خبر حادثه در بعد از ظهر روز یکشنبه ۱ آذر ۱۳۷۷ چون موجی تکان دهنده سراسر کشور را در خود گرفت. شب قبل از آن روز (۳۰ آبان ۱۳۷۷)، مأموران وزارت اطلاعات به منزل داریوش فروهر، وزیر کار دولت موقت بعد از انقلاب، و همسرش پروانه اسکندری مراجعه و از آنان دیدن کرده بودند. فردای آن شب اجساد سلاخی شدۀ آنان در منزلشان یافته شد. فروهرها مخالفین علنی بودند که هرگونه خشونت سیاسی را محکوم می کردند. چهره سیاسی آنها برای نسل جوان، راه محمد مصدق را تداعی می‌کرد. پس از روی کار آمدن محمد خاتمی، خانۀ آنها پذیرای جمع‌های کوچکی از دانشجویان بود که مشتاق بازیابی سنت سکولار «ملی» از نوع مصدقی آن بودند. افکار عمومی کشور آن چنان در واکنش به قتل فجیع دو شخصیت نهضت ملّی ایران شورید که دولت به اجبار دستور پیگرد قضایی قتل ها را صادر کرد، و پس از انجام “تحقیقات” اعلام شد که عوامل خودسر وزارت اطلاعات مرتکب این قتل ها شده بودند و بدین ترتیب مسئولان اصلی و آمران قتل ها هرگز به پاسخگویی فراخوانده نشدند.
در طول ۱۶ سالی که از این فاجعه می گذرد، دختر فروهرها، پرستو، مدام برای روشن شدن حقیقت مبارزه کرده است و یکی از بزرگترین خدمات او به ثبت حقیقت در تاریخ، بازنویسی بخشی از اعترافات متهمان در پروندۀ تحقیقاتی است که برای مدّت کوتاهی در اختیار شاکیان و وکلایشان قرار گرفت: “کارمند وزارت اطلاعات، ۱۳۷۹/۳/۴: اتهام را قبول ندارم. این امور در تشکیلات اطلاعات بسیار عادی است. …مجدداً باید بگویم که قتلی اتفاق نیافتاده بلکه حذف دو عنصر پلید که دستور آن توسط مقامات تشکیلات صادر گردیده. این نوع مأموریت‌ها را تیم‌های بسیار انجام داده‌اند و برای آنها هم جوایز بزرگ دریافت کرده‌اند و بنده هم موظف به تشکیلات اطلاعات هستم.” گزیده‌هایی از این اعترافات را در اینجا بخوانید و با سرگذشت پروانه اسکندری و داریوش فروهر در امید آشنا شوید.
بنیاد عبدالرحمن برومند یاد پروانه و داریوش فروهر را گرامی می دارد و با بازماندگان این عزیزان همدرد است و همراه با آنان داد می خواهد این بیداد را.
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید