پاسخ دیپلماتیک ظریف به رشیدپور یک بار دیگر این پرسش اساسی را در جامعه مطرح کرده است که چه کسی مسئول هزینه هایی است که ملت ایران می پردازد و آیا این مقام در برابر عملکرد و تصمیم فردی خود که در داخل یا خارج مهر جمهوری اسلامی پای آن می خورد، مسئولیتی می پذیرد و پاسخگو است؛ آیا در صورت اثبات خطا حاضر به پوزش خواهی و اعلام استعفاست؟
پرسش مطرح شده از جانب مردم ایران، این گونه مطرح : “این همه کشور در دنیا روابط خوبی با دیگر کشورها دارند و فشاری روی‌شان نیست. چرا فشار روی ایران است؟” و پاسخ وزیر امورخارجه جمهوری اسلامی چنین بود : “یک دلیل وجود دارد و این است که ما خودمان انتخاب کردیم یک جور دیگر زندگی کنیم”.
البته مجری تلویزیون راحت از کنار موضوع رد شد، بی آن که جسارت به خرج دهد و وارد یک بحث چالشی شود و از جواد ظریف بخواهد که صادقانه بگوید که آیا در جمهوری اسلامی وزرای دولت و نمایندگان مجلس حتی در خصوص مسائل شخصی و نوع پوشش خود “اختیار واقعی” دارند، یا حتی این امور ساده از بیرون به آن ها دیکته می شود؟
به عنوان مثال، آیا وزیر امور خارجه شخصا این اختیار را داشته که نوع پیرایش ریش خود را آزادانه انتخاب کند، ( همان که در میان مردم به همراه با ملت و همگام با دولت معروف است)، یا وقتی فشار بیرونی بر او وارد می شود، فوت والدین بهانه ای می شود تا دیگر ریش را به سبک خود آنکادر نکند و به دیگران شبیه سازد؟
یا فشارهای بیرونی که به امثال اعضای زن دولت یا نمایندگان مجلس ششم وارد آمد که “پوشش مانتو- روسری” خود را کنار بگذارند و به “پوشش برتر، چادر مشکی” ملبس شوند. از آن نوع فشارهایی که خانم ابتکار به عنوان معاون رئیس جمهور در برابرش سر خم کرد و ماندنی شد، اما امثال بانو کولایی در مجلس ششم زیر بار آن نرفتند و بعد هزینه ی مخالفت خود را در قالب ” نظارت استصوابی” پرداختند!
البته جناب وزیر خارجه شخصا خوب می داند که چه جواب ظریفی داده است؛ آن چه که همه می دانند، اما بسیاری بر اساس مصالحی نمی گویند، اما اکثر مردم، بخصوص این روزها به صراحت می گویند: ” در جمهوری اسلامی یک نفر تمام تصمیم ها را می گیرد، اما ۷۰، ۸۰ میلیون نفر هزینه آن را می پردازند، البته حساب هزینه هایی دیکر ملت های مسلمان می پردازند جداست”.
جالب این جاست که ملت ایران گاه برای این تصمیم های غلط هزینه های مضاعف هم پرداخت می کند، از جمله تبلیغ کردن آن ها در سطح جهان، برای مخاطبانی محدود!چون موردی که اخیرا از دست محسن اراکی در رفت و این عضو مجلس خبرگان رهبری لو داد و مردم تازه متوجه شدند: “اندیشه‌هایی که در حوزه علمیه قم تولید می‌شود در دنیا ممنوع‌الانتشارند؛ مثلا روزنامه گاردین پیام حج رهبرانقلاب را فقط به‌صورت آگهی منتشر کرد.”
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید