احسان فتاحی
کمابیش همه ما در وجود خود با دو شخصیت آشنایی داریم. یکی آن شخصیتی هست که با طرز تفکر ناقص خود برای ما مشکلات ایجاد می کند و یکی آن شخصیتی هست که با بازنگری به تفکرات غلط در درون ما حس ایجاد تغییر را بوجود می آورد.
یعنی همان شخصیت سالم که به قدر کافی عاقل هست تا به مشکلات روانی و فکری ما رسیدگی کند.
این حرف سندش آنست که همه ما بعد از گذشت زمان و رشد روحی و عقلی، به یکسری از اشتباهات خود اعتراف می کنیم.
از این جهت هست که می توان به پیشرفت فرهنگ و تحول انسانی در جوامع امیدوار بود.
اگر قرار باشد ما همه چیز را انفعالی ببینیم، هیچ لزومی به حرکت و کسب فهم و آگاهی نخواهیم دید.
بنابراین باید دانه دانه مشکلات جامعه خود را بررسی کنیم و ببینیم چرا با داشتن اینهمه سرمایه و هوش و استعداد امروز وضع کشور ما چنین هست؟
در حقیقت تغییر وضع جامعه ما، نیاز به یک جریان تعلیم و تربیت اساسی، در راستای برطرف کردن کمبودهای موجود در طرز تفکر، و خطاها ونقایص فکری ما دارد، و همینطورر تجدید نظر در جریان ارزش هاو فروض غیر معقول که پشتوانه مشکلات ما هستند.
وقتی ما از فرهنگ صحبت می کنیم و می گوییم این جریان یک نقص فرهنگی هست که به نوعی فاصله روانشناسانه بین اذهان مردم و حقیقت اشاره می کند، بلافاصله عدهه ای گارد می گیرند که فلان شخص یا نویسنده یا فعال حقوق بشر می خواهد به فرهنگ و پیشینه تاریخی ما حمله کند و تفرقه ایجاد کند، در حالیکه اگر مردم دست از بیماری های ستیزه جویی و مازوخیستی خود بردارند و کمی وارد پروسه تفکر شوند، واضحتر متوجه خواهند شد که برای شناختن حقیقت و بالا بردن سطح فرهنگ باید همه حرف ها را بدون سانسور بشنویم و بهترین را برگزینیم.
ما برای شناخت یکدیگر و برای اینکه اسم یک ملت را روی خود بگذاریم، نمی توانیم چشم خود را روی مشکلات همدیگر ببندیم. ما نمی توانیم به اسم امنیت ملی و توهمم احساسات از کنار مشکلات اقوام و هموطنان گرفتار خود بدون احساس بگذریم؟
سوال نگارنده از همه آنها که خود را وطن پرست می شناسند و حرفهای خود را وحی منزل می دانند، این است که، شما که ادعای وطن پرستی دارید، تا چه حد حاضرید،، بجای اینکه فی المثل پول و وقت و هزینه صرف جنگیدن با معترضین داخلی و سرکوب مردم کنید، بروید مشکلات مردم را از نزدیک ببینید و حل کنید؟
آیا شماها که خود را وطن پرست می دانید با انکار اعتراضات و ندیدن مشکلات و گریز و سرکوبی و پافشاری بر روی احساسات کورکورانه خود فکر می کنید تا چه حد می توانید بهه بهبود وضع جامعه و حفظ آن کمک کنید؟
شما آیا حاضرید که حداقل بار کمی از مشکلات فکری و فرهنگی جامعه را به گردن بگیرید و در مورد نقطه نظرات کج و تند مدارانه خود تجدید نظر کنید و همه را به چشم دشمن وو جاسوس و باج بگیر و تجزیه طلب ووو نبینید؟
در طی اینهمه سال فشار و تهدید و ارعاب، شما و امثالهم تنها در پرورش یک استعداد مردم، در بین همه استعدادها کوشا بودید و آن برانگیخته کردن مردم، بوسیله ترس درر جریان تفکر، و درباره زندگی خودشان بوده و در واقع اینست” نامنی ملی” نه آنچه که شما می گویید.
چرا مردم ما باید همیشه در ترس و نگرانی باشند؟
چرا باید در اطلاعات و اینترنت را برروی مردم بست؟
چرا هیچ راهنمایی ارزشمندتر و معتبرتر از راهنماهای خودتان را به مردم معرفی نمی کنید ؟
چرا آشکارا هر عمل نابخردانه ای را به اسم دین و راه شناسی و معرفت شناسی به مردم معرفی کرده و می کنید؟
چرا مردم را عقده ای کرده اید؟
چرا مردم را نسبت بهم بی اعتماد کرده اید؟ چرا به آشفتگی های احساسی و انگیزشی مردم بی اعتنا هستید؟ و فقط نزدیک هر انتخاباتی مردم را و جریان فکری آنها را مطرحح می کنید؟
اگر ارزشهای اخلاقی و بار فرهنگی جامعه در قلمرو آن ایمانیست که شما از آن دم میزنید، بعد از اینهمه سال مردم ما حقیقتا باید اشرفترین اشرف مخلوقات شده بودند، اما میی بینیم که وضع جامعه و زندگی روحی روانی و فیزیکی مردم دچار مشکلات عدیده ایست.
بنابراین آن سازمان اخلاقی و معنوی معقول که برای بقای روانی مردم ضرورت اساسی دارد خودش شدیدا زیر سوال است.
در انتها باید خاطرنشان کرد که تا مردم را به پای بحث درباره موضوع ارزش ها و بازنگری در طرز تفکر آنها نکشیم جامعه مابه لحاظ تحولات مثبت، چندان تغییری نخواهد کرد، شایدد سرازیری برود اما سربالایی رفتنشان قطعا نیاز به ارزش دادن به نظر تک تک آحاد ملت دارد.
و ارزش بطور حتم آن چیزیست که مردم برای حفظش تلاش خواهند کرد و نه آن چیزی که هر روز بوسیله مردم مورد اهانت و لعنت قرار بگیرد.
نگارنده امیدوار است که زندگی مردم جامعه اش رفته رفته بر طبق اصول و موازینی قرار بگیرد که بفای آدمیت تک تک آنها را در مقام یک انسان مهیا سازد و الی که زندگی خارج ازز استانداردهای انسانی بهیچ وجه ارزش نخواهد داشت.
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید