نمایش “یادداشتهای یک دیوانه” اثر نیکلای گوگول یکی دیگر از بازی‌های تماشائی هومن بود.

بازی هنرمندانه او در نمایش “رستمی دیگر، اسفندیاری دیگر” به کارگردانی ایرج جنتی عطائی، بازی او در نمایش “اتللو در سرزمین عجایب” نوشته غلامحسین ساعدی نیز بسیار هنرمندانه بود. او پیش از تبعید نقش‌های متعددی در ایران ایفا کرد که “استثناء و قاعده” نوشته برتولت برشت “گوشه نشینان آلتونا” نوشته ژان پل سارتر از آن جمله‌اند.

او در کار حرفه‌ای خود بسیار متعهد و سختگیر بود و حاضر نمیشد به خاطر منافع مادی در نمایشنامه هائی که نمی‌پسندید نقش ایفا کند.

دریغا که زندگی این هنرمند با استعداد در تبعید و محدودیت‌های زندگی در خارج از کشور بسیاری از فرصت‌ها را از وی گرفت.

آخرین بازی او در نمایشنامه “دومرد” به کارگردانی رضا علامه زاده که تمرینات آن در سال گذشته انجام شد فرصت به روی صحنه آمدن پیدا نکرد.

او در این نمایشنامه تابوشکن بار دیگر قدرت و استعداد هنری خود را به نمایش گذاشت. فیلمبرداری این نمایش پیش از مرگ ناگهانی هومن به اتمام رسیده بود و احتمالا علاقمندان در آینده فیلم این نمایش را خواهند دید.

فروتنی و نجابت از خصائل هومن آذرکلاه بود.

او درونگرا و کم حرف بود، آزادیخواه و عدالت طلب بود و همواره برای میهنش آزادی و عدالت آرزو می‌کرد. دغدغه‌ها و غم‌هایش را کمتر با کسی در میان می‌گذاشت، اما دوست داشت شادی‌هایش را با همه قسمت کند.

به نوبه خود درگذشت هومن آذر کلاه را به خانواده آذرکلاه، به همسر ارجمند و به راستی فداکار او خانم بنفشه مسعودی، و به خانواده مسعودی بویژه به مادر و پدر بنفشه (خواننده به نام ترانه‌های جاودانه گیلکی ناصر مسعودی) و به دوستان او تسلیت می‌گویم.

علی کشتگر