از آغاز برقراری رژیم جمهوری اسلامی، سرکوب و کشتار، سیاست حاکمان تاریک اندیشی بود که در جریانِ خیزش و انقلاب سال ۵۷، بر گرده‍ی قدرت سیاسی در جامعه‍ی ما چنگ انداختند و آن را از آن خود کردند. اما مقطع سی خردادماه ۱۳۶۰ خورشیدی، سرآغاز سیستماتیکِ سرکوب و کشتار سراسری این رژیم در ایران است.
از این زمان به بعد، جمهوری اسلامی، ناتوان از برآوردن خواست¬های برحقِ مردم ایران، هجوم همه-جانبه، سراسری و برنامه¬ریزی شده‍ی خود را به گروه¬های سیاسی، نهادهای اجتماعیِ مدافع آزادی¬ها و حقوق مردم، زنان برابری¬خواه، کارگران و زحمت¬کشان و روزنامه¬ها و نهادهای ادبی و فرهنگیِ اپوزیسیون آغاز کرد و از روز سی و یکم خردادماه همین سال، اعدام¬های بی¬محاکمه، سبعانه و انتقام-جویانه در زندان¬های ایران و در سطح تمام جامعه به انجام رسید.
۳۱ خرداد سال ۱۳۶۰، سالروز کشتار فرزندان مدافع آزادی مردم ایران در زندان¬ها به شکل تازه¬ای بود. در این روز، سعید سلطانپور همراه ۱۴ تن از دیگر زندانیان سیاسی که از مدتی پیش به بهانه¬های گوناگون دستگیر شده بودند، بدون محاکمه و اعلام جرم مشخصی به قتل رسیدند.
ماموران امنیتیِ جمهوری اسلامی، سعید سلطانپور را در شب جشن ازدواج‌اش دستگیر کردند. هم‌زمان با اعدام او، اعدام هزاران زندانی و دستگیرشدگانِ دیگر، آغاز گشت که تا دوسال و نیم پس از آن ادامه یافت و هزاران نفر، بی وقفه از دم تیغ سرکوب و کشتار سبعانه‍ی این رژیم گذشتند.
از همین مقطع بود که جمهوری اسلامی، شمشیر سرکوب خود را از رو بست و سیاست کشتار آشکاری را در تمامی جامعه در پیش گرفت که نتیجه‍ی آن، شدت یافتن هرچه بیشتر بی¬حقوقی مردم و اِعمال فشار گسترده بر زنان، توده¬های مردم، دگراندیشان، آزادی‌خواهان و برابری‌طلبان بود.
سعید سلطانپور، یکی از چهره‌های درخشان ادبیات و هنر و مبارزه مردم ایران، در دفاع از آزادی و برابری، سال‌های پرباری از زندگیَ¬ش را در زندان و زیر شکنجه و آزار رژیم شاه گذراند و در رژیم اسلامی نیز به خاطر هنر و خلاقیت ادبی و تاثیرات شگرفی که در فرهنگ پایداری باقی می‌گذاشت و نیز به خاطر عضویت در هیئت دبیران کانون نویسندگان ایران، سندیکای هنرمندان تئاتر ایران، و فعالیتِ متشکلِ سیاسی دستگیر شد و به قتل رسید. سعید سلطانپور یادآور خاطره شاعران و هنرمندان انقلابی و مبارزی هم‌چون قره‌العین، عارف، فرخی یزدی و عشقی بود و پیوندی بین سنت پایداری گذشته و اکنون جامعه ما به شمار می‌آمد.
از آن زمان به بعد، همراه با سرکوب و کشتار هزاران تن از مدافعان آزادی و عدالت اجتماعی، به ویژه کشتار همگانی هزاران زندانیِ سیاسی در سال ۱۳۶۷ خورشیدی، نویسندگان و هنرمندان بسیاری نیز توسط این رژیم خونریز و آزادی¬ستیز به قتل رسیدند و جان خود را از دست دادند. شرح زندگی و مبارزه و خلاقیت هرکدام از این کوشندگان و پشتیبانانِ راه آزادی اندیشه و بیان، خود داستان¬های پُر از آب چشمی ست که در این بیان کوتاه نمی¬گنجد و تنها نام بردن از این جانباختگان، خود سیاهه¬ای بلند است.
این نویسندگان و هنرمندان تا کنون از دم تیغ جلادان جمهوری اسلامی گذشته¬اند.
۱- سیمون فرزامی، روزنامه¬نگار، مفسر خبرگزاری پارس و سردبیر روزنامه‍ی فرانسوی زبانِ “ژورنال دو تهران”، در سن ۷۰ سالگی در آذرماه سال ۱۳۵۹ به اتهام رابطه با امریکا و جاسوسی برای اسرائیل (تیرباران).
۲- حمید رضوان، نویسنده، سال ۱۳۵۹ (قتل در بیمارستان)
۳- علی اصغر امیرانی، روزنامه نگار، سردبیر مجله خواندنی¬ها، اول تیرماه سال ۱۳۶۰ در سن ۶۵ سالگی به اتهام همکاری با اسرائیل و ساواک (تیرباران).
۴- سعید سلطانپور، شاعر، نمایشنامه¬نویس و کارگردان تئاتر، عضو هیئت دبیران کانون نویسندگان ایران و سندیکای هنرمندان تئاتر ایران، و فعالِ سیاسی در خرداد سال ۶۰ (تیرباران).
۵- جلال هاشمی تنگستانی، نویسنده، سال ۱۳۶۰ (نحوه مرگ ناروشن).
۶- عطاءالله نوریان، مترجم و نویسنده و فعال سیاسی، سال ۱۳۶۰ (تیرباران).
۷- رحمان هاتفی، روزنامه نگار و نویسنده و فعال سیاسی تیرماه ۱۳۶۲، (قتل زیرشکنجه-یا خودکشی در زندان).
۸- فریدون فرخزاد، شاعر و شومن،۱۶ مرداد ۱۳۷۱ در شهر بُن آلمان (قتل با ضربات متعدد کارد).
۹- حسین صدرائی( اقدامی) متولد ۱۳۲۷در لنگرود، شاعر، نویسنده و پژوهشگر، عضو کانون نویسندگان ایران و فعال سیاسی، سال ۱۳۶۷ (قتل در زندان زیر شکنجه یا اعدام)
۱۰- کورش آریامنش (رضا مظلومان) روزنامه نگار، نویسنده و فعال سیاسی، ۷ خرداد ۱۳۷۵ (قتل در پاریس به ضرب گلوله)
۱۱- علی اکبر سعیدی سیرجانی، نویسنده و پژوهشگر، ۴ آذرماه ۱۳۷۳ (قتل در زندان).
۱۲- غفار حسینی، مترجم، نویسنده و عضو کانون نویسندگان ایران ۲۰ آبان¬ماه ۱۳۷۵ (قتل در تهران).
۱۳- احمد تفضلی، مترجم و زبان شناس، ۲۴ دیماه ۱۳۷۵ (قتل در تهران).
۱۴- ابراهیم زال¬زاده، روزنامه نگارو ناشر، فروردین ۱۳۷۶ (قتل در تهران).
۱۵- احمد میرعلائی، مترجم و نویسنده در سال ۱۳۷۷، (قتل در اصفهان).
۱۶- حمید حاجی¬زاده، شاعر و نویسنده همراه با کودک ۱۰ ساله¬ اش کارون، شهریور ۱۳۷۷ (قتل در کرمان با ضربات متعدد کارد).
۱۷- پیروز دوانی، نویسنده، مترجم و پژوهشگر، در سال ۱۳۷۷ (قتل در تهران).
۱۸- مجید شریف، مترجم و نویسنده ، آذرماه ۱۳۷۷ (قتل در تهران).
۱۹- محمد مختاری، شاعر، نویسنده و پژوهشگر و عضو کانون نویسندگان ایران در آذرماه ۱۳۷۷ (قتل در تهران).
۲۰- محمد جعفر پوینده، مترجم، نویسنده و عضو کانون نویسندگان ایران، آذرماه ۱۳۷۷ (قتل در تهران).
۲۱- عزت¬الله ابراهیم نژاد، شاعر، ۱۸ تیر ۱۳۷۸(قتل).
۲۲- زهرا کاظمی، روزنامه نگار و عکاس، سال ۱۳۸۲ (قتل در زندان اوین).
۲۳- آیفر سرچه، خبرنگار کرد اهل ترکیه، سال ۱۳۸۴ (قتل در ایران).
۲۴- امید رضا میر صبافی ۲۸ ساله، وبلاگ نویس، سال ۱۳۸۷ (قتل در زندان).
۲۵- یعقوب میرنهاد، روزنامه¬نگار و و بلاگ نویس، ۱۴ مرداد ۱۳۸۷ (اعدام در زاهدان).
۲۶- علیرضا افتخاری، وبلاگ نویس، سال ۱۳۸۸.
۲۷- ستار بهشتی، وبلاگ نویس، آبانماه ۱۳۹۱، به اتهام اقدام علیه امنیت کشور از طریق شبکه اجتماعی و فیس بوک (قتل زیر شکنجه).
بسیاری از کوشندگان سیاسی نیز در کنار فعالیت سیاسی-تشکیلاتی به عنوان حوزه‍ی اصلی کار و فعالیت¬شان، آثاری قلمی نیز در عرصه ادبیات، رمان و داستان، نقد، ترجمه و پژوهش¬های فرهنگی و هنری خلق کردند، و یا به حرفه روزنامه¬نگاری پرداختند. رژیم اسلامی تعدادی از این فعالان سیاسی و اهل قلم را نیز اعدام کرد و یا به قتل رساند. اینان بسیار اند، از میان ده¬ها فعال این عرصه می¬توان به نام¬های زیر اشاره داشت:
۱- مهدی میراشرافی، روزنامه¬نگار و ناشر روزنامه آتش، آذرماه ۱۳۵۸ (اعدام در اصفهان).
۲- ابوتراب باقرزاده، نویسنده و مترجم، به احتمال در سال ۱۳۶۷ (اعدام).
۳- پروانه فروهر، شاعر و فعال سیاسی همراه با همسرش داریوش فروهر، آذرماه سال ۱۳۷۷ (قتل با ضربات متعدد کارد در تهران).
اینک در زمانه¬ای که سرکوب ارتجاع اسلامی و ناخرسندی و نفرت همگانی مردم ایران از جمهوری اسلامی ابعاد عظیمی یافته، یاد سعید سلطانپور هم‌چنان زنده و آموزنده است و جنایتِ حاکمان اسلامی در سرکوب و اعدام فرزندان جامعه ما، نشانه‍ی سبعیت رژیمی‌ست که دچار تشنج مرگ شده است.
کانون نویسندگان ایران در تبعید، در راستای دفاع از آزادی اندیشه و بیان، یاد سعید سلطانپور و همه انسان‌های آزاده و برابری‌خواه را که در دفاع از حقوق حقه مردم ایران برای یک زندگی بهتر و آزاد جان خود را از دست داده‌اند گرامی می‌دارد و یقین دارد که آزادی اندیشه و بیان را نمی‌توان در بند نگه داشت.
هیئت دبیران کانون نویسندگان ایران(در تبعید)
۲۰ ژوئن ۲۰۱۷
۳۱ خرداد ۱۳۹۶
از: اخبار روز
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید