جامعه مدنی
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه با صدور بیانیه‌ای به مناسبت اول ماه مه، روز جهانی کارگر، از اعضای زندانی خود و دیگر کارگران و معلمان زندانی یاد کرد.
در بخشی از این بیانیه آمده است: «در حالی روز جهانی کارگر امسال را گرامی می‌داریم که، سه عضو سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، رضا شهابی، داود رضوی و حسن سعیدی و صدها کارگر و معلم و مدافعان حقوق کارگران و زحمتکشان با احکام ناعادلانه در حبس و تحت تعقیب به سر می‌برند.»
این سندیکا در بیانیه خود به هزینه‌های غیرقابل تحملی که بر کارگران و مزدبگیران تحمیل شده اشاره کرده و می‌نویسد: «عدم امنیت شغلی، قراردادهای موقت کار، گسترش شرکت‌های پیمانکاری، دستمزدهای معوقه و پرداخت نکردن مطالبات کارگران، عدم طبقه‌بندی مشاغل، عدم هم‌سان سازی حقوق و مزایای بازنشستگان، دستمزدهای سه برابر زیر خط فقر، هزینه‌های نجومی مسکن و تورم و گرانی بی حد و حصر، شرایط غیر قابل تحملی را بر بخش عظیمی از طبقه کارگر تحمیل کرده است.»
بخش‌های دیگر این بیانیه را در ادامه بخوانید:
«واقعیت این است که در آستانه روز جهانی کارگر امسال، کارگران و زحمتکشان در ایران و منطقه در شرایط نا امن‌تری حتی نسبت به چند سال گذشته به‌سر می‌برند. تنش‌های نظامی در منطقه خطر جنگ و خانمان‌سوزی گسترده‌تر را جدی نموده است. در سایه این اوضاع ناامن و پرتلاطم، سرکوب و اذیت و آزار زحمتکشان و زنان و جوانان کشور بیشتر شده است. سقوط دوباره نرخ ریال اگرچه برای سرمایه‌داران، دلالان و صاحبان ارزهای جهانی نعمت است؛ برای ما کارگران به معنای کاهش چشمگیر قدرت خرید و سطح معیشت‌مان بوده است.
عدم امنیت شغلی، قراردادهای موقت کار، گسترش شرکت‌های پیمانکاری، دستمزدهای معوقه و پرداخت نکردن مطالبات کارگران، عدم طبقه بندی مشاغل، عدم‌همسان سازی حقوق و مزایای بازنشستگان، دستمزدهای سه برابر زیر خط فقر، هزینه های نجومی مسکن و تورم و گرانی بی حد و حصر، شرایط غیر قابل تحملی را بر بخش عظیمی از طبقه کارگر تحمیل کرده است.
هم‌زمان خصوصی‌سازی‌های گسترده، فساد اداری و بی‌کفایتی در کلیه ارکان مدیریت در تمامی بخش‌های کشور و سرکوب تشکلها و فعالان کارگری مستقل و کنترل کامل محیط‌های کار به‌نحوی که امکان سازمان‌یابی مؤثر و با دوام کارگران را به‌شدت محدود نموده و در عین‌حال، اعمال نفوذ تشکل‌های وابسته دولتی، مانند: شورای اسلامی کار و خانه کارگر که سوپاپ تخلیه نظام و مناسبات سرمایه‌داری حاکم بوده و از موانع اصلی اعتراضات، اعتصابات و سازمان‌یابی کارگران هستند، تداوم این شرایط ناامن و ظالمانه اقتصادی و اجتماعی را امکان‌پذیر کرده‌اند.
شرایط به‌نحوی است که حتا امکان انتخاب نمایندگان واقعی کارگران برای تعیین حداقل دستمزد سالانه مهیا نیست. تشکل‌های وابسته به حکومت، با عناوینی هم‌چون سه جانبه‌گرایی، هر ساله بر سر معیشت و حداقل‌های زندگی ما کارگران معامله می‌کنند.
تحت فشار قراردادن کارگران پیشرو و حق طلب، تهدید و ارعاب آنان، اخراج، بازداشت، زندان و احکام ظالمانه تبدیل به هنجارهای نظام حاکم شده است. این‌ها به کارگران حتا برای برگزاری مراسم‌های مستقل روز جهانی کارگر رحم نمی‌کنند.
اعضای سندیکای کارگران شرکت واحد، بارها در گذشته در روز جهانی کارگر بازداشت و ضرب‌وشتم شده‌اند. در چند سال اخیر، اعضای سندیکا به دفعات احضار و تهدید شده‌اند تا دست از فعالیت سندیکایی بردارند.
در آستانه روز جهانی کارگر امسال سه تن از فعالین شناخته شده سندیکا، داود رضوی، رضا شهابی و حسن سعیدی، کماکان در حبس به سر می‌برند و به‌طور دائم تحت فشار، تهدید و اذیت و آزار بازجویان و مقامات زندان اوین قرار دارند. علی‌رغم شرایط وخیم جسمانی‌شان حتا اجازه مرخصی پزشکی به آنها داده نمی‌شود. با وجود بسته شدن پرونده‌های‌شان و تحمیل سال‌ها حبس بر آنها، بازجویان کماکان در دوران حبس آنها را رصد کرده و به هر مناسبتی مورد تهدید و اذیت و آزار قرار می‌دهند.
این فضای اختناق و این درجه بالا از سرکوب و اعمال فشار بر طبقه کارگر البته نمی‌تواند به این صورت تداوم داشته باشد. در روز جهانی کارگر باید همه کارگران و مزدبگیران جامعه بتوانند با تکیه بر قدرت و تشکیلات خود برای تحقق خواسته‌های‌شان و مقابله با فضای موجود به کف خیابان بیایند و این روز را با راهپیمایی و شعارهای طبقاتی خود، بدون هیچ ترس و واهمه‌ای جشن بگیرند.
نماینده‌های واقعی کارگران باید بتوانند با قرائت قطعنامه‌های روز کارگر، خواسته‌های کارگران را مطرح کرده و برای احقاق مطالبات‌شان تجمع و سازماندهی کنند. استفاده ابزاری از روز کارگر توسط مقامات جمهوری‌اسلامی در یک مکان کنترل شده و سربسته با دعوت خودی‌ها و دادن لوح تقدیر به آنها و رسانه‌ای کردن آن نمایش‌هایی مضحک بیشتر نیستند که هیچ کارگری را فریب نمی‌دهند و دیر یا زود به پایان خود خواهد رسید.
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، سرکوب کارگران، معلمان و دیگر فعالان جنبش‌های صنفی و مدنی را به‌شدت محکوم کرده و در روز جهانی کارگر، بار دیگر خواهان توقف اقدامات سرکوب‌گرانه حاکمیت و آزادی بدون قید و شرط حسن سعیدی، رضا شهابی، داود رضوی و دیگر فعالان کارگری زندانی از جمله هم‌پرونده‌ای‌های آنها: «ریحانه انصاری نژاد، آنیشا اسداللهی، کیوان مهتدی» و کلیه زندانیان صنفی، سیاسی و عقیدتی است.
سندیکا هم‌چنین بار دیگر مخالفت قاطع خود را با مجازات اعدام اعلام کرده و خواهان توقف بدون قید و شرط اعدام زندانیان سیاسی و عمومی است.
ما هم‌بستگی خود را با کارگران و مردم محروم و زحمت‌کش در سراسر جهان اعلام می‌کنیم و بر ضرورت اتحاد و هم‌بستگی بین‌المللی کارگران پای می‌فشاریم. به‌طور مشخص و در روز جهانی کارگر، سندیکا بار دیگر هم‌صدا با تشکل‌های بین‌المللی کارگری، خواهان آتش بس فوری، پایان جنگ و کشتار جمعی مردم بی‌گناه غزه و نیز توقف تنش‌های نظامی و سیاست‌های جنگ طلبانه از سوی قدرت‌های بزرگ جهانی و قدرت‌های منطقه‌ای است.
ما کارگران هیچ‌گونه منفعتی در رقابت‌ها و ماجراجویی‌های نظامی میان دولت‌ها […] نداشته و نخواهیم داشت. فرزندان ما هم‌چون آقازاده‌ها نیستند که با اختلاس و چپاول اموال عمومی در اروپا و آمریکای شمالی زندگی‌های مرفه و ایمن داشته باشند. بنابراین، بر خلاف آقازاده‌ها از هیچ‌گونه امنیت و مصونیتی در صورت وقوع شرایط جنگی برخوردار نخواهند بود. بیشترین خسارات جانی، مالی و اجتماعی در یک شرایط جنگی متوجه ما کارگران و فرزندان‌مان خواهد شد که بیش از پیش سرکوب و تحت ستم و استثمار مضاعف قرار خواهیم گرفت.
اول ماه مه روز جهانی کارگر -که امسال مصادف با ۱۲اردیبهشت روز معلم شده است را- به کلیه کارگران و خانواده‌های کارگری و معلمان و دیگر مزدبگیران در ایران و جهان تبریک می‌گوییم. یادآور می‌شویم که چاره ما کارگران، جدا از نژاد، جنسیت، ملیت، مذهب و مستقل ار حرفه و صنف، وحدت و تشکیلات است.»
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید