سپاه پاسداران که در اوایل روزهای پس از «انقلاب اسلامی» توسط نیروهای مذهبی رادیکال و به کمک چپ گرایان مسلح و مخالف حکومت گذشته تشکیل شد امروز با نگاهی به ابعاد فعالیت‌ها و اهداف و جنگ‌جویی‌های فرامنطقه‌ای آن با گذشته‌اش غیر قابل مقایسه و غیرقابل تشخیص است.
دیگر آن روزهایی که نوجوانان سپاهی معتقد به ایدئولوژی سران رژیم دسته دسته برای «دفاع از ایران و اسلام» به جبهه‌های جنگ می‌رفتند به تاریخ پیوسته است و امروز سپاه مظهر قدرت سیاسی، اقتصادی و یکه تاز همه صحنه‌های فرهنگی و اجتماعی و نظامی کشور شده است.
امپراتوری اقتصادی سپاه شامل مالکیت بر فرودگاه‌های کشور و خطوط هواپیمایی داخلی و خارجی، تصاحب باشگاه‌های فوتبال، پیمانکار هزاران قرارداد عظیم نفتی و گاز، راه سازی و ساختمان سازی، بنادر و اسکله‌ها، صادرات و واردات فرش و خشکبار، مدیریت بزرگترین سازمانهای «خیریه» ویژه معلولین و جنگ‌زده‌ها و خانواده‌های آنها و سرمایه گزاری در بانکهای خصوصی خارجی در امور بورس و خرید و فروش سهام نفت و گاز و طلا و مس و قهوه… در آنها می‌باشد. که البته این لیست فقط بخش کوچکی از فعالیت‌های اقتصادی سپاه را در بر می‌گیرد. به قول یکی از ناظران مسایل ایران، سپاه امروز بزرگترین شرکت تجاری در ایران می‌باشد که مدیران آن اسلحه هم در دست دارند!
با همه این احوال، همزمان با ورشکستگی سیاسی ـ عقیدتی جمهوری اسلامی که همواره در سرکوب خواسته‌های آزادیخواهانه ملت ایران به نمایش در آمده است، دزدی‌های میلیاردی و فساد همه جانبه در ارکان کشور هم ورشکستگی اقتصادی خود را به همراه آورده است. یکی از علل بزرگ این ورشکستگی اقتصادی هم غارت و واریز میلیاردها دلار از سرمایه‌های کشور به جیب سازمانهای افراطی «هوادار رژیم» در کشورهای مسلمان است که سپاه مسئول اصلی انتقال آنها می‌باشد.
با اینکه ایران هنوز زیر یک دیکتاتوری نظامی سپاه نرفته است، اما قدر مسلم رژیم حاکم بر ایران امروز مجموعه‌ای از بنیادهای مذهبی و نظامیان است که فعلاً منافع مشترک آنها را در کنار یکدیگر و بر علیه منافع ملی و مردم ایران قرار داده است.
هشدارهای متعدد حسن روحانی به فرماندهان سپاه برای خارج کردن آنها از گردونه قدرت اقتصادی بیانگر این حقیقت است که با توجه به بحران‌های عمیق اقتصادی ـ سیاسی در کشور این اتحاد نامقدس شکاف برداشته و هر یک از جناح‌های حاکم در پی تثبیت قدرت خود با حذف دیگری است. سپاه که تا سالها «مشروعیت» خود را از پیوند با ایدئولوژی مذهبی رژیم کسب می‌کرد دیگر احتیاجی به کشیدن این بار اضافی و مزاحم برای خود نمی‌بیند. آنها می‌توانند در یک فریبکاری سیاسی در آینده‌ای نه چندان دور خود را همراه و همزبان با خواسته‌های عمومی ملت ایران اعلام کنند و با توجه به عمق نارضایتی آنها از دستگاه حکومت مذهبی سیستم ولایت فقیه را ملغی و «دموکراسی» مورد نظر خود را به حاکمیت برسانند.
تحولات خونین و لشگرکشی‌های منطقه‌ای نیز گویای این حقیقت است که همواره در دوران برخوردهای نظامی این چکمه‌پوشان هستند که خود را عوامفریبانه مدعی آوردن «ثبات و آزادی» معرفی می‌کنند.
از: گویا