اما احمدی نژاد که اندک اندک مالیخولیای ارتباط با «امام زمان» تمام ذهن او را پر کرده بود، شروع به شلنگ تخته انداختن و «عبور از ولایت خامنه ای» کرد و شد آن چه که نباید می شد:
احمدی نژاد از چشم «ولی» افتاد، و چون از چشم ولی افتاد، از چشم «نوچگان ولی» هم افتاد؛ نوچگانی که جز سمعا و طاعتا گفتن و اطاعت کورکورانه از خامنه ای کار دیگری بلد نبودند و نیستند.

حالا دوران «کی بود کی بود من نبودم» آغاز شده و نوچگان به هنگام مطرح شدن موضوع «احمدی نژاد» هر یک به سوراخی می خزند تا بلکه زمان، به یاری شان برسد و مردم فراموش کنند که همین ها بودند که «معجزه ی هزاره ی سوم» را به ایران تحمیل کردند.

مصباح یزدی که یکی از «قربان صدقه روندگان» احمدی نژاد بود در گفت و گو با خبرنگار خبر آنلاین گفته است:
«امروز احمدی نژاد را تایید نمی کنم!»

آقایان به همین سادگی می خواهند از زیر بار مسوولیت شانه خالی کنند حال آن که مسوول مستقیم فاجعه ی هشت ساله ی احمدی نژاد شخص خودشان هستند.

اکنون سخن اینجاست که:
اولا خامنه ای که رسما و علنا گفت که نظر احمدی نژاد به نظر او نزدیک تر است آیا مسوولیت هشت سال نشاندن این آدم «لات» بر مسند قوه ی مجریه را قبول می کند یا خیر؟

ثانیا خامنه ای که به خاطر این «لات از چشم افتاده»، موسوی و کروبی و رهنورد را به حبس و حصر انداخته آیا دستور آزادی آن ها را صادر می کند یا خیر؟

این سه نفر به جرم این که در مقابل احمدی نژاد ایستادند و او را خطری برای «جمهوری اسلامی»ِ بنیان نهاده شده توسط خمینی معرفی کردند به حبس افتادند. اکنون که این موضوع ثابت شده و احمدی نژاد از معجزه ی هزاره ی سوم به یک لات از چشم افتاده تنزل مقام یافته، دیگر نگهداشتن این سه نفر در حبس موضوعیت ندارد و جا دارد خامنه ای به خاطر ظلمی که بر آن ها رفته، از آن ها عذرخواهی کند و حلالیت بطلبد.

اگر این کار صورت نگیرد، در حبس نگه داشتن این سه نفر مصداق عمل بچه پر رو ها خواهد بود؛ بچه پر روهایی که وقتی می بینند خطا می کنند، به جای کوتاه آمدن و عذرخواهی، یک چیز هم طلبکار می شوند.