ابوالفضل قدیانی حجّت‌موجه امروز ایران‌زمین در مقابله با تندیس تباهی و فرومایگیِ افسارگسیخته‌ای است که به بنیان‌های ملّی ما هجوم آورده‌است. بیان به‌دور از مُجامله‌ی او با تطاول‌گرانی که بر چشم دختر و‌ پسر بی‌گناه این سرزمین گلوله زدند و بر قلب مردم بی‌گناه آتش کین گشودند، مزدبگیران ولایت‌مطلقه‌فقیه را خشمگین کرده‌است؛ ولی او بر آیین و میثاق خویش استوار است و صلابت پوچ و پوشالی این گروهِ ورشکسته را به سُخره می‌گیرد. در زمانه و روزگاری که سیاست، تجارتِ پستِ جماعتِ فرصت‌طلبی شده‌است که در کنج عافیت، صلای جنگ و قیام خیال‌بافانه سرمی‌دهند، قدیانی میراث‌ دارِ سنّت پاک مبارزاتیِ دیرینه‌ی پیشگامانِ آزادی‌خواهِ سرزمین ماست. او فراخوان‌های مکرّر دادگاه غیرقانونی را به هیچ گرفت امّا آن‌ گاه که دریافت حکم حبس وی را به اجرا گذارده‌اند، پیش‌دستانه اعلام کرد که خود باوجود تمامی بیماری‌ها به‌سوی زندان خواهدشتافت تا در کنار دیگر برادران آزادی‌خواهش، مسیر دشوار و درست مبارزه را در آستانه ۸۰ سالگی ادامه دهد.

قدیانی بیش‌از هرکس دیگری می‌داند که مبارزه دانش پیچیده‌ای است که سیاستمدارانِ نان‌به‌نرخ‌روزخور و نیز دلقک‌های فریبکار و کاسب‌کار، آن را به ابتذال کشیده‌اند و اوست که با پایداری و صبر، چهره نستوه مبارزه را ترسیم کرده‌است.
اکنون قدیانی به گفته فرزندش ساک آماده‌ای دارد که در آستانه عزیمت چندباره به اوین، آن را سبک‌تر کرده‌است تا مجبور نباشد از عمله‌ظلمه برای حمل آن یاری بگیرد. این بارِ سبک که وی با خود به اوین می‌برد هرچقدر که کم‌حجم، امّا به سنگینی همه‌ی تعهّدی است که تاریخ آزادی‌خواهی ایران بر آن گواهی می‌دهد.

از: زیتون