از اعتراض‌های شهریور ۱۴۰۱، آنچه هنوز عیان است، مخالفت اجباری با حجاب مورد نظر نظام دینی حاکم بر ایران است که خود را در قالب جمهوری اسلامی بیان می‌کند.

پوشش حکومتی برای زنان اگرچه از ابتدای انقلاب اسلامی مناقشه‌برانگیز ظاهر شده، اما هیچگاه این مقدار حکومت را در برخورد با مخالفان سردرگم نکرده است.

صدیقه وسمقی، اسلام‌پژوه در روزهایی که حکومت آزموده‌هایش را در برابر مخالفان حجاب اجباری محک می‌زند، در نامه‌ای به آیت‌الله خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی او را مسئول «تمام پیامدهای‌مالی، جانی، اجتماعی، اخلاقی، روانی و سیاسی» برخورد با مخالفان حجاب اجباری دانسته است.

خانم وسمقی پس از انتشار این نامه در گفت‌وگویی با رادیوفردا، نگارش آن را طرح پرسش‌هایی از رهبر جمهوری اسلامی درباره حجاب مورد نظر حکومت با توجه به «جهاد تبیینی» مورد نظر آیت‌الله خامنه‌ای عنوان می‌کند.

او می‌گوید از آنجا که آقای خامنه‌ای با استفاده از قدرت سیاسی، رأی و دیدگاهش درباره حجاب را با تکیه بر قوه قهریه تحمیل می‌کند، پرسش‌های فراوانی را به وجود می‌آورد.

او در این گفت‌وگو خواستار پاسخگویی رهبر جمهوری اسلامی به «مشروعیت حجاب و میزان مشروعیت الگوی پوشش جمهوری اسلامی» شده است.

عضو دوره اول شورای اسلامی شهر تهران می‌گوید با توجه به رویه آیت‌الله خامنه‌ای امیدی به پاسخگویی او ندارد، اما قصد او به عنوان نویسنده این نامه، مواجهه دادن جامعه دیندار با این پرسش‌هاست.

این پژوهشگر دینی با اشاره به آنچه پیامدهای فاجعه‌بار حجاب اجباری در چهار دهه گذشته می‌نامد، معتقد است با توجه به اسناد و مدارک، دیدگاهی اقناعی درباره حجاب حتی در میان فقیهان هم وجود ندارد.

او در پاسخ به پرسشی درباره آنچه که در پس ذهن آیت‌الله خامنه‌ای و همفکرانش درباره حجاب جریان دارد، «دغدغه رهبر جمهوری اسلامی» را «شرعی و اسلامی» نمی‌داند و آن را «دغدغه‌ای سیاسی و حیثیتی» ارزیابی می‌کند.

نویسنده کتاب «زن، فقه، اسلام» با اشاره به حجاب اسلامی خودش می‌گوید، حجابی که بر سر دارد، حجاب اسلامی نیست و می‌افزاید: «من برپایه اینکه این حجاب شرعی و الهی و الزامی است آن را رعایت نمی‌کنم. من بر اساس فرهنگی متأثر از دین که با آن خو گرفته و بزرگ شده‌ام، با اختیار آن را برگزیده‌ام.»

او تأکید می‌کند: «اگر انتخابم این باشد که این شال را سر نکنم، تحت تأثیر زور و سر نیزه این کار را انجام نمی‌دهم.»

صدیقه وسمقی از برخورد حکومت با مخالفان حجاب اجباری به عنوان «فریبکاری» نام می‌برد و در واکنش به گفته‌های رهبر جمهوری اسلامی که رعایت نکردن حجاب مورد نظر حکومت را «حرام شرعی و سیاسی» دانسته، می‌گوید که «اگر قانون حجاب شرعی است، پایه و اساس شرعی بودنش محکم نیست، این [برداشت حکومتی] یکی از برداشت‌های فقیهان است، چرا باید این برداشت علی‌رغم مخالفت جامعه، انتخاب و تحمیل شود».

او ادامه می دهد: «قانون شرعی را آمده‌اید عرفی کرده‌اید، [قانونی] که مورد قبول مردم نباشد و پیامدهای زیانبار داشته باشد، دیگر نمی‌تواند از نظر عرفی محترم باشد.»

خانم وسمقی با اشاره به رضایت‌بخش نبودن امنیت در جمهوری اسلامی برای زنان، اقدام‌های اخیر حکومت در پلمب کردن مغازه‌هایی که به زنان مخالف حجاب اجباری خدمات می‌دهند و یا تهدیدهای انتظامی را حامل پیامدهای ناگواری می‌داند که زیانش بیش از هرچیز برای حکومت خواهد بود.

صدیقه وسمقی که سال‌هایی را در مدرسه عالی مرتضی مطهری -که کتاب «مسئله حجابش» به عنوان یک مرام‌نامه حکومتی درباره حجاب در جمهوری اسلامی مطرح می‌شود- به تحصیل علوم دینی پرداخته، فاصله جمهوری اسلامی از واقعیت‌های اجتماعی را زیاد می‌‌داند و می‌گوید: «پیش‌بینی‌های [حکومت] درست نیست، تحلیل‌هایشان از جامعه غلط است، نسل جوان را نمی‌شناسند حتی نسل ما را که انقلاب کردیم هم نمی‌شناسند و نمی‌دانند که ما هم تغییر کرده‌‌ایم و اینگونه رفتارها، سیاست‌ها و الگوها را تحمل نمی‌کنیم.»

خانم وسمقی با پرداختن به آنچه اقدام‌های تحریک‌آمیز حکومتی می‌نامد، معتقد است که نظام حاکم با اتکا به قدرت، چشمش را بر واقعیت‌ها بسته است؛ در حالی که به اعتقاد این استاد دانشگاه ادامه «تهدیدات شیمیایی در مدارس و تهدیدات زنان در خیابان‌ها» می‌تواند به «خیزش» منجر شود.