مقدمه: رئیس‌جمهوری با بیان اینکه «با بگیر و ببندها فساد حل نمی‌شود، باید مقررات و قانون‌و چارچوب‌هایی که موجب ایجاد فساد میشود را اصلاح کنیم. و در مبارزه با فساد به ریشه‌ها بپردازیم؛ اگر کسی جایی حقوقی ناعادلانه گرفته است، با دادگاه و شلاق کار پیش نمی‌رود و دولت در حال پرداختن به ریشه‌ها می باشد ایشان وجود «انحصار» و «امضای طلایی» را «فسادآفرین» دانسته و گفتند که برای مبارزه با ریشه هاباید با فسادطلبی‌ها برخورد نمود. ضمنا اشاره داشتند «عده‌ای به امید مردم لطمه می‌زنند با خبرگزاری، روزنامه و نهاد متعلق به مردم و بیت‌المال، با استفاده از پول مردم، امید مردم را نشانه میروند و….اما بعد: هر شنونده ای که در جریان تضادهای موجود در تمامی زمینه ها باشد، مشروط به اینکه متنعم از این بساط نباشد و یا باور داشته باشد که این روال، روش و منش بر باد دهنده منافع ملی، سست کننده همه اعتقادات، مردم خواهی و گسست شیرازه ها شده،
از روحانی بطور طبیعی می پرسد: در مسیر اصلاح امور در رابطه با انچه که اشاره ا ی گذرا به ان کرده اید و اصلاح اساسی را منظور نظر داشته اید: چگونه وبا چه ابزار وبه چه نحوی میتوانید از بنیان و ریشه ا ی اصلاحات را شروع وسامان دهید و بقول خودتان به ریشه ها بپردازید؟
به نظر نگارنده مروری بر انچه که طی ۴دهه اخیر بر میهنمان و جامعه گذشته طرح این سوال را با ظرافت همراه میسازد:
به این معنا که با شروع جنگی که میشد از وقوع ان جلوگیری کرد و دو ملت جهان سومی و نیازمند از خسارتهای عظیم، بر اساس استفاده از احساسات مذهبی یا ملی بر کنار می بودند، بتبع ان همه امور تحت الشعاع مشکلات بعد جنگ قرارنمی گرفت… که ریشه همه معضلات فعلی و حتی اینده با این نحوه مدیریت غیر اصولی بر ان استوار است و به صورمختلف استمرار دارد.
حمایت طبیعی از خانواده شهدا یعنی کشته شدگان انبوه در ان مصاف نا متوازن، تا ورود سهمیه ای فرزندان انان به دانشگاهها و همزمان طرح و تصویب قوانین مناسب ارتقاء و انتصاب به مناصب امور و نادیده گرفتن شرایط احراز و هزاران امتیازدر این رابطه که کمکهای مادی و معنوی بسیاری را نیز همراه داشت…. در واقع رانت را بنیان گذارد.
اغراق نیست اگر بیان گردد که برقراری این پاداشها، امتیازات وایجاد توقعات، مطلقا در حد ایثارواقعی جانبازان نبود و انسانهای معتقد ومیهن دوست با پرهیز از این گونه پاداشها ارزش جانبازیها در راه وطن را بعنوان مثال ورود به دانشگاه بدون صلاحیت علمی و تبعات بعدی بر خورداری از این گونه رانت ها را، ضد ارزش می دانند.
از سویی دیگر، ادمها ی سست و فرصت طلب که معیارهایشان از زمین تا اسمان با ایثار گران متفاوت بوده وهست وهر کسی از ظن خود یار میشود، در پی استفاده از فرصت بر امده از مصوبات طی شده در مجلس بعنوان قانون و…..
پیشنهاد دهنده و تصویب کننده امتیازات غیر قابل توجیه و پایان نیافتنی که برخورداری از این سفره گشاده از محل بیت المال از جهات مادی و معنوی راطی ۴ دهه همراه اورد ه تا جایی است که استفاده کنندگان در حفظ ان تا نابودی ارزشها پیش میروند.
تضعیف کنندگان دولت را نیز میتوان در این گروه مشاهده نمود که نمونه ای از ره اوردهای اعطای رانت و شروع نابسامانی ها و اغازی برابیاری نهالیست که به درختی تنومند بدل گشته است.
دولت گرفتار ودر مواردی بر خواسته از همین شرایط و امتیازات و از درون همین سیستم با ا طرافیانی از این دست، چگونه می تواند و با چه ابزاری می خواهد بطور ریشه ا ی امور را سامان دهد؟
بقول رییس سازمان مدیریت و برنامه ریزی قبل از تفکیک: ایا دست در سوراح زنبور کردن جایز است؟ که در مورد حقوق هاکه اخیرا اعطا ء ان ها را منطبق با قانون دانسته‌اند، منظور همین قوانین بنیان کن و ایمان بر باد ده است، در حالیکه فقط به سوراخها ضربه کوچکی وارد امد؟؟
نا دیده نباید گرفت که همه گفته ها و افشاگریهای اخیر تا اخرین ان که اعطای امتیازات نجومی ارضی طبق مر قانون ! بقول شهر دار مانده گار و بر امده از سیستمی که بطور خلاصه تشریح گردید، وآنچه با این بهانه ها کماکان میگذرد و حتی جسارت فیزیکی به مقام خبرنگار محترم در صحن علنی از طرف فردی بر امده از سیستم رانتی! و… حاصل ورود به این سوراخ سمبه هاست!! که الی ماشاء اله میتواند ادامه یابد و به بریدن چاقو بوسیله دسته اش خواهد انجامید.
اغراق نیست اگر باور داشته باشیم همه انچه در این گونه امورطی ۳ سال وچند ماه گذشته افشاء شده، بر امده از ضرورتها و حد اقل اجرای وظایف دولت فعلی است که به نظر نگارنده استمرار حضورش در دور دوم ریاست جمهوری به افشای سوءاستفاده های بیشتری که صورت گرفته می انجامد ودسته گلهای دیگری به اب خواهد افتاد!!…
کارشکنی ها در مسیررفع مشکلات بوسیله دولت روحانی و نبود او در انتخابات ۹۶ وانچه هر روز ملت شاهد انست از همین سیستم خلاف منافع ملی با مفهوم واقعی و در شدید ترین حالت نشات می گیرد.
که باید گفت: فاعتبرو یا اولی الابصار – ای دارندگان بصیرت بیا موزید…. که گوش اگر گوش تو وناله اگر ناله ماست… انچه البته به جایی نرسد فریاد است
مثالی بسیار کوجک که نمونه ای از خروار است:
در یکی از معابر دهکده ای از توابع نوشهر سه راهی تنگ و بسیار کج و معوجی انهم روبروی مسجد بزرگ ده قرار دارد که بسیار خطرناک و در شرایط امروز و با بودن وسایل نقلیه در همه جا تعریض و تسطیح ان از واجبات و ابتدایی ترین امور ایمنی بشمار میرود.
مسیولین محلی در پاسخ چرایی تعلل در رفع مانع خطر افرین که هر روز منجر به تصادفات میشود، میگویند: مالک زمین و ساختمان مخروبه سد کننده معبر، از باز ماندگان اولین شهید این دیار است و نمیتوان!؟ به اوچیزی گفت.
صاحب زمین نیز به هیچوجه به فروش مکان با قیمت کارشناسی و یا تبدیل به معوض، موافق نبوده و مبالغ غیر معقولی را طالبست که در توان تهیه و پرداخت دهیاری نمیباشد و نوعی مقاومت در برابر رانت جویی در حد تشخیص و بضاعت دهیار بشمار میرود.
این که افراد این گونه خانوادها بایستی اولین ها و پیشقدم در رفع مشکلات عمومی محله و موطن خود باشند و در تقدیم انچه که در نیاز جامعه است بدون سهم خواهی داوطلب شوند، به تغییر بنیادی ریشه ها مربوط میشود و خود نمونه ایست از عدم امکان ورود و پرداختن به اصلاح، تغییر باورها وریشه ها، که خود کرده را تدبیر نیست…..
در درمان اساسی و ریشه ای انچنانکه شعار انرا از سر اضطرار میدهند ( و اشپز از شوری اش به فغان رسیده ) بایستی بنیان رانت و رانت جویی و مقررات تصویب شده با هر تعریفی در این مقوله با الویت منا فع ملی، لغو گردد.
تا به فر مایش حضرت علی در تعریف عدل و عدالت: هر چیز در جای خود قرار گیرد … که چنین باد
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید