اخیرا حزب دموکرات کردستان ایران و حزب کومله ایران در بیانیه مشترکی حساب خود را از سایر نیروهای اپوزیسیون ایران تا حد زیادی جدا کرده اند. آنها مدتهاست شرط همکاری با سایر نیروهای اپوزیسیون دموکرات ایران را پذیرش اصول نظری خود یعنی “فدرالیسم” و “ملیت” بودن کردها اعلام داشته و از هرگونه همکاری جدی با جریانهائی که این اصول را نمی پذیرند، خوداری نموده اند. نامه پشتیبانی با امضاء برخی فعالان سیاسی کرد که پس از آن در پشتیبانی از بیانیه مزبور انتشار یافت، کردستان ایران را کردستان شرقی نامید و نشان داد که جدائی از ایران به منظور تشکیل کردستان بزرگ از اهدافی است که آنها دنبال میکنند.
مطالعه موضعگیریها و بیانات مسئولان دو حزب، به یقین این تصور را در میهن پرستان تقویت میکند که آنها برای تحقق اهدافشان راهی جدا از دیگر مردمان مخالف حکومت را می پیمایند و نیازی به همبستگی با سایر مردم ایران نمی بینند و چه بسا روی پشتیبانی نیروهای بیگانه که خواهان تجزیه ایران و یا حداقل تهدید ایران به تجزیه هستند، حساب باز کرده اند. آنها این زمان را برای تحقق اهداف خود مناسب می بینند زیرا در این برهه اکثریّت عظیم مردم در ایران درگیر مبارزه با جمهوری اسلامی که مسبب وضعیت کشنده اقتصادی و تباهی زندگی آنانست میباشند.
تصور این گروه ها که بدون دلیل خود را نماینده حدود چهار میلیون کرد در چهار استان ایران معرفی می کنند، اینست که می توان با استفاده از این موقعیت، با کمک نیروهای خارجی و استفاده از زور، یک کردستان مستقل زیر سایه حکومت دو حزب بنا کرد.
با در نظر گرفتن اینکه کردها فقط در استان کردستان ایران زندگی نمیکنند بلکه در سایر نقاط ایران نیز مقیم هستند و از میان اقوام دیگر نیز بسیاری در استان کردستان بسر میبرند، به این ترتیب جداکردن اقلیمی و جمعیتی، اقدامی خواهد بود که بدون توسل به زور و خشونت میسر نمیباشد. مضافا اینکه اگر واقع بین باشیم هیچ یک از کشورهای خاورمیانه امروز قادر به تحمل جدائی بخشی از خاک خود نیست و هر اقدامی در این جهت خواه ناخواه به افزایش عناد و دشمنی و جنگ در منطقه منجر میگردد. این امر نه تنها به تضعیف مبارزه برای آزادی و دموکراسی می انجامد و مانع از استقرار یک حکومت ملی و متکی به آراء مردم در ایران میشود، بلکه مبارزات تمام مردم منطقه را از مسیر آزادی و دموکراسی منحرف و دور میسازد و شرائطی را ایجاد میکند که مایه ادامه حیات دیکتاتوری های منطقه بوده، باعث گسترش خشونت، جنگ، فقر و آوارگی در تمام منطقه خواهد بود.
افزایش تنش ها و بکار بردن زور و خشونت علاوه بر اینکه استقرار یک حکومت متکی به آراء مردم و قانون را غیر محتمل میسازد، خطر استقرار دیکتاتوری های جدیدی را افزایش داده، باعث می شود که نیروهای تندرو و تمامیت خواه دست بالا را بگیرند و بدین ترتیب خطر ادامه دیکتاتوری تحت عنوان حکومت اسلامی یا عناوین مشابهی در ایران و حتی در صورت جدائی، در مناطق جدا شده افزایش یابد.
در سیاست بین المل جدائی را هنگامی مطرح می دانند که منطقه ای به زور به کشور دیگر الحاق شده باشد. سیاست تفرقه اندازی و تشویق به جدائی در کشوری که در تاریخ چند هزار ساله خود بنام ایران از وحدت ملی برخوردار بوده است و تشویق مردم آن به جدائی از ابزار حفظ تفوق توسط قدرت های جهانی محسوب میشود.
حفظ تمامیّت ارضی ایران یک شعار توخالی نیست. تلاش برای حفظ تمامیت ارضی تلاش برای حفظ صلح و امنیت و استقرار آزادی و دموکراسی در ایران است. اگر نیروهای خواهان آزادی و دموکراسی بیش از دیگران برای این هدف مبارزه میکنند، علت را باید در دور اندیشی ایشان و توجه به خطرات آینده جستجو نمود. آنها توجه دارند که تشدید دشمنی ها در دنیائی که بسرعت در حال پیشرفت است ما را به جنگی فرسایشی و یک عقب ماندگی غیر قابل ترمیم خواهد کشاند.
امروز که ملل پیشرفته جهان هر روز به هم نزدیک تر می شوند و ما حتی شاهد اتحادهای قاره ای هستیم، راه حل مشکلات در منطقه جدائی نیست بلکه همبستگی بیشتر است. در این میان وظیفه احزاب سیاسی مدافع مردم و آزادی این خواهد بود که از اهمیت تفاهم و صلح غافل نشوند و در عمل نشان دهند که میتوانند خواست های به حق خود را نه از طریق زور بلکه توسط استدلال و جلب پشتیبانی عمومی به پیش برند.
با توجه به نکات فوق ما از همه نیروهای طالب صلح و آزادی بویژه هموطنانمان در استان کردستان انتظار داریم که با توجه به اهمیت حفظ تمامیت ارضی ایران، کشور خود و سایر کشورهای منطقه را از خطر تنش های بیشتر و جنگ های داخلی و منطقه ای دور دارند و توجه داشته باشند که تنها در آزادی و دموکراسی و تساوی حقوق و آزادی های کلیه آحاد کشور است که همگی ما میتوانیم به ایرانی آباد و آزاد و شکوفان دست یابیم.
سازمانهای جبهه ملی ایران در خارج از کشور
22 شهریور ۱۳۹۱ برابر ۱۲ سپتامبر ۲۰۱۲
info@iranazad.info
http://www.iranazad.info/
نکاتی از رئوس برنامه سیاسی سازمانهای جبهه ملی ایران در خارج از کشور، مصوب کنگره اول سازمان منعقده در لودویگزهافن آلمان از ۱۲ تا ۱۴ بهمن ۱۳۸۶ برابر ۱ تا ۳ فوریه ۲۰۰۸:
“ما پاسداری فعال از سلامت و بالندگی زبان فارسی و فرهنگ مشترک ملی و کلیه ی زبان های ایرانزمین و فرهنگ های محلی ایران را به عنوان گنجینه های اصلی تشکیل دهنده ی مبانی هویت ملی مردم ایران ضروری و از وظائف حیاتی دولت ها در دموکراسی آینده ی کشور میدانیم”.
“ما با الهام از قانون انجمن های ایالتی و ولایتی عصر مشروطیت، عدم تمرکز امور اداری و واگذاری امور محلی به نهادهای انتخابی از سطح روستا تا استان را در چهار چوب تمامیت ارضی کشور برای حسن اداره ی امور و توجه بیشتر به حقوق و خواست های مردم از موازین عمده و حیاتی کشورداری در ایران آینده می شماریم”.
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید