حمله ی هوایی عربستان سعودی به مناطق تحت کنترل شورشیان «حوثی» در یمن صحنه ای دیگر از رقابت های خصمانه میان قدرتهای دولتی در خاورمیانه ی ناآرام را گشود.
اکثر رسانه های خبری ِغربی در گزارش خود اینبار هم از جنگ اهل تسنن و تشیع سخن رانده اند. امری که به دلیل وجود خاطره ی منازعات میان «اورانیای» پروتستان و «ارتش جمهوری خواه ایرلند» کاتولیک در اذهان عمومی غرب، کار خبرنگاری ِ اینها را ساده و قابل عرضه به بازار کرده است.
امّا حقیقت امر چیز دیگری است!
تعرض جت های جنگنده ی دولت سعودی به یمن زمانی رخ داد که هنوز چند روزی از جشن بزرگداشت ملی شدن نفت در ایران و ترادُف آن با نوروز فرخنده نگذشته بود.
مصدق با ملی کردن صنعت نفت، نه تنها پرچم استقلال و اِعمال حاکمیت ملی را بر فراز ایران به اهتزاز آورد و بزرگترین قدرت استعمار آن زمان را در عرصه های حقوقی و دیپلماتیک شکست داد، بلکه راه استقلال، آزادی و آزادگی را نیز به ملل ِ گرفتار در بند ِ استعمار نشان داد و نماد آزادی شرق شد. بیانات جمال عبدالناصر و بن بلا رهبران فقید مصر و الجزایر در باره ی تأثیر شگرف مصدق بر مبارزات رهایی بخش ملل شمال افریقا دو نمونه ی بارز از این یادگار جاویدان مصدق است.
بعلاوه سیاست خارجی دولت مصدق بر محور عدم دخالت در امور داخلی ملل دیگر، امّا پشتیبانی از حقوق آنها در مبارزه با استعمار قرار داشت که تنها به یک نمونه از آن در زیر اشاره می کنیم:
تلگراف دکتر مصدق به رئیس هیئت نمایندگی ایران
در هفتمین دوره ی مجمع عمومی- ملل متحد
۲۲ مهرماه ۱۳۳۱
چون یکی از هدفهای اساسی سیاست خارجی دولت اینجانب همراهی و کمک به ممالکی است که برای استقلال و حق حاکمیت خود مجاهده می نمایند، در این موقع نیز که موضوع مراکش و تونس در مجمع مورد مذاکره قرار خواهد گرفت، صریحا دستور داده می شود که هیئت نمایندگی ایران حداکثر مساعدتهای ممکنه را برای تحصیل استقلال و حاکمیت ممالک محروم افریقایی به عمل آورده و ضمنا اگر لازم باشد چون ممالک مزبور نماینده در مجمع ندارند، رسما اعلام دارند که دولت ایران حاضر است صدای مظلومانه ی آنها را از پشت تریبون مجمع به گوش جهانیان برساند.
نخست وزیر- دکتر محمد مصدق
آری، مصدق سرمشق بود و هست و هرآنچه که از خود بجا گذاشت موجب افتخار و حرمت ایران و ایرانی در میان ملت های خاورمیانه گردید.
و در مقابل؟ بنیانگذار جمهوری اسلامی و رهبر جماعتی که سی و شش سال است ملت ایران را زیر یوغ خود دارند، اِعمال نظریه ی سیاسی خود – ولایت فقیه – را بر اساس دشمنی عریان با ملل خاورمیانه و توسعه ی عرصه ی انقلاب، و ایجاد آشوب در اوضاع داخلی آنها قرار داده و خشت اول ساختمان « نظام » برخاسته از انقلاب اسلامی در ایران را بر منازعه با همسایگان و ایجاد آشوب در امور داخلی آنها گذاشته است.
قانون اساسی جمهوری اسلامی به صراحتی که محتاج تفسیر نیست می گوید: “…قانون اساسی با توجه به محتوی اسلامی انقلاب ایران که حرکتی برای پیروزی تمامی مستضعفین بر مستکبرین بود زمینه ی تداوم این انقلاب را در داخل و خارج کشور فراهم می کند، به ویژه در گسترش روابط بین المللی، با دیگر جنبش های اسلامی و مردمی می کوشد تا راه تشکیل امت واحد جهانی را هموار کند …” [ت.ا.]؛ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، مقدمه، ص. ۱۸، چاپ نود و چهارم و نود و پنجم، سال ۱۳۹۱.
بیانات علی اکبر ولایتی مشاور مخصوص «بیت رهبری» درباره ی یمن و اینکه این بار راه رفتن به قدس از یمن می گذرد، چیزی جز اجرای دقیق همین سیاست خارجی جمهوری اسلامی و آن بند قانون اساسی آن نیست. سیاستی که بنا بر نص قانون اساسی نظام، با پیروی از: “قائد اعظم و رهبر کبیر انقلاب جهانی اسلام و بنیانگذارِ جمهوری اسلامی حضرت آیت الله العظمی امام خمینی” آشوب و بحران ایجاد می کند و به خشونت و شرارت دامن می زند و در لفافه ی مکر و ریا و با ادعای دروغین «خودداری از هرگونه دخالت در امور داخلی ملت های دیگر»، از: “مبارزۀ حق طلبانۀ مستضعفین در برابر مستکبرین در هر نقطه از جهان حمایت می کند.”
سی و شش سال پیش دستگاه ولایت و فقاهت صحنه ای نو در خاورمیانه ی ناآرام گشود و در واقع به دولت های کوچک و بزرگ عربی جرأت دخالت در امور داخلی ایران را داد. حاصل ِ حمایت از عوامل دست نشانده و ماجراجوی تجزیه طلب از طرف عربستان سعودی، تهدید تمامیت ارضی ایران توسط شیخ نشین ها و امارات عربی خلیج فارس و از همه مهمتر و تأسف بارتر حمله ی نظامی حکومت بعثی عراق به ایران تاوان سنگینی است که ملت ایران تاکنون به ازاء آن شرارت ها پرداخته است و هنوز می پردازد.
ادعای پوچ رهبری جهان اسلام که قائد اعظم خوابش را می دید، بلندپروازی و رؤیای سلطان سعودی به منظور حصول به مرتبه ی زعامت کشورهای عربی و رسیدن به مقام شریف حَرَمین– خانه ی کعبه و مسجد اقصی- و خیال خام آقای اردوغان برای تجدید حیات امپرطوری عثمانی آنچنان اوضاعی در خاورمیانه بوجود آورده که راه را برای عوامل خارجی نگون بختی ها هموارتر کرده است. در اوضاعی که حکومت های فاسد و بی لیاقت منطقه عمدتا بفکر استحکام قدرت خود هستند و به منافع ملت ها توجهی ندارند و سرنوشت نسل های آینده را در نظر نمی گیرند، چه انتظاری از سوداگران شرق و غرب می توان داشت که در چپاول خوان یغما، ذره ای شرم کنند. از آمریکا و اتحادیه ی اروپایی (برنده ی جایزه ی صلح نوبل سال ۲۰۱۳) چه توقع می توان داشت که با توجیه وقیحانه و عوامفریبانه ی مبارزه با تروریسم اسلامی ای که خود آنها را براه انداخته اند، کانون های جنگ نسازند و سپس به تقسیم مناطق نفوذ در میان خود نپردازند؟ به امپریالیسم روسیه و چین و پشتیبانان دائمی «منافع ایران»(!) در سازمان ملل چه ایرادی می توان گرفت که به بهای آن پشتیبانی، قیمت نفت را با سیل کالاهای بنجل مصرفی نپردازند؟
البته که ریشه ی اصلی تیره روزی های همه ی ممالک خاور میانه در یک کلام، برخوردار نبودن آنها از دموکراسی است. اما لازم است هرگز از یاد نبریم که در فراسوی همه ی تحلیل های دیپلماتیک و نظامی ممکن، هرقدر هم محققانه، اگر رژیم قرون وسطایی عربستان می تواند برای تهدید منافع ایران به ائتلافی سودجویانه و سست با حکومت های نیمه دموکراتی چون پاکستان و ترکیه علیه جمهوری اسلامی ایران دست یابد انگیزه ی اصلی این ماجراجویی در رفتار متجاوزانه ی دارو دسته ی حاکم بر کشور ماست ـ دارودسته ای نخست متجاوز به ملت خود و سپس به ملل دیگرـ و ما تنها زمانی می توانیم به نقد منصفانه ی رفتار دولت های دیگر بپردازیم که کشور خودمان را از محاسبه باکی نباشد، و در غیر این صورت از کار خود غافل مانده به کار دیگران پرداخته ایم.
نهضت ملی مصدق قادر شده بود در مدتی کمتر از سه سال ملت ایران را به مقام نمونه ی استقلال خاورمیانه برساند. جمهوری اسلامی آیت الله خمینی و انقلاب اسلامی اش سی و شش سال تمام است که اسباب خفت و خواری ملت ایران در دنیا شده است.
برگشت به دوران سرفرازی ملت ایران، و بهره مندی از سعادتی که نهضت ملی مصدق برای ایران به ارمغان آورده بود، همانطور که شاپور بختیار از تأکید بر آن هیچگاه خسته نمی شد، از طریق: “دموکراسی و باز هم دموکراسی برای ایران و بدست ایرانی” ممکن خواهد بود.
ایران هرگز نخواهد مرد
نهضت مقاومت ملی ایران
جمعه، ۱۴ فروردین ماه ۱۳۹۴
برابر ۳ آوریل ۲۰۱۵
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید