کمال شریفی، روزنامه نگار و فعال سیاسی تبعیدی در زندان میناب در شرایطی هشتمین سال زندان خود را می گذراند که از مرخصی محروم بوده و در تمام این سال ها تنها یک بار امکان ملاقات با پدر و مادر خود را داشته و دچار مشکلات حرکتی شده است.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، کمال شریفی، روزنامه نگار و فعال سیاسی کرد، متولد مهر ماه ۱۳۵۱ در شرایطی در زندان میناب دوران حبس ۳۰ سال در تبعید خود را می گذراند که در تمام این سال ها از مرخصی محروم بوده و تنها یک بار و آنهم پس از یک اعتصاب غذای طولانی مدت امکان ملاقات با مادر خود را پیدا کرده است.
یکی از نزدیکان این زندانی در گفتگو با هرانا گفت:” کمال از زمان شکنجه های دستگیری دچار پا درد شده و تاندون های پایش مشکل پیدا کرده به طوری که فقط قادر است قدم بزند و توانایی دویدن و ورزش های صبح گاهی زندان را ندارد و به دلیل عدم درمان، این مشکل روز به روز بدتر می شود. بارها به بهداری زندان مراجعه کرده اما فقط به او چند مدل مسکن ساده می دهند. مسئولین زندان نیز در مورد اعزام وی به بیرون از زندان برای تشخیص و درمان این مشکل اقدامی نمی کنند.”
وی همچنین افزود: “این درحالی است که کمال زمستان سال ۹۰ در زندان نیز درخواب دچار سکته شده بوده است. او حتی اجازه تلفن هم نداشت. یکسال و خورده ای در زندان سقز تلفن نیز برایش ممنوع بود. در زندان میناب هم اوایل یک مامور مراقب داشت که تلفن نزد. اما به دلیل کمبود امکانات زندان بعد از چند ماه نتوانستند دیگر به این صورت او را کنترل کنند. پدرش قبل از فوت آرزویش این بود که یکبار دیگر کمال را ببیند. هشت سال است که غیر از مادرش آن هم برای یکبار هیچ یک از اعضای خانواده اش را ندیده است.”
این منبع مطلع در پایان خاطرنشان کرد: “یکبار دادستان به زندان می رود و کمال از او درخواست مرخصی می کند، اما دادستان به وی می گوید بر اساس دادنامه به تو مرخصی تعلق نمی گیرد.”
کمال شریفی در سال ۸۷ در شهر سقز بازداشت شد و در شعبه ۱ دادگاه انقلاب سقز به ریاست قاضی شایق به ۳۰ سال زندان محکوم شده است.
وی در سال ۸۷ در اعتراض به شرایط نگهداری اش در زندان میناب و عدم برخورداری از حق ملاقات دست به اعتصاب غذای طولانی مدتی زد؛ پس از این اعتصاب غذا کمال شریفی به مشکلات گوارشی معده و روده دچار شد و بهداری زندان نیز هیچ‌گونه اقدامی برای درمان وی صورت نداد.
کمال شریفی که در زندان میناب و در میان زندانیان عادی و جرایم مواد مخدر بسر می‌برد، در سالهای ۱۳۶۸ و ۱۳۶۹ چندین بار به اتهام هواداری و همکاری با یکی از احزاب اپوزیسیون کردستان نیز دستگیر و سرانجام در دادگاه انقلاب شهر سقز به یکسال حبس و تحمل ۴۰ ضربه شلاق محکوم شده است.
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید