۴ فروردین ۹۹
ویروس کرونا در حال کشتار اقشار مستعد جامعه ایران است، جدا از دروغگویی و عدم اطلاع‌رسانی به موقع به مردم، و قرنطینه نمودن مراکز شروع، بی‌توجهی دولت به سیاست‌های کنترل اپیدمی که سازمان بهداشت جهانی به عنوان تنها راه مقابله اعلام کرده است. عملکرد حاکمیت سبب شده است که تعداد وسیعی از ایرانیان به ویروس مبتلا شده‌‌اند و یا در معرض ابتلای به آن قرار بگیرند. حاکمیت از قبول مسئولیت قرنطیه رویگردان شده است، زیرا ناتوان از قرنطینه‌ی کشور است!
چرا دولت و حاکمیت از قرنطینه شهرهای ایران ناتوان است؟ اگر این سیرِ بی‌کفایتی ادامه یابد، بنابر نظر سازمان بهداشت جهانی ممکن است میلیون‌ها نفر از شهروندان کشورمان کشته شوند. در حالی که دولت حسن روحانی، و نیز تمام حاکمیت ایران، در چند عارضه‌ی ساختاری غوطه‌ور‌اند: بی‌لیاقتی و ناتوانی مدیریتی به دلیل ساختار ایدئولوژیک، که به مرحله‌ی بسیار خطرناکی در تمشیت امور کشور رسیده است. نبود منابع مالی دولت علی‌رغمِ وجودِ ثروت فراوان در دست هسته مرکزی قدرت. و تنها راه‌حل، بسیج ملی برای استفاده از کلیه‌ی منابع مالی کشور، از جمله تحت اختیار گرفتن منابع مالی عظیم نهادهایی است که در اختیار هسته مرکزی قدرت است، و طبیعتاً باید لبه‌ی تیز تقاضا، مطالبات، و فشار اجتماعی در این نقطه سوگیری شود.
حاکمیت در این گیرودار هنوز از قمپوزهای ضد استکباری‌اش دست نمی‌کشد، و هنوز باور دارد که، در بین اقشار جامعه ایران خریداری دارد! الان حتی اگر یک حکومت غیر مشروع و دیکتاتورِ دیگری هم به جز جمهوری اسلامی در ایران حکومت می‌کرد، باب دوستی با تمام جهان را باز و شرایط رفع تحریم و جلب منابع مالی_دارویی خارجی را برای مقابله با کرونا فراهم می‌کرد. هرگونه قرنطینه گسترده، جدا از کادر درمانیِ گسترده، مستلزمِ برخورداری از منابع ملی جهتِ تامین نیازهای پزشکی، دارویی، و غذایی، متناسب با نیازهای جامعه در شرایط قرنطینه است.
وقتی که نیروهای نظامی همواره برای حفظ نظام، در روبروی مردم قرار می‌گیرند، چگونه می‌توانند به وظیفه متضادِ آن، یعنی حفظ جان مردم از طریق اعمال قرنطینه را چگونه اجرا کنند؟ و در جاهایی هم که قرار بود قرنطینه را شروع کنند، از ترس درگیری خونین کنار رفتند و خود مردم را روبروی هم قرار دادند! تعریف قرنطینه توسط سازمان بهداشت جهانی، اعمال حکومت نظامی نیست. قرنطینه گسترده برای این که نتیجه داشته باشد، نیازمند همبستگی ملی، و به کار گرفتن همه‌ی ظرفیت‌های ملی و بین‌المللی، برای حفاظت از جامعه است. برای اعلام قرنطینه اجباری در سراسر کشور باید دولت وظیفه تهیه‌ی مواد غذایی و بهداشتی را به عهده بگیرد، اما حاکمیت ما نشان داده است که توان این کار را ندارد.
پس از حلِ بحران کرونا، ملت ایران به دوران قبل آن باز نمی‌گردد، زیرا در فردای پس از بیماری، آنچه که برای جامعه باقی می‌ماند، اقتصادی کاملا ورشکسته، و حکومتی ناتوان برای تامین نیازهای ابتدایی اقشار حاشیه‌نشین، فرودستان، کارگران، و… خواهد بود. رکود عمیق اقتصادی سال‌ها جامعه ایران را غرق خود خواهد کرد، و به فروریزش زندگی میلیون‌ها نفر منجر خواهد شد. کرونا برای جامعه‌ی ایران تنها یک ویروس نیست، بلکه عیان‌کننده‌ی بی‌کفایتی و ناتوانی ساختار سیاسی و اقتصادی حاکمیت است، و تا تغییر تمام ساختارهای اساسیِ قانونی، نمی‌توان تصور کرد که جامعه ایران از باتلاق فعلی و آتی، که بزودی از راه می‌رسند، بیرون بیاید.
@hamidasefichannel2
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید