کشف اطلاعات دقیق در مورد شیوه‌های زندگی اجتماعی و فرهنگی باستان دشوار است زیرا بیشتر شواهد به‌مرور زمان از بین می‌روند و یافتن جزئیات زندگی یک فرد حتی از آن هم سخت‌تر است.

مومیایی‌های یخی پازیریک در قرن نوزدهم در داخل مقبره‌های یخی در کوه‌های آلتای در سیبری پیدا شدند اما تا حالا دیدن خالکوبی‌ها دشوار بوده است.

اکنون با استفاده از دوربین عکاسی دیجیتال حساس به نور نزدیک به مادون قرمز، کارشناسان روس در موزه ارمیتاژ در سنت پترزبورگ برای اولین بار موفق به تصویربرداری واضح از این خالکوبی‌ها شده‌اند.

دکتر کاسپاری گفت: «این باعث شد احساس کنم که به دیدن افرادی که دست‌اندرکار این هنر بودند و همچنین نحوه کار و یادگیری آنها بسیار نزدیک‌تر شده‌ام. گویی که تصاویر زنده شدند.»

روی ساعد راست زن پازیریک تصویرهای پلنگ‌ در اطراف سر یک گوزن خالکوبی شده و روی بازوی چپ او گریفین، موجود افسانه‌ای با بدن شیر و سر و بال‌های عقاب، که به نظر می‌رسد در حال مبارزه با یک گوزن نر است.

دکتر کاسپاری گفت: «پیچ‌وتاب قسمت عقب بدن این حیوانات وحشی و نبرد شدید آنها از ویژگی‌های بارز این فرهنگ است.»

اما روی انگشت شست این زن یک خروس خالکوبی شده که «سبکی جذاب و منحصر به فرد» را نشان می‌دهد.

این پژوهشگران با دانیل ریدی همکاری کردند، محققی که با استفاده از روش‌های تاریخی، طرح‌های خالکوبی باستانی را روی بدن خود نقش می‌کند.

دانش دانیل ریدی در مورد اسکن‌ها، محققان را به این نتیجه رساند که کیفیت کار خالکوبی در دو بازو متفاوت است که نشان می‌دهد یا شخص دیگری خالکوبی‌ها را انجام داده یا اشتباهاتی رخ داده است.

او می‌گوید: «حدس می‌زنم، احتمالاً خالکوبی نیمه پایینی بازوی راست چهار ساعت و نیم و قسمت بالایی آن پنج ساعت زمان برده است.»

به عقیده دانیل ریدی «این امر نشانگر تعهد جدی فرد به کار است. تصور کنید که در استپ روی زمین نشسته‌اید که تمام مدت باد می‌وزد. این کار را باید کسی انجام دهد که از مسائل بهداشتی و ایمنی به‌خوبی آگاهی دارد، کسی که خطرات سوراخ شدن پوست را می‌داند.»

گروه تحقیقاتی می‌گوید که تجزیه و تحلیل علائم روی پوست زن نشان می‌دهد طرح‌ها احتمالاً قبل از خالکوبی، با شابلون روی پوست نقش شده‌اند. احتمالا از رنگدانه گیاهی سوخته یا دوده برای کشیدن نقش استفاده شده است.

آنها معتقدند که از ابزاری سوزن‌مانند با چندین نوک کوچک که احتمالاً از شاخ یا استخوان حیوانات ساخته شده‌ بودند و همچنین از یک سوزن تک‌نوک استفاده شده است.

دکتر کاسپاری که خودش خالکوبی ندارد، می‌گوید این کار، روشی باستانی را روشن می‌کند که امروزه برای بسیاری از مردم در سراسر جهان بسیار مهم است: «در گذشته، این یک کار واقعاً حرفه‌ای بوده و در آن زمان مردم، تلاش و تمرین زیادی را صرف خلق این تصاویر می‌کردند و آنها بسیار پیشرفته بودند.»

به نظر می‌رسد برخی از خالکوبی‌ها هنگام آماده‌سازی بدن برای دفن بریده شده یا آسیب دیده‌اند.

دکتر کاسپاری توضیح می‌دهد: «این نشان می‌دهد که خالکوبی‌ها واقعاً چیزی با معنا در زندگی افراد در دوران حیاتشان بوده‌اند اما در واقع نقش زیادی در زندگی پس از مرگ نداشتند.»

این یافته‌ها در مجله آنتیک منتشر شده است.