(بخشی از پیام رئیس جمهورى ابوالحسن بنی صدر به مردم ایران در تاریخ ۲۲ خرداد ۱۳۶۰ که توسط آقاى احمد غضنفر پور در مجلس خوانده شد):
خواهر و برادر،
“…با کمال صداقت وضعى را که می بینم براى شما شرح دادم. بشما می گویم اگر امروز که هنوز وقت باقى است نایستادید و استبداد را که هنوز قوام نگرفته دفع شر نکردید و استبداد با سلطه خارجى پیوند قطعى پیدا کرد، همه آنچه را که گفتم و بدتر از آن بر شما خواهند آورد و…”
آنچه که در خرداد ماه ۱۳۶۰ تحت عنوان جعلی عدم کفایت سیاسی رئیس جمهور در ایران گذشت، تنها برکناری آقای بنی صدر به عنوان شخصِ رئیس جمهوری نبود. چون، به گفته خود او، استعفای وی نزد آقای خمینی بود که هر وقت لازم دید آنرا اعلام نماید.
اما خمینی چرا به این روش عمل نکرد و تقابل و نهایتا کودتا را انتخاب کرد.
یاد آور می شویم که حاکمیت ملت بر سرنوشت خویش و وطن، بدون شریک، چه شاه و فقیه خواه رهبر و… از آنِ آنها و حق آنها است.
این اصل، با التزام به احیا و حفظ حقوق بشر، حقوق شهروندی، حقوق ملی، حقوق طبیعت و حقوق ایران بعنوان عضوی از جامعه جهانی اساس مردمسالاری است.
با انقلاب مشروطه کوشش شد تا این مهم ممکن شود. بنابر قانون اساسی مشروطه شاه ملتزم بود سلطنت کند و حکومت را از طریق انتخابات آزاد به نمایندگان مردم واگذارد. کودتای رضا خان مانع ازاین امر شد.
بار دیگر در پی جنبش عمومی مردم، دکتر محمد مصدق به نمایندگی از مردم کوشید تا روح حاکم بر قانون مشروطیت، یعنی حاکمیت ملی را احیا کند. اما از آنجا که محمدرضاشاه قصد و بنا داشت که هم “حکومت کند و هم سلطنت” با یاری دو نظام سلطه، انگلستان و آمریکا اقدام به کودتا کرد تا بار دیگر حاکمیت ملی نقض و استبداد حاکم شود.
در سال ۱۳۵۷پس از پیروزی انقلاب در پی جنبش همگانی مردم علیه نظام استبدادی پهلوی، استقرار نظام جمهوری، به معنی واقعی ولایت جمهور مردم، با وجود دو طرز تفکر در رهبری انقلاب با چالش عمده‌ای روبرو شد.
یکی جریانی که حاکمیت ملی و ولایت جمهور مردم را مد نظر و عمل داشت و دیگری، روحانیت اقتدار گرا، که در پی باز سازی استبداد، این بار با رنگ و بوی دین، آن هم قرائت خاصی از آن شد که متاسفانه آقای خمینی علیرغم وعده‌های مکرر و تعهدی که مبنی براینکه روحانیت قصد ورود به جرگه قدرت و حاکمیت را ندارد سپرد، به حمایت از روحانیت قدرتمدار و انحصار طلب کمر بست و نهایتا با تحمیل ولایت فقیه در قانون اساسی توسط عوامل وابسته به بیگانه که شاخص‌ترین آنها حسن آیت از وفاداران و جانبداران کودتای ۲۸ مرداد بود نقش پر رنگی یافتند. بدین ترتیب جمهوری پسا انقلاب ضربه پذیر شد.
اما، نخستین انتخابات ریاست جمهوری که در آن، آقای بنی صدر با کسب ۷۶ درصد آرای شرکت کنندگان انتخاب شد بر این امر شهادت داد که اراده مردم ایران بر این است تا ولایت جمهور مردم که هدف اصلی انقلاب و روح آن بود استقرار یابد.
بدین ترتیب، حضور آقای بنی صدر در این مقام، تعهد او به صیانت از استقلال و آزادی و حقوق اساسی مردم مانع بزرگ طرح ولایتمدارن شد.
از این رو، با بسیج تمامی نیروها، که “خط امام” نامیده می شدند با طرح کودتای خزنده‌ای به تقابل با “خط انقلاب” مردم پرداختند. – آقای بنی صدر روزانه به مدت ۱۰ ماه و ۲۰ روز در گزارشات خود به ملت ایران که تحت عنوان کارنامه( روزها بر رئیس جمهور چگونه می گذرد) انتشار می داد نسبت به اجرای آن و عواقبش هشدار می داد – بدین ترتیب بود که هرروز از روز پیش آزادیها و حقوق مردم از سوی طراحان کودتا تحدید و تهدید می شد، اموری که پیوسته با اعتراض و هشدارهای آقای بنی صدر و مقاومت وی در مقابل فشارها مواجه می گردید. اما متاسفانه با وجود هشدارها به باز سازی استبداد، در غفلت عمومی و در سایه جنگ تجاوزگرانه که صدام با یاری گرفتن از غرب به انقلاب جوان ایران تحمیل کرد، آن طرح در خرداد ۱۳۶۰ با حمایت و نظارت شخص خمینی و مجلس دست نشانده او و پشتیبانی اکثر احزاب چپ وابسته و زد وبند با آمریکا اجرا و به عمل در آمد که در پی آن، استبدادی استقرار یافت که با اعمال فشار و اختناق، فضائی را فراهم ساخت تا “خط امام”، جاسوسان، فاسدان و غارتگران را مالک جان و مال و ناموس مردم بگرداند.
هموطنان!
بر خلاف تلاشهای ضد انقلاب و وابستگان به بیگانه که بر آنند تا وضعیت موجود در ایران و ناهنجاری‌ها را ناشی و نتیجه انقلاب ضد استبدادی-استعماری مردم آگاه ایران در سال ۵۷ وانمود کنند، آنچه که امروز از فساد و جنایت، غارت و ویرانی در ایران می گذرد حاصل باز سازی استبداد و کودتا علیه آرمانهای انقلاب است.
تنها راه برون رفت از وضعیت رنجبار کنونی که حیات ملی ایران را با خطر جدی مواجه کرده است، رجوع به اهداف انقلاب و باز یافت حق حاکمیت ملی و استقرار نظامی مبتنی بر ولایت جمهور مردم است.
واین مهم تنها با همت و اراده ما مردم، با توسل به فعالیت‌های مدنی خشونت پرهیز و خشونت زدا، بدون دخالت بیگانه امکان پذیر است.
مجامع اسلامی ایرانیان از بدو تاسیس در خرداد سال ۱۳۶۰ در احیا این‌حق در وجدان جامعه ایرانی با وجود سانسورهای استبدادطلبانِ وابسته به قدرتهای خارجی و برای رسیدن به دمکراسی در ایرانی مستقل و آزاد تلاش کرده و می کند .
همگان مستحضرند که آنگاه که تک تک آحاد مردم ایران احیا و حفظ حق حاکمیت خود را وظیفه خویش بدانند، تغییر به معنای واقعی را ممکن و ایران را از گزند هر خطری مصون می دارند .
هموطنان!
تجاوز نظامی حکومت جنایتکار اسرائیل به ایران که نقض آشکار حقوق بین المللی است را به بهانه سلب این حق از مردم ایران توسط استبداد حاکم توجیه کرده اند. اما احیای حق حاکمیت با مردم ایران است و بنا بر اصل استقلال هیچ قدرت بیگانه حق مداخله در آن امر را ندارد.
مجامع اسلامی ایرانیان
۲۹ خرداد ۱۴۰۴ برابر به ۱۹ ماه ژوئن ۲۰۲۵
دبیرخانه : dabirkhaneh@majame.com
وب سایت https://www.majame.com
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید