پنج‌شنبه ۲۷ تیر ۱۴۰۳ – صدور حکم اعدام شریفه محمدی، فعال کارگری، در راستای کارزار گسترده سرکوب جنبش کارگری در ایران است که طی ماه‌های اخیر به شکل قابل توجهی شدت گرفته است. مقام‌های جمهوری اسلامی در فاصله ابتدای سال خورشیدی تا روز ۲۷ تیر ۱۴۰۳ شمار زیادی از فعالان کارگری را به حبس‌های سنگین محکوم کرده است.
ارزیابی‌های کمپین حقوق بشر نشان می‌دهد:
• ده‌ها فعال کارگری فقط در چند ماه گذشته احضار، دستگیر، ممنوع الخروج، زندانی و از مراقبت‌های پزشکی در زندان محروم شده‌اند.
• شریفه محمدی که مادر یک پسر ۱۲ ساله است، به دلیل فعالیت مسالمت آمیز به اعدام محکوم شده است.
• کارگران و بازنشستگان کارگری به دلیل مطالبات‌شان در خصوص دستمزد عادلانه و شرایط کار ایمن بازداشت و زندانی شدند شده‌اند.
به گفته هادی قائمی، مدیر کمپین حقوق بشر ایران: «کارگران و فعالان کارگری در ایران، تنها به دلیل فعالیت‌های مسالمت‌آمیز و مطالبه‌گری درباره دستمزد و شرایط ایمن کار، به سادگی بازداشت و زندانی می‌شوند».
هادی قائمی تاکید کرد «جامعه جهانی باید صدای فعالان کارگری و مطالبات کارگران ایران باشد که تحت قدرت و استبداد هر روز سرکوب می‌شوند».
کمپین حقوق بشر ایران ضمن محکوم کردن رفتار جمهوری اسلامی با فعالان کارگری و همچنین کارگران معترض در ایران می‌خواهد:
• سازمان ملل به شدت اقدام دستگاه قضایی جمهوری اسلامی را محکوم کرده و به مقام‌های جمهوری اسلامی تاکید کنند که بی‌درنگ فعالان کارگری محبوس را آزاد و حکم اعدام شریفه محمدی باید لغو شود.
• دولت‌ها در سرتاسر جهان به همتایان ایرانی خود در مورد تشدید انزوای دیپلماتیک و اقتصادی در صورت ادامه سرکوب هشدار دهند.
• سازمان بین‌المللی کار (ILO) نگرانی شدید خود را در مورد نقض اصول بنیادین سازمان بین‌المللی کار به مقام‌های جمهوری اسلامی اعلام کند و در صورت ادامه این نقض‌ها، بیانیه‌ای عمومی صادر کنند.
• اتحادیه‌های کارگری در سراسر جهان به طور علنی با کارگران ایرانی که در زندان‌های ایران محبوس هستند ابراز همبستگی کنند.
اقدامات مقامات جمهوری اسلامی علیه فعالان کارگری و کارگران در ایران، در تضاد آشکار با اصول بنیادین سازمان بین‌المللی کار (ILO) است. سازمانی که ایران نیز عضو آن است و برخی از اصلی‌ترین مقاوله‌نامه‌های این سازمان را امضا کرده است. ایران همچنین میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR) و میثاق‌نامه حقوق اجتماعی و فرهنگی (ICESCR) را نیز امضا کرده است. براساس میثاق‌نامه حقوق اجتماعی و فرهنگی (ICESCR) دولت‌ها موظفند به حق اعتراض مسالمت‌آمیز، اعتصاب و چانه‌زنی احترام بگذارد.
از ابتدای سال جدید خورشیدی دستکم شش فعال کارگری با احکام حبس روبرو و یا به نهادهای قضایی احضار شدند. دستکم پنج فعال کارگری محبوس در زندان با مشکلات شدید جسمی روبرو هستند و مقام‌های زندان بارها از ارائه خدمات درمانی و پزشکی به این زندانیان خودداری کرده‌اند.
همچنین در این بازه زمانی، دستکم در ۱۴ شهر ایران ، کارگران تجمعات اعتراضی برگزار کرده‌اند. همچنین بیش از دو هفته است که کارگران پروژه‌ای شاغل بیش از ۱۱۵ شرکت نفت و گاز جنوب در شهرهای اندیمشک، کاشان، شیراز، دهلران، آران و بیدگل و هفتجان از روز ۳۰ خرداد ۱۴۰۳ در اعتصاب بسر میبرند.
روز دوشنبه ۲ تیرماه ۱۴۰۳ – دادگاه انقلاب شهریار محمد ایران‌نژاد، نصرالله امیرلو و مرتضی صیدی، فعالان کارگری را هر کدام به دو سال حبس محکوم کرده است. هر سه نفر بابت اتهام «تشکیل گروه با عنوان اتحادیه کارگری به قصد برهم زدن امنیت کشور» به زندان محکوم شدند.
روز یکشنبه ۱۰ تیرماه ۱۴۰۳ – فرهاد شیخی، فعال کارگری توسط دادگاه انقلاب کرج به یک سال حبس، دو سال ممنوعیت خروج از کشور، دو سال اقامت اجباری در شهر دیواندره و دو سال منع زندگی در استان‌های البرز و تهران محکوم شد.
براساس حکمی که اخیرا توسط شعبه یک دادگاه انقلاب کرج به ریاست قاضی سید موسی آصف الحسینی صادر و به آقای شیخی ابلاغ شده است، وی در خصوص اتهام “فعالیت تبلیغی علیه نظام جمهوری اسلامی” به یک سال حبس، دو سال تبعید به شهر دیواندره واقع در استان کردستان و دو سال ممنوعیت خروج از کشور محکوم شده است. همچنین این شهروند پس از اتمام دوران تبعید، به مدت دو سال از زندگی در استان‌های البرز و تهران منع شده است.
یک منبع مطلع از وضعیت آقای شیخی گفته بود: «فرهاد شیخی در تاریخ هفتم خردادماه سال ۱۴۰۲، به دست نیروهای امنیتی در منزل شخصی خود واقع در هشتگرد بازداشت و چندی بعد به زندان رجایی شهر کرج منتقل شد. فرهاد شیخی نهایتا در تاریخ بیست و سوم خرداد ۱۴۰۲ پس از تفهیم اتهام در دادسرای هشتگرد، با قرار کفالت ۱۰۰ میلیون تومانی از ندامتگاه مرکزی کرج آزاد شد.» این فعال کارگری پیش از این نیز از بابت فعالیت های خود سابقه بازداشت و محکومیت داشته است. او مورخ هجدهم بهمن ماه ۱۴۰۱، به دنبال صدور بخشنامه عفو از زندان آزاد شده بود.
روز شنبه ۹ تیرماه ۱۴۰۳ اسماعیل گرامی، فعال کارگری با دریافت ابلاغیه‌ای به شعبه ۱۰۲۷ دادگاه کیفری دو تهران احضار شد. در این ابلاغیه از وی خواسته شده که روز شنبه شانزدهم تیرماه جهت دفاع اتهام اخلال در نظم و آسایش عمومی از طریق برپایی تجمعات بازنشستگان تامین اجتماعی در این مرجع قضایی حاضر شود.
روز شنبه ۹ تیرماه ۱۴۰۳ عاطفه رنگریز، فعال حقوق کارگری و زنان، پس از برگزاری جلسه رسیدگی به اتهاماتش بازداشت و به زندان شاهرود منتقل شد. عاطفه رنگریز هفته گذشته با دریافت ابلاغیه‌ای جهت دفاع از اتهامات تشکیل گروه به قصد بر هم زدن امنیت کشور، تبلیغ علیه نظام و نشر اکاذیب در فضای مجازی به قصد تشویش اذهان عمومی، به نهادهای قضایی احضار شده بود.
به گفته یک منبع مطلع از وضعیت خانم رنگریز، این فعال حقوق کارگری و زنان، پس از انتقال به زندان شاهرود دست به اعتصاب غذا زده است.
عاطفه رنگریز، در تاریخ نوزدهم شهریور ۱۴۰۲، توسط نیروهای امنیتی در دامغان بازداشت و به بازداشتگاه اداره اطلاعات سمنان منتقل شد. وی نهایتا در تاریخ بیست و نهم مهر ۱۴۰۲، با تودیع وثیقه از زندان شاهرود آزاد شده بود.
بنا بر گزارش وب‌‌سایت خبری بیدارزنی: «عاطفه رنگریز با تبدیل حکم جریمه نقدی پرونده گذشته به احکام حبس و پرونده‌سازی جدید مواجه شده است».
به نوشته بیدازنی دادستان دامغان با حضور در زندان شاهرود، آخرین وضعیت پرونده‌های اخیر را در اختیار عاطفه رنگریز قرار داده است. بنا بر این گزارش، ۶ میلیون جریمه نقدی از بابت پرونده مهرماه ۱۴۰۲ وی، ذیل اتهامات «همکاری و عضویت در گروه‌های معاند نظام» به ۲ سال و ۷ ماه و ۱۶ روز حبس و از بابت «تبلیغ علیه نظام» به ۷ ماه و ۱۶ روز حبس تغییر پیدا کرده است. همچنین او با پرونده‌سازی جدیدی تحت عنوان «تبلیغ علیه نظام» و «تشکیل گروه» مواجه شده است. عاطفه رنگریز از روز شنبه ۹ تیرماه در اعتصاب غذای تر به‌‌سر میبرد.
روز شنبه دوم تیرماه،۱۴۰۳ مازیار سید نژاد، فعال کارگری، پس از اتمام دوران مرخصی به زندان اوین بازگشت. مازیار سیدنژاد توسط شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به اتهام «عضویت در گروه‌های کمونیستی» به دو سال حبس و به خاطر اتهام «تبلیغ علیه نظام» به یک سال حبس محکوم شده بود.
روز چهارشنبه ۱۲ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳، رامین کریمی، فعال کارگری همزمان با روز جهانی کارگر به اداره اطلاعات سنندج احضار و مورد بازجویی قرار گرفت. آقای کریمی همزمان با روز جهانی کارگر توسط این نهاد امنیتی احضار و مورد بازجویی قرار گرفت. از وی خواسته شده است که از هرگونه مشارکت در مراسمات روز کارگر خودداری کند. رامین کریمی، فعال کارگری ساکن سنندج، پیشتر نیز به واسطه فعالیت های خود توسط این اداره احضار و مورد بازجویی قرار گرفته بود.
روز جمعه ۱۰ فروردین ماه، کامیار فکور، فعال کارگری با پایان ایام مرخصی به زندان اوین بازگشت. کامیار فکور در اسفندماه سال ۱۴۰۲، به مرخصی اعزام شده بود. کامیار فکور به همراه همسر خود، سروناز احمدی، روزنامه‌نگار و مددکار اجتماعی، روز ۱۵ آبان ۱۴۰۲ بازداشت شد. دستگاه قضایی ایران اتهامات این زوج را «تبلیغ علیه نظام» و «اجتماع و تبانی به قصد برهم‌زدن امنیت ملی» اعلام کرده است.
دوشنبه ششم فروردین ماه۱۴۰۳ مجید رضایی، فعال کارگری که دوران محکومیت خود را در زندان اوین سپری میکند، با پایان ایام مرخصی به زندان بازگشت. مجید رضایی در تاریخ بیست و یکم اسفند ۱۴۰۲، با تودیع وثیقه سه میلیارد تومانی به مرخصی اعزام شده بود. در تاریخ بیست و چهارم تیرماه سال جاری، نیروهای امنیتی آقای رضایی را در منزل شخصی‌اش واقع در تهران بازداشت کردند. ابتدا وی را به زندان تهران بزرگ منتقل و سپس به زندان اوین انتقال دادند. مجید رضایی پیش از این توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به اتهام تبلیغ علیه نظام به یک سال حبس تعزیری محکوم شده بود. علاوه بر این، وی به عنوان مجازات تکمیلی به ارائه ۴ ساعت خدمات عمومی روزانه به مدت ۳ ماه به عنوان پاکبان تحت نظارت حراست شهرداری تهران و شرکت در دوره‌های ۸ ساعتی مشاوره کنترل هیجان و روان در موسسه روانشناسی ماوای قم محکوم شد. در تاریخ هشتم آبان‌ماه ۱۴۰۲، به دنبال شکایت اداره کل زندان‌های استان تهران، پرونده‌ی جدیدی علیه آقای رضایی در شعبه یک دادیاری دادسرای اوین با اتهاماتی چون اخلال در نظم و آسایش زندان، تهدید به ضرر نفسی، شرفی، مالی و توهین به مقامات و ماموران گشوده شد.
حکم اعدام برای شریفه محمدی، فعال کارگری، پس از ماه‌ها بازداشت
روز ۱۵ تیرماه ۱۴۰۳، یعنی یک روز پیش از برگزاری دور دوم رای‌گیری برای انتصاب رئیس دولت، شعبه اول دادگاه انقلاب رشت به ریاست احمد درویش‌گفتار حکم اعدام را به اتهام «بَغی» یا «شورش مسلحانه علیه نظام» برای شریفه محمدی صادر کرد.
شریفه محمدی در تاریخ چهاردهم آذرماه ۱۴۰۲، توسط ماموران اداره اطلاعات در منزل شخصی خود بازداشت شد. خانم محمدی در تاریخ نهم دی ماه ۱۴۰۲ از زندان لاکان رشت به زندان سنندج منتقل شد. وی نهایتا پس از مدتی به این زندان بازگردانده شد. خانم محمدی نزدیک به ۲ ماه در سلول انفرادی نگهداری شده بود.
شریفه محمدی پس از انتقال به زندان سنندج، مورد ضرب و شتم قرار گرفته است. سیروس فتحی، همسر خانم شریفی که پیگیر وضعیت همسر خود بود در تاریخ ۲۲خردادماه ۱۴۰۳، به دست نیروهای امنیتی بازداشت و به زندان لاکان رشت منتقل شد. سیروس فتحی سی و یکم خردادماه ۱۴۰۳، با تامین قرار کیفری از زندان لاکان رشت آزاد شد.
پیشتر مادر این فعال کارگری با انتشار ویدیویی در این رابطه اظهار داشت: «نزدیک به هفت ماه است که دخترم را بازداشت کرده‌اند و به من خبری از او نمی‌دهند. چندین‌بار به رشت آمدم و هر چقدر مسئولان را التماس کردم، جوابی به من ندادند که گناه دخترم چیست؟ شریفه شغلش را از دست داده و فرزند و همسرش چشم انتظار او هستند.”
فعالان کارگری محبوس و نیاز به درمان
سه شنبه ۲۹ خرداد ۱۴۰۳، ریحانه انصاری‌نژاد فعال کارگری محبوس در زندان اوین که از مشکلات پزشکی رنج میبرد از زندان اوین به بیمارستان خارج از زندان اعزام شد. انتقال وی به بیمارستان در حالی انجام شد که این فعال کارگری در شرایط بسیار بد جسمی به سر میبرد.
ریحانه انصاری نژاد، فعال سندیکایی و عضو کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری است که در تاریخ ۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۱ در منزل خود توسط مامورین وزارت اطلاعات بازداشت و به بند ۲۰۹ منتقل شد.
به گفته یک منبع مطلع، «علی‌رغم وضعیت وخیم سلامتی و نیاز مبرم این فعال کارگری بازنشسته که به‌خاطر سال‌ها کار سخت در محیط غیر ایمن کارخانه‌ها، دچار دردهای مفصلی و بیماری آرتریت روماتوئید شده است، نزدیک به سه ماه در بندهای ۲۰۹ زندان اوین از جمله در بند انفرادی، تحت فشار برای اخذ اعتراف اجباری قرار گرفت».
ریحانه انصاری‌نژاد ۱۵ مرداد ۱۴۰۱ با قرار وثیقه معادل یک و نیم میلیارد تومان از زندان اوین آزاد شد؛ اما روز هشتم اردیبهشت ۱۴۰۲ همراه با چند تن دیگر از فعالین صنفی و کارگری که برای دیدار با خدیجه پاک ضمیر، همسر محمد حبیبی، به منزل وی رفته بودند توسط ماموران وزارت اطلاعات، مجددا دستگیر و پس از ۱۰ روز در تاریخ ۱۸ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۲ با قید وثیقه از زندان آزاد شد.
دادگاه پرونده نخست ریحانه انصاری‌نژاد روز دوشنبه ۲۶ تیرماه ۱۴۰۲ در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی صلواتی برگزار شد. وی از بابت اتهام «اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت کشور»به چهار سال حبس تعزیری محکوم شد. همچنین او با دیگر مجازات تکمیلی شامل منع عضویت در احزاب، گروه ها، دستجات سیاسی و فعالیت در فضای مجازی، رسانه‌‌ها و مطبوعات و ممنوعیت خروج از کشور به مدت دو سال نیز محکوم شد.
سه شنبه ۲۹ خرداد ۱۴۰۳، داود رضوی از اعضای هیئت مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد، از زندان اوین به بیمارستان خارج از زندان اعزام شد. این انتقال در شرایطی صورت گرفت که داود رضوی از ابتدای دوران حبس خود دچار مشکلات جدی پزشکی بوده است. مسئولان زندان اوین بارها از اعزام این فعال کارگری به بیمارستان خودداری کرده بودند.
به گفته یک منبع مطلع «مشکلات گوارشی داود رضوی آنقدر جدی هستند که حتی سال گذشته دو روز در بیمارستان طالقانی بستری بوده و طبق نظر پزشکان مورد تایید زندان نیاز فوری به درمان مداوم دارد .متاسفانه یکم اسفند سال گذشته نیز برای ادامه درمان چشم هایش به بیمارستان فارابی اعزام بود که بدلیل عدم پوشیدن لباس زندان از انتقال این کارگر زندانی به بیمارستان ممانعت بعمل آمد».
این درحالی‌ست که روز ۲۱ فروردین ۱۴۰۳ مسئولان زندان مجددا از اعزام داود رضوی به درمانگاه به دلیل نپوشیدن لباس زندان خودداری کردند.
روز شنبه پنجم خردادماه، عثمان اسماعیلی، فعال کارگری محبوس در زندان سقز، با تودیع وثیقه به مرخصی درمانی اعزام شد. این فعال کارگری و از سخنرانان و برگزارکنندگان مراسم دفن مهسا(ژینا) امینی از ابتدای بازداشت از مشکلات جدی جسمی رنج میبرد و باوجود این مقامات زندان بارها از ارائه خدمات پزشکی و درمانی به وی ممانعت کردند.
به گفته یک منبع مطلع «آقای اسماعیلی با تودیع وثیقه یک میلیارد تومانی، به مدت پنج روز برای انجام آنژیوگرافی و ادامه درمان، به مرخصی استعلاجی اعزام شده است».
نسرین جوادی (اعظم خضری جوادی)، فعال کارگری ۶۷ ساله در حال تحمل دوران محکومیت خود در زندان اوین است، از بیماری های متعدد، از جمله پوکی شدید استخوان رنج میبرد و از رسیدگی پزشکی مناسب محروم مانده است.
نسرین جوادی به علت عدم جذب کلسیم نیاز به درمان تخصصی و تزریق داروهای پوکی استخوان دارد. با وجود نیاز جدی رسیدگی پزشکی تخصصی کماکان وی از اعزام به بیمارستان و رسیدگی پزشکی محروم مانده است.
روز ۱۰ تیرماه ۱۴۰۱ نسرین جوادی، طی ابلاغیه‌ای از سوی دستگاه قضایی جمهوری اسلامی برای گذراندن دوران محکومیت هفت ساله خود در زندان که پنج سال از آن قابل اجراست، به دادسرای عمومی و انقلاب تهران احضار شد.
نسرین جوادی پیشتر ۱۱ اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۸، در تجمع اعتراضی کارگر در مقابل ساختمان مجلس بازداشت و در تاریخ ۸ خرداد ۹۸ با تودیع قرار وثیقه ۱۰۰ میلیون تومانی از زندان قرچک آزاد شده بود.این فعال کارگری در مراحل بعدی دادرسی از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب برای اتهام‌های انتسابی شامل «اجتماع و تبانی جهت اقدام علیه امنیت کشور»، «اخلال در نظم و آسایش عمومی» و «تبلیغ علیه نظام» در مجموع به هفت سال زندان و ۷۴ ضربه شلاق محکوم شد. این حکم در دادگاه تجدیدنظر و دیوان عالی کشور هم عینا تایید شده است.
احضار این فعال صنفی و مدافع حقوق کارگری برای گذراندن دوران محکومیت در شرایطی است که وکیل خانم جوادی، پیشتر گواهی‌های پزشکی مبنی‌بر ابتلای او به «بیماری‌های متعدد از جمله عارضه شدید دیسک کمر و مصرف داروهای مکرر» را به دادگاه ارائه داده است.
نسرین جوادی کارگر سابق شرکت پخش تجهیزات پزشکی و بازنشسته تامین اجتماعی، عضو هیات موسس شورای کارگری بازنشستگان تامین اجتماعی (بستا) و از اعضای اتحادیه آزاد کارگران ایران است.
روز دوشنبه ۴ تیرماه ۱۴۰۳ رضا شهابی از اعضای هیات مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس‌رانی تهران و حومه برای انجام سونوگرافی و آزمایش خون از زندان اوین به بیمارستان اعزام و پس از انجام‌معاینات و بدون درمان موثر دوباره به زندان منتقل شد.
براساس اطلاعات رسیده به کمپین حقوق بشر ایران، دیسک ال ۴ رضا شهابی پاره شده است و دیسک ال ۵ و ۳ بیرون زده و به کانال نخاع فشار می آورد و از طرفی کانال نخاع او تنک شده است و هر چه زودتر نیاز به جراحی دارد. پزشک متخصص جراح مغز و اعصاب نظریه و تشخیص خود را مکتوب به پزشک قانوتی و بهداری زندان نوشته است.
مشکلات جسمی شهابی در دوران حبس ناعادلانه روز بروز بیشتر شده اند. این فعال کارگری در حال حاضر دچار درد کمر و پای راست و درد گردن و دست چپ است. رضا شهابی، از دوشنبه ۱۸ تیر ۱۴۰۳ در اعتراض به عدم رسیدگی پزشکی و درمانی در زندان اوین دست به اعتصاب غذا زد.
اعتصابات کارگری:
در بازه زمانی ابتدای سال خورشیدی تا کنون در دستکم ۱۶ شهر و استان ایران ( لرستان، لردگان، اهواز، تهران، شوش، بجنورد، چابهار، کهگیلویه و بویراحمد، اصفهان، عسلویه، زاهدان، ارومیه، شوشتر، پارس جنوبی ) تجمعات اعتراضی کارگران برگزار شده است. همچنین کارگران پروژه‌ای شاغل بیش از ۱۱۵ شرکت نفت و گاز جنوب در شهرهای اندیمشک، کاشان، شیراز، دهلران، آران و بیدگل و هفتجان از روز ۳۰ خرداد ۱۴۰۳ در اعتصاب بسر میبرند.
تاکنون بیش از ۹ هزار نیروی پروژه‌ای و پیمانی نفت به این کارزار پیوستند تا هم وضعیت دریافتی خود را اصلاح کنند و هم وضعیت مرخصی‌ها و امنیت شغلی و تبدیل وضعیت خود را با حذف پیمانکاران بهبود ببخشند.طی این اعتصاب که از اوایل ماه جاری آغاز شده، کارگران خواستار حذف پیمانکاران از عرصه‌های نفت و گاز و نیروگاهی، اجرای طرح ۱۴ روز کار ۱۴ روز مرخصی، و افزایش دستمزدها هستند.
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید