نیما سروستانی
اختلافنظر میان جریانهای مخالف حکومت جمهوری اسلامی ایران، یکی از چالشهای اصلی در مسیر دستیابی به هدف سرنگونی این نظام و ایجاد یک آینده دموکراتیک برای ایران است. پس از ۴۵ سال از انقلاب اسلامی، این اختلافات همچنان مانعی جدی برای شکلگیری یک جبهه متحد و قدرتمند باقی مانده است. در چنین شرایطی، ائتلاف میان گروههای مختلف بر سر حداقلهای مشترک نه تنها یک نیاز، بلکه یک ضرورت تاریخی است.
ایران کشوری با تنوع فرهنگی، قومی، زبانی و اجتماعی فراوان است. این تنوع در میان جریانهای مخالف نیز به وضوح قابل مشاهده است. اما این تنوع، به جای آنکه فرصتی برای همافزایی باشد، در بسیاری موارد به عاملی برای تفرقه تبدیل شده است. هیچ گروه یا شخصیت واحدی توانایی سرنگونی جمهوری اسلامی را به تنهایی ندارد. نه رضا پهلوی، نه جمهوریخواهان، نه احزاب چپ و نه دیگر گروهها نمیتوانند به تنهایی مدعی شوند که جایگزین نظام فعلی خواهند بود. پذیرش ضرورت همکاری و همبستگی بر سر اصول و حداقلهای مشترک، تنها راه پیشرو برای عبور از این بنبست است.
گروهها و جریانهای مخالف جمهوری اسلامی نه تنها باید ضرورت ائتلاف را بپذیرند، بلکه موظف هستند در این راستا تلاش کنند. هرگونه کوتاهی یا انفعال از سوی آنها به منزله ریختن آب در آسیاب حکومت جمهوری اسلامی است. حکومت همواره از اختلافات و شکاف میان مخالفان برای تضعیف و بیاعتبار کردن آنها بهره برده است. بنابراین، هر جریان یا گروهی که از همکاری برای رسیدن به حداقلهای مشترک سر باز زند، عملاً به استمرار نظام موجود کمک کرده و فرصت برای تغییرات اساسی را از بین میبرد.
چه مردم ایران و چه کشورهای خارجی برای همراهی و همکاری نیاز به یک آلترناتیو قدرتمند دارند. یک آلترناتیو شفاف و منسجم میتواند بهعنوان نقطه اتکا برای گذار از جمهوری اسلامی عمل کند و انگیزه لازم را برای حمایت داخلی و بینالمللی فراهم آورد. برای مردم ایران، وجود چنین آلترناتیوی به معنای اطمینان از وجود یک ساختار برای مدیریت دوران گذار و جلوگیری از هرجومرج است. مردمی که دههها تحت سرکوب و بیثباتی زندگی کردهاند، تنها زمانی به قیام و تغییر امیدوار میشوند که یک جایگزین معتبر و قابلاعتماد پیش روی خود ببینند. برای کشورهای خارجی نیز، حمایت از جریانهای مخالف تنها زمانی ممکن خواهد بود که یک آلترناتیو منسجم و متعهد به اصول دموکراسی، حقوق بشر و ثبات منطقهای وجود داشته باشد. فقدان چنین جایگزینی نه تنها مانع حمایت بینالمللی میشود، بلکه خطر افتادن ایران به ورطه بیثباتی یا ظهور گروههای افراطی را افزایش میدهد.
ائتلاف میان جریانهای مخالف بر سر حداقلها نه تنها گامی مهم برای سرنگونی جمهوری اسلامی است، بلکه زمینهساز ایجاد یک ایران دموکراتیک و عادلانه خواهد بود. این ائتلاف باید بهگونهای طراحی شود که تمامی گروهها و اقشار جامعه احساس مشارکت و سهیم بودن در آینده کشور را داشته باشند. تاریخ نشان داده است که موفقیت در تغییرات سیاسی تنها زمانی ممکن است که اختلافات کنار گذاشته شده و نیروها برای هدفی مشترک همسو شوند. اکنون زمان آن است که جریانهای مخالف جمهوری اسلامی با درک این مسئولیت تاریخی، دست به دست یکدیگر دهند و آلترناتیوی قدرتمند و مورد اعتماد ایجاد کنند. این ائتلاف نه تنها امید مردم ایران را زنده میکند، بلکه حمایت جهانی را نیز تضمین خواهد کرد.
نیما سروستانی ـ مستندساز
از: گویا