سایت خبری تحلیلی ملیون ایران
با درگذشت محمود رفیع ما و مبارزان ایرانی خارج کشور یکی از دوستان عزیز و پیکارگرهای دیرینه‌ی خود را از دست دادیم اما، یادش را همواره گرامی می‌داریم.
دبیران پیشین کنفدراسیون جهانی دانشجویان ایران (اتحادیه ملی)
فری اعلم، مجید زربخش، ناصر شیرازی، جعفر صدیق، داوود غلام آزاد، کاظم کردوانی، فریدون منتقمی
چند نفری به صرافت افتادند و متوجه شدند که این راه که رفتند اشتباه، ابداع جنایت و غلط بود، ولی هنوز که هنوز است تبهکار را ستایش، جلاد را سپاس و منشأ جنایات و آمر کشتار و ناهی زیستن را ثنا می‌گویند و دوران‌اش را «طلایی» می‌نامند
در هیچ جامعهِ سالمی، روضه خوان جنایتکار و تروریست و قاتل را به مقام ریاست مجلس، وزیر کشور، رئیس جمهوری، امام جمعه موقت، جانشین فرمانده کل قوا، رئیس مجلس خبرگان رهبری و رئیس مجمع تشخیص مصلحت نمی‌گمارند
مبلّغان فرهنگ «هیس!» دیروز با معمار نظام مذهبی همساز بودند، امروز اما در صف مخالفان ساز خویش را کوک کرده و نغمۀ بخشش می‌سرایند
کشتار، جنایت علیه بشریت، شکنجه و قتل و ترور در داخل و خارج کشور، گرفتن اعترافات ساختگی از رهبران حزب توده، فرج سرکوهی، سیرجانی، پورزند و اقرارگیری در حسینیه اوین و پخش آن از تلویزیون رژیم، فقط جنایات هشت ساله حکومت احمدی نژاد نیستند! این جنایات از جمله به دوران “بزرگواران، عزیزان دچار حبس خانگی ” ، خامنه‌ای، رفسنجانی و خاتمی هم بر می‌گردد. .
وقتی دین به دولت گره خورد و نظامی سیاسی مذهبی شد، دم زدن از حقوق شهروندی بیهوده‌گویی و گزافه‌گویی است چون این حقوق هرگز نمی‌تواند فراتر از محدودیت‌های تحمیلی یک نظام مذهبی باشد
این نظام صفحه شطرنجی را می ماند که گویی در آن صفحه نه اشخاص بلکه مهره های شطرنج هستند که به گونه ای به بالا و پایین حرکت داده می شوند تا فقط «شاه» یا همان ولایت فقیه را نجات دهند
برای بزرگداشت و قدر و منزلتِ اندیشه ومبارزه قربانیان قتل‌های زنجیره‌ای اما یک پرسش هنوز و همچنان بی پاسخ مانده است، اینکه چرا، چرا بعد از پانزده سال هنوز مسببان واقعی این قتل‌ها به مردم معرفی نمی‌شوند
عدالت و عدالت اجتماعی زمانی در یک جامعه پیاده می شود که عناصر جنایتکار در مقابل دادگاه جوابگوی جنایات خود باشند. جنایت هیچگاه مشمول مرور زمان نمی شو
درنظام اسلامی ایران بد وجود ندارد. تمام عناصری که در این نظام ساختارگرا بودند، در کشتار و ترور و شکنجه و قتل نقش باختن و یا درجنایت و سرکوب دست داشتند، بد نبودند، بد تر بودند
در نظام اسلامی ایران انتخابات واژه‌ای است بیگانه. از بدو برپایی سیستم اسلامی که با همه پرسی در ۱۲ فروردین ۱۳۵۸ برپا شد، مردم در انتخاب سیستم دلخواه خود، اختیاری نداشتند
در جمهوری اسلامی کمتر کسی هست که جرأت دفاع از زندانیان سیاسی را داشته باشد. خود وکلا به زندان افتاده‌اند و یا به خارج از کشور گریخته‌اند، و دادستان کل تهران هیچ وظیفه‌ای برای خود قائل نیست مگر اینکه از زندانیان سیاسی بخواهد که اظهار ندامت کنند
