انتخاب خبر: خشونت علیه زنان؛ پدیده شایع و تأسف باری است که ابعاد گسترده آن، زمینه آسیب های فردی و اجتماعی متعدد را نسبت به آنها، خانواده و جامعه فراهم می آورد.

به گزارش انتخاب خبر، خشونت علیه زنان دارای سابقه ای به وسعت تاریخ بوده و در دهه های اخیر به شکل ” خشونت مدرن”، اشکال نوینی به خود یافته است و با وجود تلاشهای بین المللی حقوقدانان، کارشناسان و کنشگران اجتماعی و حقوق بشری برای رفع هر گونه خشونت نسبت به آنها- ” سونامی خشونت علیه زنان”، کماکان، جاری و روزافزون بوده و هزینه های متعددی را بر جامعه بشری و ملی دولتها وارد می سازد.

بررسی ابعاد حقوقی، قانونی و بین المللی خشونت علیه زنان، موضوع گفتگوی انتخاب خبر با محمد رضا زمانی درمزاری(فرهنگ)، حقوقدان و وکیل پایه یک دادگستری و مدیر مسئول موسسه حقوقی و بین المللی زمانی است.

در ادامه، نکات مهم این مصاحبه را می خوانید.

♦ با مراجعه به صفحه حوادث رسانه ها، سایت ها و شبکه های اجتماعی و مجازی و نیز کلانتری ها و ادارات آگاهی تهران بزرگ و دیگر دو ائر مشابه در کل کشور(دائره ویژه قتل) و مشاهده خانواده ها و مراجعه کنندگان متعدد برای پی جویی و شناسایی عزیزان گم گشته خویش در لابلای آلبوم های تصویری مقتولینِ بی نام و نشانِ مضبوط در آن ادارات؛ وضعیت و اهمیت خشونت فزاینده علیه زنان در جامعه بیشتر درک می گردد! براین اساس؛ ضروری است؛ در مقام “مدیریت خشونت فزاینده علیه زنان” و افزایش ضریب ” امنیت انسانی و حقوق شهروندی و اساسی” در بین شهروندان و جامعه، خصوصاً، نسبت به زنان برآمد.

♦ خشونت علیه زنان امری، پنهان است. زیرا، بسیاری از زنان در جوامع مختلف به دلایلی مانند مجازات سخت و عدم حمایت های قانونی از ابراز آن خودداری می کنند. خشونت علیه زنان مرز نمی شناسد، محدود به جوامع عقب مانده نیست. در همه جای دنیا، زنان کم و بیش مورد انواع خشونت های جسمی، جنسی و کلامی واقع می شوند و امروزه، خشونت علیه زنان؛ به مثابۀ پدیده ای ملی و بین المللی، به طور نسبی، به شمار می رود. در همین ارتباط، سازمان بهداشت جهانی، در اولین مطالعه جهانی خود درباره خشونت علیه زنان بدان نتیجه رسید که در هر ۱۸ ثانیه، یک زن مورد حمله یا بدرفتاری قرار می گیرد. حتی، باردار بودن؛ زنان را از خشونت مردان مصون نمی دارد!

♦ سازمان مزبور با اعلام خشونت نسبت به یک زن از هر سه زن در جهان بعنوان قربانی خشونت خانگی(خشونت جسمی یا جنسی شریک زندگی خود)، وجود نزدیک به ۱۴۰ میلیون دختر جوان و زنان خنته شده و پیامدهای مترتب بر بهداشت روح و روان و جسم آنها- ازدواج زودهنگام و قهری دختران خردسال در کشورهای آفریقایی و خاورمیانه و تلقی خشونت های به عمل آمده نسبت به آنها را بعنوان معضلی بر بهداشت عمومی، نسبت به وضعیت خشونت علیه زنان در جهان بر شمرد و نسبت به خشونت علیه زنان در جهان هشدار داد.

♦ متأسفانه، در مورد ایران، آمار درست و مشخصی در مورد خشونتی که در منزل یا خارج از آن بر زنان اعمال می شود، منتشر نشده و نمی گردد! باورهای مردسالار و نگاههای عرفی و روزمره به زنان در ادبیات عرفی و عامی مردم، به نوعی این خشونت را طبیعت مرد می داند و سعی می کند آن را نوعاً، طبیعی و عادی توجیه کرده و به زنان می قبولاند که زن با لباس سفید به خانه بخت می رود و هر چه که بر سرش آید، باید با کفن سفید از آن بیرون بیاید! خشونت علیه زنان جا و مکان خاصی ندارد!! حتی، گفته شده؛ ” حجاب زنانه از نگاه مردانه رنج می برد.” بدین ترتیب، زنان در خانه و خیابان یا محل کار زنان با انواع خشونت روبرو هستند. در خانه از سوی پدر، همسر و برادر خود مورد کتک و فحاشی قرار می گیرند. قصۀ پُر غصۀ طلاق زنان و بانوان ایرانی و فراز و فرودهای قضایی، انتظامی و اجتماعی مترتب بر دعاوی حقوقی و خانوادگی مبتلابه آنها، خود حکایت دیگری است…!!!

♦ با توجه به گستره خشونت علیه زنان و تداوم آن، نیازمند یک عزمی ملی و بین المللی برای پیشگیری و جلوگیری از آن و حمایت از زنان قربانی خشونت و خانواده های آنها می باشد. تعقیب دستاوردهای “طرح ملی درباره خشونت علیه زنان”، ” تاسیس بنیاد ملی مبارزه با خشونت علیه زنان”، تخصیص و ثبت ” روز ملی مبارزه با خشونت علیه زنان” در تقویم رسمی کشور، تاسیس” دادسرای ویژه جرائم علیه زنان”، ” آموزش و فرهنگ سازی حقوق شهروندی و حقوق زنان” و ” حمایت حقوقی همه جانبه از زنان”، راه اندازی ” مرکز بازپروری و حمایت از زنان زیان دیده از خشونت در تهران و مراکز استانها ” و تقویت ” تعاملات بین المللی دولت و مراکز علمی، فرهنگی و حقوقی در حوزه حقوق زنان و محو خشونت علیه آنها” و حرکت در مسیر ” استانداردها و هنجارهای بین المللی مبازه علیه خشونت نسبت به زنان”… در این باره ، مورد تاکید است.

جالب است در کشور جنگ زده ای چون افغانستان، وزارتخانه ای به نام “وزارت امور زنان” وجود دارد و با وجود طیف وسیع جامعه آماری زنان و بانوان ایرانی- ایران از وضعیت مشابه ای، حتی به مانند آن کشور برخوردار نیست! و وضعیت حقوق زنان و خشونت فزاینده علیه آنها، نگران کننده است!

♦ خشونت علیه زنان یک پدیده ایرانی نبوده و جهانی است و در طول تاریخ به اشکال مختلف وجود داشته و در سالهای اخیر نیز به شکل مدرن و امروزین جلوه گر شده و کماکان، نیز وجود دارد. گسترۀ خشونت علیه زنان در ایرن، علاوه بر خانواده، در خیابان و جامعه، به انحاء مختلف وجود دارد و توسعۀ روزافزون و احتمالی آن به سان قتل بسیاری از زنان و دختران؛ تکرار روند خشونت آمیزی است که قابل توجیه نبوده و ضروری است؛ در مقام پیشگیری و جلوگیری از وقوع این رخدادهای تاسف بار و مسئولیت زا و تقویت امنیت انسانی و شهروندی حقوق زنان در جامعه برآمد. تکرار و گسترشِ فزایندۀ خشونت علیه زنان؛ دستاوردِ سکوت توامان قانون و مسئولان نسبت به مطالبات حقوقی، اجتماعی و قانونی زنان و لزوم شناسایی، حمایت و تضمین همه جانبۀ حقوق اساسی و شهروندی آنها می باشد

♦ نقش دولت و نهادهای تقنینی، قضایی، انتظامی و فرهنگی در جهت تحقق هدف مزبور اهمیت دارد و ضروری است دولت با تاسیس ” بنیاد ملی خشونت علیه زنان”، در مقام هدایت منسجم و یکپارچه تمامی فعالیت های پژوهشی، مطالعاتی، علمی، حقوقی، فرهنگی و هدایت برنامه ها و طرح های اجرایی مربوط به هر نوع خشونت علیه زنان و حمایت از آنها برآید. رفع هر گونه خشونت نسبت به زنان و تبعیض جنسیتی نسبت به آنها و لزوم برابری در حقوق اساسی و شهروندی آنها در قالب اصلاح قوانین و سیاست های حمایتی و قانونی، خود زمینۀ مناسبی برای کاهش خشونت نسبت به آنها و ارتقاء وضعیت حقوق شهروندی و اساسی آنها و لزوم شناسایی و تضمین همه جانبه حقوق آنها می باشد.

♦ در این میان، نقش حقوقدانان، قضات و وکلای دادگستری به مانند مشاوران، مددکاران اجتماعی و روان شناسان خانواده و زنان بسیار پُر رنگ بوده و بهره مندی از تجارب کارشناسی و حرفه ای آنها در این باره اهمیت دارد. علاوه بر این، ضرورت بازنگری در قوانین مرتبط با حقوق زنان و جرم انگاری خشونت نسبت به آنها، به طور خاص، همراه با تقویت ضمانت های قانونی موثر در مجازات مرتکبین خشونت علیه آنها، می توان در این راه موثر باشد.

♦ تاسیس ” دادسرای ویژه جرائم مربوط به زنان”، با تخصیص جرم انگاری های مربوطه و تقویت نظام قضایی در این باره، مورد تاکید است. بی شک، نبود اراده ملی و بین المللی برای مبارزه با خشونت علیه زبان و حمایت از زنان قربانی خشونت، نمی تواند در پیشگیری و جلوگیری از خشونت نسبت به آنها موثر باشد و ماحصل صحبت؛ تکرار مکررات خواهد بود…!

به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید