عصر ایران؛ جعفر محمدی – دیدار تاریخی سران دو کره در شرق آسیا، هر چند برای مردم جهان تنها یک خبر بود ولی می تواند در این سوی قاره، بر سرنوشت و معیشت مردم ایران اثر گذار باشد.

برجام که محصول مذاکرات ایران، چین، روسیه، انگلیس، فرانسه، آلمان و آمریکاست، تنها یک توافق بین المللی بین ایران و کشورهای موسوم به ۱+۵ نبود بلکه می رفت تا الگویی برای گفت گوهای جهانی و حل مشکلات بین المللی از طریق مذاکره و مفاهمه باشد؛ این گزاره ای بود که نه تنها طرف های مذاکرات منتهی به برجام که تقریباً همه جهان با آن همسو بودند تا آن که دونالد ترامپ در آمریکا بر سر کار آمد.

ترامپ که در دوران تبلیغات انتخاباتی اش، وعده داده بود برجام را پاره خواهد کرد، از همان ابتدا به دنبال تضعیف این توافق بود و زمستان سال گذشته اعلام کرد که به زودی (در ۲۲ اردیبهشت) آمریکا را از برجام خارج خواهد کرد.

همزمان با تهدیدهای ترامپ علیه برجام، او سیاست تهدید علیه کره شمالی را پررنگ تر از اسلافش در پیش گرفت و حتی این کشور را تهدید به نابودی اتمی کرد.

هر چند “کیم جونگ اون”، رئیس حکومت کره شمالی در ابتدا مقابل این تهدیدها، لفاظی و موشک پرانی کرد ولی بعد از چندی عقب نشست، آزماش های موشکی و هسته ای اش را به حالت تعلیق درآورد، با رئیس سیا دیدار کرد و سرآخر با پای پیاه از مرز دو کره گذشت و با رئیس جمهور کره جنوبی دست داد و وارد مذاکره شد.

اگر کره شمالی همچنان به عقب نشینی هایش در برابر آمریکا ادامه دهد، الگوی رفتاری ترامپ که مبتنی بر “تهدید” است می تواند الگوی برجام که مبتنی بر “گفت و گو” ست را تحت الشعاع قرار دهد.

                                    دیدار کیم جونگ اون و رئیس سازمان سیا

بعد از روی کار آمدن ترامپ، افکار عمومی جهان و بسیاری از دولت ها، علیه او موضع گرفتند و نوعی انزوای روانی علیه دولت جدید ایالات متحده به وجود آمد. حال اگر ثابت شود که رویکرد ترامپ به حدی کارآمد است که توانسته یک قدرت هسته ای را مهار کند، جایگاه او و راهبردش تقویت خواهد شد و برجام و گفتمان برآمده از آن، به حاشیه خواهد رفت.

گذشته از این، با فارغ شدن دولت نومحافظه کار آمریکا از پرونده کره شمالی، زمان و توان آن برای مقابله با دیگر چالش آمریکا ، یعنی جمهوری اسلامی ایران  آزاد می شود و دولت تندروی ترامپ می تواند تمرکز بیشتری روی ایران داشته باشد.

تضعیف برجام، خروج ترامپ از انزوای روانی و تمرکز آمریکا بر روی ایران، می تواند معادلات موجود را به زیان ایران تمام و فشارها را بر آن تشدید کند.

قطعاً اتحادیه اروپا با ترامپی که بتواند کره شمالی اتمی را مهار کند، همراهی بیشتری خواهد کرد تا ترامپی که فقط شعارهای تندروانه داده و دستاوردی هم نداشته است.
با موفقیت ترامپ در پرونده کره شمالی، احتمالاً اروپایی ها به فشار علیه ایران بیش از تلاش برای حفظ برجام امیدوار می شوند و با آمریکا همراهی بیشتری خواهند داشت. این وضعیت، می تواند علاوه بر اثرگذاری بر روی سیاست و اقتصاد کلان ایران، آثار منفی خود را بر معیشت مردم نیز به جای بگذارد.