لیبراسیون روزنامۀ صبح پاریس موفق شده سئوالات خود را مخفیانه برای نرگس محمدی، برندۀ جایزۀ نوبل صلح،  به داخل زندان اوین ارسال کند و خانم محمدی در پاسخ کتبی خود به این سئوالات بار دیگر بر عزم خود برای مبارزه با رژیم ملاها در ایران تأکید کرده است.

نرگس محمدی که این سخن را در آستانۀ دریافت جایزۀ نوبل صلح ایراد کرده گفته است که با قدرت به مبارزۀ خود با این رژیم و در اعتراض به نقض حقوق زنان و حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران ادامه می‌دهد.

او دریافت جایزۀ نوبل صلح را “ابراز همبستگی جامعۀ بین‌المللی با جنبش پیشرو و انقلابی «زن، زندگی، آزادی»” دانسته و گفته است که “این جنبش ادامۀ جنبش‌های اجتماعی اعتراضی نظیر جنبش‌های معلمان، کارگران، زنان و دانشجویان در ایران است و در عین حال آخرین جنبش انقلابی است که سیمای سیاسی-اجتماعی و صف‌بندی‌های حزبی در داخل کشور را تغییر داده است.”

 جنبش “زن، زندگی، آزادی”، به گفتۀ نرگس محمدی، تغییرات بسیاری در روحیّات عمومی و همچنین در عرصه‌های فرهنگ و دین به وجود آورده است. هدف این جنبش به گفتۀ برندۀ جایزۀ نوبل صلح نفی دیکتاتوری مذهبی و استقرار دموکراسی و رعایت حقوق بشر در ایران است.

نرگس محمدی در جای دیگری از سخنانش از خشونت‌های جسمی و جنسی در داخل زندان علیه همبند‌های خود و رفتارهای غیرانسانی با زندانیان بیمار و سالخورده یاد کرده و آن را نگران‌کننده دانسته است. نرگس محمدی گفته است که هم اکنون چهار تن از همبندان وی بیش از هفتاد سال سن دارند و محبوس کردن زندانیان سیاسی در بخش بیماران روانی از جمله بدرفتاری‌هایی است که جمهوری اسلامی ایران علیه مخالفان و منتقدان خود در داخل زندان‌ها انجام می دهد.

نرگس محمدی در این مصاحبه بار دیگر حجاب اجباری را وسیله‌ای برای انقیاد زنان و نماد سلطه بر کل جامعه توصیف کرده و افزوده است که “حجاب اجباری یکی از ستون‌های دیکتاتوری مذهبی است که وی علیه آن مبارزه” می‌کند. او گفته است که این مبارزه را نه متوقف می کند نه عقب می نشیند. وی هدف این مبارزه را رسیدن به دموکراسی، آزادی و برابری دانسته و در پایان مصاحبه، دلیل وجودی و زندگی خود را عبور از دیکتاتوری مذهبی و زن ستیز جمهوری اسلامی دانسته است.