آقای خلیلی در گفت‌وگویی با خبرگزاری کار ایران، ایلنا، که روز شنبه، ۲۸ فروردین، منتشر شد گفت که «تومور بدخیم در کلیه راست» موکلش، پس از آزمایش‌ها و معاینه‌های متعدد بیمارستانی تشخیص داده شده است.

به گفته وکیل مدافع امید کوکبی، او «نیازمند جراحی فوری نفروکتومی یا برداشت کامل کلیه به همراه تومور بدخیم کلیوی است که باید هر چه زود‌تر صورت پذیرد».

آقای خلیلی همچنین هشدار داد که «هرگونه تعلل می‌تواند آسیب‌های جبران‌ناپذیری را به بار آورد».

امید کوکبی، ۳۰ ساله، فارغ‌التحصیل دانشگاه صنعتی شریف و دانشجوی مقطع فوق دکتری فیزیک اتمی در دانشگاه تکزاس آمریکا بود که در سال ۱۳۸۹ برای دیدار با خانواده‌اش به ایران آمد، اما در روز ۱۰ بهمن همان سال هنگام ترک کشور در فرودگاه «امام خمینی» بازداشت شد.

او مدت‌ها در سلول انفرادی بود و خانواده و وکیلش امکان تماس با او را نداشتند.

آقای کوکبی بعد از ۱۵ ماه بازداشت موقت در دادگاهی به ریاست قاضی صلواتی به اتهام ارتباط با «دولت‌های متخاصم» به ده سال زندان محکوم شد.

امید کوکبی با گذشت دو سال و نیم از حبس خود در نامه‌ای اعلام کرد که دستگیری و حبسش پس از آن رخ داد که پیشنهاد همکاری با دستگاه‌های نظامی‌ـ‌امنیتی جمهوری اسلامی در یک پروژه تحقیقاتی نظامی را رد کرده است.

در دی‌ماه ۱۳۹۳، دادگاه تجدید نظر جمهوری اسلامی با رد موافقت دیوان عالی کشور در اعاده دادرسی پرونده آقای کوکبی، حکم ۱۰ سال زندان وی را تایید کرد.

وکیل مدافع امید کوکبی گفته است که موکلش در پنج سال و سه ماه گذشته که زندانی بوده، چند بار با «دفع سنگ کلیه و خونریزی داخلی ناشی از آن دست و پنجه نرم کرده است».

آقای خلیلی یک بار دیگر از مسئولان جمهوری اسلامی خواسته تا موکلش را آزاد کنند.

پیش از این نیز تعدادی از شخصیت‌ها و نهادهای سرشناس بین‌المللی در نامه‌های جداگانه‌ای خطاب به مقام‌های جمهوری اسلامی، خواستار آزادی این دانشجوی نخبه ایرانی شده‌اند.

از جمله ۱۸ برنده جایزه فیزیک نوبل که در نامه‌ای به علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، از او درخواست کرده بودند دستور آزادی امید کوکبی را صادر کند.