ایران وایر
نجیبه صالحزاده همسر محمود صالحی فعال کارگری از موفقیت آمیز بودن عمل جراحی او خبر داد. خانم صالحزاده با انتشار تصویری از آقای صالحی پس از عمل جراحی در اینستاگرام خود نوشت: «امروز شنبه مورخ نهم تیرماه ۱۴۰۳ عمل پیوند رگ مصنوعی محمود صالحی در بیمارستان سینا تهران توسط دکتر روزبه چراغعلی صورت گرفت. تا این لحظه وضعیت جسمانی [او] خوب است. جای نگرانی نیست.»
«محمود صالحی»، فعال کارگری کرد و از فعالان شناختهشده ایرانی است. فعالیتهای کارگری او پس از انقلاب ۱۳۵۷ آغاز و با فروکشکردن فضای ملتهب سالهای آغاز پس انقلاب، از سر گرفته شد و تاکنون ادامه یافته است.
او در سالهای پس از انقلاب تا این لحظه دستکم ۱۹بار با اتهامات مختلفی بازداشت شده و چنانچه خودش میگوید: «در مجموع هشت سال از عمرش را در زندان بوده است. هشت سالی که سه سال آن غیرقانونی بوده و بابت این سه سال از اداره اطلاعات سقز شکایت و این دستگاه امنیتی را محکوم کرده است.»
این فعال کارگری، در دوره بازداشت غیرقانونیاش در سال ۱۳۷۷در سلولهای انفرادی اطلاعات سقز دچار سرمازدگی شدید شد و به علت اعتصاب غذا در اعتراض به این اقدام غیرقانونی، کلیههایش آسیب جدی دید و مدتی پس از آن کلیههایش خونریزی کرد و کار او را به دیالیز دارویی کشاند.
اما پس از بازداشت دوباره در ۸اردیبهشت۱۳۹۴، علیرغم هشدار مکرر به بازجوها و بازپرس پرونده در رابطه با وخامت وضعیت سلامتی کلیههای او، داروهایش قطع شد. قطعی دارو منجر شد که همان شب، هر دو کلیهاش را از دست بدهد. آقای صالحی از آنزمان تا اکنون، دو روز در هفته و هر بار به مدت چهار ساعت همودیالیز میشود.
۱۵ خرداد ۱۴۰۰ چهار تشکل کارگری بینالمللی شامل: «کنفدراسیون فرانسوی دموکراتیکِ کار» (س اف دِ تِ)، «کنفدراسیون عمومی کار» (س ژِ تِ)، «فدراسیون سندیکایی متحد» (اِف اِس او – فرهنگیان)، «اتحادیه سندیکایی برای همبستگی» (سولیدر) و «اتحادیه ملی سندیکاهای مستقل» (اونسا) با انتشار بیانیهای مشترک به صدور حکم زندان برای «محمود صالحی» و «عثمان اسماعیلی»، فعالان کارگری کرد محبوس در زندان مرکزی شهرستان سقز از توابع استان کردستان اعتراض کرده و خواستار آزادی بدون قیدوشرط و فوری این فعالان کارگری از سوی مسوولان جمهوری اسلامی ایران است.
در این بیانیه مشترک آمده بود: «ما خواهان آزادی بدون قیدوشرط فوری محمود صالحی و عثمان اسماعیلی و لغو محکومیت آنها هستیم.» محمود صالحی و عثمان اسماعیلی، از فعالان شناختهشده کارگری، یکشنبه ۲۶اردیبهشت۱۴۰۰ پس از احضار به بازپرسی دادگاه انقلاب شهر سقز به اتهام «تبلیغ علیه نظام»، از طریق تجمع غیر قانونی در «روز جهانی کارگر» و گرفتن عکس و انتشار تصاویر در فضای مجازی، مطابق ماده ۵۰۰ «قانون مجازات اسلامی» به حبس محکوم شده و چون از تودیع وثیقه خودداری کرده بودند، به زندان مرکزی شهر سقز منتقل شده بودند.
این پنج اتحادیه و سندیکای کارگری در ادامه بیانیه مشترک خود با اشاره به «لغو محدودیتهای غیرعادلانه و خلاف با آزادیها و حقوق بنیادین»، «آزادی بدون قیدوشرط و فوری فعالان کارگری و مدافعان حقوق کارگران»، تاکید کرده بود: «جمهوری اسلامی ایران به تعهدات بینالمللی خود، از جمله حق ایجاد تشکلهای مستقل، حق برگزاری تجمعات، حق اعتصاب و حق قراردادهای جمعی عمل کند.»
پیشتر هم سازمان جهانی «اتحادیههای کارگری»(ITUC) و «فدراسیون مواد غذایی» (IUF) با انتشار دو نامه سرگشاده، جداگانه خطاب به «حسن روحانی»، خواستار آزادی فوری محمود صالحی و عثمان اسماعیلی شده بودند.
ایران وایر پیشتر در گفتگو با او به بررسی فعالیتها و سوابق این فعال کارگری پرداخته است.