ضرورت گفتگو میان جریانهای سیاسی و اجتماعی ایران

ما، سازمان‌های امضاکننده این بیانیه، بر این باوریم که احترام به نظرات تمامی جریان‌های سیاسی و برقراری گفت‌وگویی سازنده میان آنان، شرط لازم برای تفاهم، همبستگی بیشتر، حل مشکلات کشور و تحقق دموکراسی است.

اعتقاد ما این است که حل مسائل ایران، پیش از هر چیز، از مسیر گفت‌وگو می‌گذرد؛ و جریان‌هایی که از گفت‌وگو ناتوان‌اند، نمی‌توانند بهترین راه‌حل‌ها را برای برون‌رفت از بحران‌ها ارائه دهند.

 جنبش مهسا از جمله رویدادهایی بود که بسیاری از کلیشه های فکری را دگرگون ساخت. این جنبش، هم‌چنین هم‌بستگی بخشهای گوناگون جامعه در برابر چالشهای اجتماعی- سیاسی مشترکشان را نشان داد.

با عنایت به این پیشینه های حائز اهمیت، ما بویژه بر این نظریم که همه اختلافات و تعارضات ناشی از تفاوت بینش و داوری در باره (حد و حدود) خواستهای اجتماعی و سیاسی، اعم از فردی و جمعی، می توانند در چارجوب تمامیت ارضی و یکپارچگی سرزمینی ایران مطرح باشند. ایران صرف نظر از نظام حکومتی بایستی پایدار و پابرجا بماند، زیرا در غیر این صورت همه صحبتها و بحثهای مربوط به دموکراسی، حقوق بشر و غیره زائد خواهد بود.

واقعیتی است که در دهه های گذشته تحولات سترگی در ایران و جهان به وقوع پیوسته که کلیشه های فکری قدیمی را دگرگون ساخته است. به عنوان مثال، اگر زمانی آگاهی طبقاتی و تلاش بر اساس ایدئولوژی طبقاتی از مهمترین حوزه های فعالیت سیاسی در بسیاری از جوامع بود، امروزه بر اثر پیشرفت علم و تکنووژی و تغییر ساختار اجتماعی-سیاسی- اقتصادی جوامع، بسط مفاهیم جدید در حقوق بشر و جامعه شناسی، مفاهیم و آگاهی ها و فعالیتهای جدیدی برای بهتر زیستن و توسعه پایدار در عرصه زندگی ملتها ظاهر شده، که از آن جمله می توان به آگاهی‌های جنسیتی، مذهبی، نژادی و قومی و حقوق جمعی اشاره کرد.

طبیعی است در کشور کثیر القومی مانند ایران با جامعه ای پوینده، شاهد بروز این آگاهی ها و در پی آن طرح خواستهایی بر آن اساس باشیم.

اما موضوع به اینجا خاتمه نمی یابد. گفتن اینکه همه یکی هستیم و حقوق برابر داریم کافی نیست.

علاوه بر حقوق فردی شهروندی که در مورد همه شهروندان به طور یکسان باید اعمال شود، لازم است حقوق جمعی گروهای مختلف اجتماعی، مانند اقلیتهای مذهبی، جنسیتی، قومی و غیره را نیز به رسمیت بشناسیم. به عنوان مثال، اعضای پیروان مذاهب مختلف، غیر از اینکه از حقوق شهروندی برابر برخوردارند، حق دارند که از حق داشتن موسسات مذهبی، انجام مناسک مذهبی و فعالیتهای جمعی گروه خود نیز برخوردار باشند. هم چنین اعضای متعلق به اقوام مختلف ایران نیز یایستی، علاوه بر برخورداری مساوی از حقوق مدنی و سیاسی، از حق پاسداری از زبان، فرهنگ و آموزش زبان مادری خود بهره مند باشند.

راه حل فائق آمدن بر این مسائل صرفا تغییر شکل ساختار اداره سیاسی کشور نیست، بلکه راه حل تاکید بر سه اصل استقلال، آزادی و دمکراسی در عین رعایت حقوق شهروندی و سکولاریسم است.

ما معتقد به عدم تمرکز امور اداری و واگذاری امور محلی به نهادهای انتخابی، ازسطح روستا تا استان هستیم. به باور ما ساختار فدرالیسم قومی بدلایل مختلف در ایران خطرناک است و میتواند به جنگ داخلی و تجزیه کشور بیانجامد. در صورت برقراری یک نظام فدرالیسم قومی در ایران، مسئلهٔ مالکیت بر منابع نفت، گاز، آب و تقریبا تمام منابع طبیعی بدون شک، تبدیل به یک معضل و بحران بزرگ و خطرناک خواهد شد.

از سوی دیگر، نوع حکومت را نه ما مشخص می کنیم و نه معتقدان به فدرالیسم یا حکومت متمرکز. این وظیفه مجلس موسسان و یا مجلس شورای ملی است. لازم است همه ما به تصمصم مجلس موسسان و یا مجلس شورای ملی متمدنانه گردن بگذاریم و از طرق بدور از خشونت و دموکراتیک خواست های خود را دنبال کنیم. تنها از طریق صلح و تعامل و گفتگو می‌توان آینده ای در آزادی و دموکراسی و رفاه را تحقق بخشید.

 گفت‌وگو تلاشی است برای یافتن راه‌حل‌های مشترک میان دیدگاه‌های گوناگون. در شرایط بحرانی امروز ایران، تبادل نظر برای هرگونه اقدام سیاسی ضرورتی انکارناپذیر است. گفت‌وگو حتی اگر به توافق نیانجامد، می‌تواند به اعتمادسازی، شناخت متقابل، و روشن شدن نقاط اشتراک و افتراق یاری رساند.

پاینده ایران،

جبهه ملی ایران- اروپا

سازمانهای جبهه ملی در خارج از کشور

۹ آبان ۱۴۰۴ برابر با ۳۱ اکتبر ۲۰۲۵

به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید