گزارشگر لوموند از کاراکاس نوشته است : هوگو چاوز که خود سرگرد ارتش بود و در کودتای ١٩٩٢ نیز شرکت کرده بود می دانست که وفاداری ارتش برای حفظ قدرت او حیاتی است و به همین خاطر پس از روی کار آمدن صدها نظامی را به مدیریت دستگاه ها و شرکت های دولتی گمارد. به نوشتۀ لوموند مادورو برای حفظ وفاداری ارتش این روند را از زمان روی کار آمدن خود تشدید کرد به طوری که امروز نظامیان فقط از قدرت پشتیبانی نمی‌کنند، بلکه آنان خود بخشی از قدرت هستند : از مجموع سی و سه وزیر کابینۀ او چهارده نفر نظامی فعال یا بازنشسته هستند و وزارتخانه های مهمی نظیر امور خارجه، نفت، دادگستری، کشاورزی، حمل و نقل، عمران، تجارت، برق و گمرگ را در کنترل خود دارند. بر اساس گزارشی که در سال ٢٠٢١ منتشر شد از مجموع ٩٢۵ شرکت دولتی که از زمان هوگو چاوز در ونزوئلا تأسیس شدند، ١٠۳ شرکت در کنترل نظامیان است و ٢۳ شرکت دیگر به ارتش ملی ونزوئلا تعلق دارند و در نتیجه فرماندهان نظامی ونزوئلا توانسته‌اند به ثروت‌های هنگفت دست یابند. لوموند می‌افزاید : هوگو چاوز در عین حال می دانست که دادن قدرت بسیار به نظامیان می‌تواند خطرناک باشد و به تهدیدی علیه وی تبدیل شود. به همین خاطر چاوز پس از کودتای نافرجام ٢٠٢٢ برای ایجاد اختلاف در صفوف ارتش فرماندهی نیروهای نظامی منطقه‌ای را افزایش داد و برای جاسوسی و مهار نظامیان سازمان‌های اطلاعاتی مختلف ایجاد کرد.

با این حال، لوموند می افزاید که بحران‌های اقتصادی ونزوئلا طی سال‌های گذشته موجب فرار هزاران نظامی از پادگان‌ها و پایگاه های نظامی شده به طوری که حکومت مادورو برای سرکوب مخالفان در خیابان‌ها طی روزهای گذشته ناگزیر از به کارگیری نیروهای پلیس و دستجات شبه نظامی وابسته به قدرت، معروف به “کُلکتیوس”، شد.

گزارشگر لوموند در پایان نوشته است : بعید است که وعده‌های مخالفان بتواند نظامیان را به رویگردانی از چاویسم برانگیزند به ویژه این که کمترین نشانۀ سرپیچی از سوی آنان با سرکوب شدید روبرو خواهد شد.