در مطلب قبلى نوشتیم که یکى از نشریات مخالف حکومت در خارج از کشور، نه تنها بلافاصله در همان مرداد سال ۱۳۶۷ خبر کشتارهاى دسته جمعى زندانیان را منتشر کرد، بلکه حتى پیشاپیش امکان وقوع چنین کشتارى را به اطلاع خوانندگان خود رسانْد. این نشریه، نشریه ى «کار» متعلق به سازمان فداییان خلق ایران اکثریت بود (به سایر نشریات منتشر شده در این برهه از زمان هم در صورتى که حجم مطالب آتى اجازه دهد خواهیم پرداخت).

نشریه ى «کار» در مرداد سال ۱۳۶۷ نوشت:
«… ۷۰ تن از زندانیان سیاسى کشور در بیدادگاه هاى رژیم به اعدام محکوم شده اند. در ۲۶ اردیبهشت ۱۳۶۷ سخنگویان شوراى عالى قضایى در جریان یک برنامه ى تلویزیونى اعلام کردند که حکم اعدام ۲۷ تن از «ملحدین و تروریست ها» در قم مورد تایید قرار گرفته و براى اجرا ابلاغ گردیده است… ۱۰ روز پس از آن رفیق انوشیروان لطفى را همراه با ۲ مبارز دیگر از سازمان مجاهدین خلق ایران و اتحادیه کمونیست هاى ایران به جوخه اعدام سپردند. متعاقب این جنایت رادیو جمهورى اسلامى در ۲۴ تیر ماه اعلام کرد که ۱۱ تن دیگر از انقلابیون اسیر تیرباران شده اند.

رژیم خونخوار خمینى مى خواهد بقیه این مبارزین را نیز دسته دسته به جوخه هاى مرگ بسپارد.

خطر تیرباران، تعداد زیاد دیگرى از زندانیان سیاسى را تهدید مى کند…»

این سند، بسیارى از حقایق را روشن مى کند و بسیارى از دروغ ها را فاش مى سازد:
۱ – مهم ترین نکته اى که این سند ثابت مى کند این است که بر خلاف ادعاى حکومت اسلامى، تصمیم به کشتار زندانیان سیاسى نه از زمان پذیرش قطعنامه ۵۹۸، در ۲۷ تیر ۱۳۶۷، و حمله ى مجاهدین خلق به ایران در عملیات «فروغ جاویدان» یا «مرصاد»، در ۳-۴ مرداد ۱۳۶۷، بلکه حداقل ۲ ماه «قبل از آن» یعنى از تاریخ ۲۶ اردیبهشت ۱۳۶۷ که سخنگویان شوراى عالى قضایى در برنامه ى تلویزیونى، حکم اعدام ۲۷ ملحد و تروریست را اعلام کرده اند صورت گرفته است!

۲ – این سند ثابت مى کند که فقط کشتار مجاهدین خلق ایران در دستور کار حکومت اسلامى نبوده بلکه کشتار «ملحدین» نیز برنامه ریزى و از همان ابتدا اجرا شده است (اکنون این موضوع به نحوى مطرح مى شود که گویا حکومت اسلامى، ابتدا مجاهدین خلق را اعدام کرده و «بعد» دست به کشتار کمونیست ها و چپ ها زده در حالى که مطابق این سند مى بینیم که زندانیان اتحادیه ى کمونیست ها و سازمان فداییان خلق هم دو ماه قبل از پذیرش قطعنامه و تهاجم مجاهدین اعدام شده اند.

۳- این که اصطلاح طلبان از کشتار ۱۳۶۷ اظهار بى اطلاعى مى کنند، دروغى بیش نیست چرا که سازمان فداییان خلق ایران «اکثریت» و نشریه «کار»، در خارج از کشور، با آن وسایل اندک ارتباطى و خطرهاى موجود براى اطلاع رسانى از داخل ایران و سکوت مطلق در داخل زندان ها، از این موضوع با خبر بوده اند و مگر امکان دارد یک سازمان مخالف حکومت با دسترسى اندک به داخل سلول هاى زندان از وقوع این کشتار پیشاپیش با خبر باشد، اما دست اندرکاران و وابستگان حکومت که در تمام نهادهاى امنیتى نفوذ داشته اند، از چنین رویدادى «تا ماه ها و سال ها» بى خبر بمانند؟!

از: گویا