سروده منوچهر برومند
کهن سرای کیان
صبا بگوی باین اردوغان تیره ضمیر
که ای به قید حقارت شریر گشته اسیر
ز ژاژ خائی ات ای نا بکار بیهوده گوی
گمان مبر بشود کس ز سادگی تحمیر
مگو، ز کور دلی گفته های بس بیجا
مخواه راه خطا طی کنند خلقِ بصیر
مشو مباشر اغفال خلق از ره آز
مپوی راه خبیثانِ پست معرکه گیر
نِئی خبیرِ سیاست ، خموش لب مَگُشا
سکوت زینت هر یاوه گوست این بپذیر
اران ز مامِ وطن گشته گر ز کید جدا
هماره در غم دوری کشیده آه و نفیر
یکیست باکو و تبریز و زآنِ ایرانست
بفکر صائبِ هر واقفی که نیست اجیر
براه پاس وطن آذری به جان کوشد
که اوست پور زراتشت و یادگارِ زریر
همیشه در ره اعزاز ملک سینه سپر
بگاهِ جنگ، دلیران بی شبیه و نظیر
کهنسرای کیان آتشیست تا به ابد
شراره بار به بد خواه و یاغیان شریر
غمین مباش سها کاین سیاه چادرِ شب
فرو فتد ز سرِ این سرای بی تاخیر
۲۳ آذر ماه ۱۳۹۹