رضا شهابی روز پنجم مهر و پس از پنجاه روز، با پاسخ به درخواست خانواده و فعالان سیاسی و کارگری، به صورت مشروط از اعتصاب غذای خود دست کشید. سندیکای کارگران شرکت واحد با اعلام خبر گفت یک مقام ارشد امنیتی به خانواده این فعال کارگری قول داده به مطالباتش «در اسرع وقت» رسیدگی کند.
رضا شهابی روز هیجدهم شهریور ۱۳۹۶ در اعتراض به پرونده‌سازی وزارت اطلاعات و زندانی شدن دوباره، در زندان رجایی شهر (گوهردشت) کرج دست به اعتصاب غذا زد. او که به دلیل فعالیت‌هایش در قالب سندیکای کارگران شرکت واحد بارها بازداشت و زندانی شده، آخرین بار مهر ۱۳۹۳ با مرخصی پزشکی آزاد شد اما قوه قضاییه دوران مرخصی پزشکی این کارگر زندانی را به عنوان ایام محکومیت محسوب نکرد. اگر چه در گزارشی به سازمان جهانی کار اعلام کرده بود که او به صورت مشروط آزاد شده است.
رضا شهابی همچنین اعلام کرده اگر مسوولان قضایی و امنیتی در یک بازه زمانی معقول به مطالباتش رسیدگی نکنند، او بار دیگر دست به اعتصاب غذا خواهد زد. سندیکای کارگری شرکت واحد با اشاره به وضعیت خطرناک سلامتی رضا شهابی پس از چند بازداشت و اعتصاب غذای طولانی نوشت: «وضع جسمی این کارگر زندانی بسیار خطرناک است، رضا به دلیل پنجاه روز اعتصاب غذا با وجود آسیب‌های شدید جسمی ناشی از زمان دستگیری و بازجویی که از طرف نیروهای امنیتی بر او وارد شده است، نیاز مبرم به درمان فوری و بستری شدن در بیمارستان دارد، اعلام کرده است چنانچه به دادخواهی اش در بازه زمانی معقول رسیدگی نشود مجددا اعتصاب غذا خواهد کرد.»
زندانی شدن دوباره و اعتصاب غذای رضا شهابی اعتراض فعالان سیاسی و کارگری و حقوق بشر را نیز بر انگیخت. ده‌ها تن از فعالان سیاسی، کارگری و دانشجویان، روز سوم مهرماه در تجمعی که با فراخوان سندیکای کارگران شرکت واحد برای حمایت از رضاشهابی و در روبروی ساختمان وزارت کار در تهران برگزار شد، شرکت کنندگان خواستار آزادی این کارگر زندانی و سایر فعالان سیاسی در بند شدند. پلیس ایران روز هفدهم شهریور ۱۳۹۶ نیز با حمله به یک تجمع مسالمت‌آمیز در حمایت از رضا شهابی در مقابل مجلس شورای اسلامی، معترضان را با اعمال خشونت پراکنده کرد.
بیش از هشتصد فعال سیاسی و کارگری نیز روز دوم مهر ماه با امضای نامه‌ای سرگشاده خواستار آزادی رضا شهابی شدند. در نامه فعالان سیاسی که نسخه‌ای از آن در اختیار کمپین قرار گرفت، امضاکنندگان رضا شهابی را زندانی سیاسی خواندند که به دلیل «خواست گرسنه نماندن و زندگی شرافتمندانه و شایسته ی کرامت انسانی» محبوس شده است.
قوانین ایران اعتصاب غذا در زندان را غیرقانونی می‌داند و مقامات قضایی از فراهم کردن مراقبت‌های درمانی برای زندانیان نیز خودداری می‌کنند. فعالانی که به دلیل ابراز عقیده و یا فعالیت سیاسی در ایران زندانی شده‌اند، بارها برای برای پیگیری حقوقشان، به ناچار، دست به اعتصاب غذا زده‌اند و در مواردی هم مانند فعال سیاسی هدی صابر، جان خود را در حال اعتصاب غذا، به دلیل اهمال تعمدی دستگاه قضایی از دست داده‌اند.
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید