جناب روحانی درمراسم پایانی جشنواره فارابی (ز مینه علوم انسانی، اسلامی) امروز، حدود ۴۰ دقیقه بیاناتی داشت.
نگارنده بر آمده از زیرکی ایشان در این هنگامه و شرایط که فرصت بسیار خوبی را در اختیار دارند، به دقت با تعطیل کردن کار مطالعاتی موظف و پرداختن به این مهم که خود مطالعه ای بود…، به تمامی این فر مایشات با تمامی حواس، اگر در این سن و سال کارآمد باشند !! گوش و هوش فراداد و دست خالی از مقابل جعبه جادو (تلویزیون) برخا ست.
در شرایطی که خودرا حامی، مدافع و مبلغ ضرورت ادامه حضور جنابعالی در یک دوره دیگردر مسند ریاست جمهوری در این اوضاع و احوال میبیند و به جد مشغول فعالیت، اما در همین رابطه:
بعنوان یکی از کسانیکه الک خود را آویخته و : ازرانت پرهیز و نسبت به مطامع متداول برکنار و بی نیازمانده که خاصیت سن و سال و شریک در انقلات بنظر میرسد – از همه مهمتردلباخته وطن و نگران حفظ منامع ملی میباشد، نکاتی را مطرح و شوک لازم را بسهم و معیارهای خود وارد میسازد، چه پند بگیرید و خواه ملال…
نگارش و گزارش این مطلب نشات گرفته از ادای سخنان مکرر و تشریفاتی ۳۸ ساله و سنوات قبل است که شاید به ۵۰ برسد و ایکه پنجاه رفت و در خوابی….. که خاصیت تریبون است و انهم با عمامه ای که قرار نیست کلاه سرش برور هر چند کلاه ها در دست دارند. برادر بزرگوار که امیدمان را بعد از خاتمی منزه و نیالوده بر آمده از بغض معاویه بتو بسته ایم:
از روابط عمومی نهاد تحت سر پرستی و هدایت خود بخواهید نوار صحبتهای این مراسم را بشما ارایه در فرصت کافی اگر داشته باشید که منابر فرصتها را به چنگ آورده وامید فرجی نیست… بدقت به فرمایشاتتان گوش و بدون صرف هوش که نگارنده با صد حیف مبذول کرد.. فرا دهید و بیش از این عرض خود نبرید.
آخر، برادر تو که بیش از بسیاری عمامه داران که خود را علماء میدانند و در این روزگار بدون اطلاع از علم به جزء علم حوزه، مانده اند….. با اهالی تفکر و اندیشه که بخیال خود با آنان سخن میگفتید سرو کار دارید و با اهل اندیشه آشنا باید باشید …
و حدود ۴۳ماه، بیش از هزار روز – بعد از مناصب و مسیولیتهای گوناگون، بر ریاست جمهوری کشورمان تکیه زده اید و سلسله اصلاح طلبان را هدایت مینمایید.
ضمنا از سر ناچاری بین اصول گراها که از مفهوم و معنای واقعی اصول دور افتاده اند نیز، گریبان باید چاک دهید و میخواهید رای انان را داشته باشید، هر چند شب دراز است و قلندر بیدار.
آیا توانستید یا ناتوان از گفتار شدید که، این فرصت را با آیین سخنوری که روحانیون به آن مسلح باید باشند و از ان جمله اید همچون سایر موقعیتها از دست دادید و بر نا امیدی ها افزودید وذکری از دلبر جانان که برده دل و جان.
در هر حال با توجه به عنوان مطلب حضور و ادای سخن در این مجامع که با بیت المال رقم میخورد، از سویی متداول، مکرر، فرصت گیر و عمر بر باد ده مینماید و ملت را به آن کاری نیست و حتی عوام و توده صاحب رای آزرده از سخنرانیهای مکررو بدون عمل شده اند، نکند سر مبارک را بیشتر در برفی که هر چند اندک همزمان آمد، فرو کنید و امر مشتبه که ایفای نقش شد و حجت بر ما تمام، که در این باره بعد از ۳۸ سال باید گفت ((این کاروان تا به حشر لنگ است)) و فاعتبرو یا اولی الابصار را برای چنین روزی ساخته اند.
بیایید تا اندک فرصت مانده را بسادگی و ارزان بر باد ندهید که در همین وانفسا با در اختیار داشتن زمان حداقلی از تریبونهای داخلی که در پی آن خارجی ها هم داد سخن خواهند داد و بخوبی آنهم بیطرفانه تفسیر خواهند کرد که گناهی نا بخشودنیست، جنابعالی و تمامی کابینه با دل و جان به اصل بپردازید تا تاریخ شما را بعنوان فرد و جریانی که میخواست و نگذاشتند، نه اینکه برای حفظ موقعیت نخواست و نتوانست یاد کند.
در هر حال ادامه فرصت سوزی و اتلاف وقت رافع مسیولیتی نیست که به اختیار به آن تن داده اید و شاید دوره بعد که زیاد به آنروز نمانده – تن بدهید که در این شرایط، احوال، ممانعت ها و قحط الرجالی فرصت ادامه حضور در این مسند در همین نزدیکی هاست، و روز از نو و روزگار از نو که ابتلاء شدید همه و همه به مرض درمان ناپذیز روزمره گی.
درست است که حافظه تاریخی ملت ضعیف است یا به اعتبار:
<مکن در این چمنم سر زنش به خود رویی _چنانکه پرورشم داده اند میرویم>
اکثریت گرفتار معاش، نا آگاه وناتوان از بر خورد قانونی (با همین قوانین ناقص و متضاد یکدیگر) با افراد غیر پاسخگو خود را معاف و بر کنار میدانند و از همه مهمتر با مفهوم پرششگری اشنا نشده اند…. اما از منظر کمی و کیفی بحمداله با نسلی در مصاف مانده ایم که در دنیای عظیم و لحظه ای ارتباطات مدرن، بسرعت مسایل روزمره را تحلیل و توزیع نموده و در پی ترک یار و دیارند.
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید